Με φως του κόσμου, με πόλη κτισμένη επάνω σε βουνό που φαίνεται από παντού και με λυχνάρι που καίει επάνω στον λυχνοστάτη παρομοιάζει ο Χριστός τους μαθητές του στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Κι η εκλογή του αναγνώσματος αυτού από την «Επί του όρους ομιλία» προσδιορίζεται από το γεγονός ότι η Εκκλησία μας τιμά σήμερα την μνήμη των αγίων 630 Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνήλθε το 451 στην Χαλκηδόνα για να διατυπώσει το Χριστολογικό δόγμα εξ αφορμής των αιρέσεων και να διατρανώσει την πίστη της Εκκλησίας, ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός αλλά και τέλειος άνθρωπος.
Όλες οι παραπάνω παρομοιώσεις αναδεικνύουν τον χριστιανό σαν φωτεινό καθοδηγητή των ανθρώπων που δείχνει τον δρόμο προς το πραγματικό φως, προς τον Πατέρα των φώτων. Σαν φως ο χριστιανός έχει, σύμφωνα με την ευαγγελική περικοπή, τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
Είναι «τέκνον του φωτός» και «υιός της ημέρας» η ζωή του ευρίσκεται μέσα στο φως της αποκαλύψεως και δεν έχει σχέση με το σκοτάδι του μίσους, της καταστροφής και της αμαρτίας. Το φως ελέγχει τις πράξεις των ανθρώπων και ξεσκεπάζει ο,τι αυτοί θέλουν να κρατήσουν κρυφό από τα μάτια των άλλων. Έτσι δεν χωρούν συμβιβασμοί, υποκρισίες, υστεροβουλίες και απάτες σ’ αυτούς που ξέρουν ότι το φως συνοδεύει την ζωή τους, ότι η ύπαρξή τους είναι διαφανής και ορατή από παντού.
Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό του χριστιανού είναι η φωτιστική του αποστολή μέσα στον κόσμο. Το λυχνάρι δεν το ανάβουν για να το βάλουν κάτω από τον «μόδιο», τον μετρητή των σιτηρών που είχε και άλλες χρήσεις, και έτσι να το σβήσουν αμέσως αλλά το τοποθετούν στον λυχνοστάτη για να φωτίζει το σπίτι.
Τα «καλά έργα» αποτελούν την αυτονόητη εκδήλωση και τον απαραίτητο καρπό του φωτός. Άκαρπος χριστιανός αποτελεί «αντίφασιν εν τοις όροις», διότι η χριστιανική ιδιότητα εκφράζεται με έργα, κι όχι με θεωρίες. Βέβαια θα πρέπει σ’ αυτό το σημείο να επισημανθεί ο κίνδυνος της αυτοδικαιώσεως του χριστιανού δια των έργων του. Μέσα σ’ όλη την καρποφορία του ο χριστιανός δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά ότι λυτρωτής και σωτήρας του είναι ο Χριστός, ο σταυρωθείς και αναστάς, κι όχι τα αγαθά έργα του, όσα πολλά κι’ αν είναι.
