Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Ο θείος Γιάννης είχε ένα “αγροτικό” Toyota που στριμώχνονταν όλοι για να πάμε στη θάλασσα. Μεγάλοι και μικροί. Air contition δεν είχε, μα κανένας δεν παραπονιόταν.
Τώρα που το σκέφτομαι -και το συγκρίνω με το σήμερα- μας έλειπαν πολλές ανέσεις : Δεν υπήρχαν ομπρέλες, ξαπλώστρες, freedo espresso και πολλά άλλα. Υπήρχε όμως περίσσια διάθεση, κέφι και …καλή καρδιά !
Το Πόρτο Λάγος ήταν ο αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός για τους Ξανθιώτες. Ιδανικό μέρος για μπάνιο: με ίσκιο στα πεύκα, με τουριστικό περίπτερο και τακτική συγκοινωνία με λεωφορείο, για όσους δεν είχαν “ρόδα”.
Θυμάμαι τη μυρωδιά στην ακτή απ’ τα φύκια και το πλούσιο ιώδιο, όπως και τα λιγοστά αντίσκηνα με οικογένειες που “παραθέριζαν”. Μα πιο πολύ θυμάμαι ότι μετά το μπάνιο μας, τρώγαμε την πιο νόστιμη ντομάτα με τυρί και ψωμί που δοκιμάσαμε ποτέ στη ζωή μας…
