Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε έναν παράξενο διάλογο μεταξύ του Χριστού και των δαιμόνων που βασάνιζαν δύο ταλαίπωρους ανθρώπους στη χώρα των Γεργεσηνών. Παράξενο! Ο Χριστός λέει μία μόνο λέξη: «υπάγετε», δείγμα του ότι δεν προκαλεί, ούτε αφήνεται στον διάλογο αυτό, αλλά τον ανέχεται μέχρι να φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, τη θεραπεία των δαιμονισμένων.
Τα δαιμόνια είναι που μιλούν στον διάλογο αυτό αποκαλούν τον Χριστό «Υιό του Θεού».
Αναγνωρίζουν την Θεότητα και την ομολογούν, συνάμα όμως την εχθρεύονται, γι’ αυτό και την αποστρέφονται.
Η απιστία είναι φαινόμενο των ανθρώπων. Ο διάβολος και οι «συν αυτώ» δεν έχουν καμία αμφιβολία περί Θεού, αντιθέτως έχουν γνώση Θεού, ασχέτως αν η υπερηφάνεια και ο εγωκεντρισμός τους τους καθιστούν ανίκανους να παραδεχθούν την θεία αλήθεια και να ανταποκριθούν στην θεία αγάπη. Το ίδιο δε εμπνέουν επί γης και σε πολλούς ανθρώπους.
Αλλά και οι κάτοικοι των Γεργεσηνών έχουν ανάλογη συμπεριφορά. Μόλις πληροφορούνται τα περί της απελευθέρωσης των δαιμονισμένων από τη δουλεία του διαβόλου και την καταστροφή της αγέλης των χοίρων, μαζεύονται όλοι στην είσοδο της πόλης. Όχι για να ευχαριστήσουν τον Χριστό για την ευεργεσία του προς τους συμπατριώτες τους, αλλά για να τον παρακαλέσουν, με πολύ σεβασμό και ευπρέπεια, «όπως μεταβή από των ορίων αυτών».
Η στάση των Γεργεσηνών αποκαλύπτει τα αίτια της άρνησης των περισσότερων αρνητών του Χριστού. Κι ο λόγος της άρνησης πολλών είναι το ότι οι αρχές του Χριστιανισμού δεν είναι εύκολες στην εφαρμογή τους. Έχει κόστος, «δεν συμφέρει», και αυτό απαιτεί δύναμη και αποφασιστικότητα. Οι Γεργεσηνοί δεν στέκονται στην ομολογία ότι μπροστά τους έχουν τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού, αλλά πονούν για τους χαμένους χοίρους τους, που παρανόμως εξέτρεφαν, γι’ αυτό και αποκόμιζαν μεγάλο κέρδος. Χάριν των υλικών αποκτημάτων και της ικανοποίησης των επιθυμιών τους, εθελοτυφλούν και αποστρέφονται την αλήθεια αποδιώκοντάς την, γινόμενοι έτσι προπομποί πολλών με όμοιες συμπεριφορές ανά τους αιώνες.
Η χριστιανική συνείδηση δεν επιδέχεται συμβιβασμούς ούτε συγκατάβαση προς ο,τι γήϊνο και χοϊκό, αλλά χαρακτηρίζεται από τον πόθο ελευθερίας στο φως της αλήθειας του Χριστού.
