Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
«Αντιπολίτευση της μιζέριας» αποκάλεσε τη συμπεριφορά και δράση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή (2019-2020) ο συνάδελφος Πάνος Αμυράς σε άρθρο του στην Ελεύθερο Τύπο. Συμφωνώ απόλυτα. Στην πολιτική ισχύει η εξίσωση «Καλή Κυβέρνηση = Καλή Αντιπολίτευση». Διότι όσο πιο καλή, σωστή, τεκμηριωμένη, εποικοδομητικά δυναμική αντιπολίτευση ασκεί το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης στη Βουλή ( και έξω απ΄ αυτήν), τόσο καλύτερη, πιο μετρημένη, πιο προσεγμένη και σωστή είναι η διακυβέρνηση , η κοινοβουλευτική συμπεριφορά και οι αποφάσεις της Κυβέρνησης.
Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα του δικομματισμού, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αρχικά να αντιμετωπίσει ένα «μικρό ΠΑΣΟΚ» με έναν Ανδρέα Παπανδρέου που περιστοιχιζόταν από ένα Γεννηματά, έναν Αλευρά, ένα Χαραλαμπόπουλο, ένα Σημίτη κι ένα Τσοχατζόπουλο στα «ντουζένια» τους, έναν Αυγερινό, έναν Απόστολο Κακλαμάνη, ένα Σκουλαρίκη. Και αργότερα, το 1977, όταν το ΠΑΣΟΚ μεγάλωσε και έγινε δεύτερη δύναμη, ο Ανδρέας είχε μαζί του την Αμαλία Φλέμινγκ, τον Σάκη Πεπονή, τον Βερυβάκη, τον Τσοβόλα, το Μένιο Κουτσόγιωργα, τον Δρεττάκη, τον Κάρολο Παπούλια, το Γιάννη Ποττάκη, τη Μελίνα…..
Λίγοι ή πολλοί, οι ΠΑΣΟΚτζήδες βουλευτές είχαν ( με όλα τα μειονεκτήματά τους) καλό κοινοβουλευτικό λόγο, δυναμισμό, οργανωμένη σκέψη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ( και αργότερα ο Γεώργιος Ράλλης) είχαν δυνατούς αντιπάλους. Και στις επόμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας, η εκάστοτε αντιπολίτευση ήταν «φόβος και τρόμος» για την εκάστοτε κυβέρνηση. Είχαν βέβαια γίνει πολλά «στραβά» και εκείνα τα χρόνια.
Με το ΠΑΣΟΚ να χάνει τη δύναμή του και με τον ΣΥΡΙΖΑ να «παίρνει τα΄ πάνω του και να εξελίσσεται σε αξιωματική αντιπολίτευση – και μετά σε κυβέρνηση- η «μυρωδιά» στο Κοινοβούλιο άλλαξε προς το χειρότερο. Κι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, θυμάστε όλοι φαντάζομαι ΠΩΣ κυβέρνησε και σε ποια εκτίμηση είχε την αξιωματική αντιπολίτευση.
«Αντιπολίτευση της μιζέριας» λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ του 2019-2020. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού ως κυβέρνηση υποβάθμισε το επίπεδο της Βουλής, του διαλόγου, των επιχειρημάτων και υιοθέτησε τη στάση μιας φοιτητικής παράταξης επικεφαλής σε κάποιο 15μελές.
Από την περυσινή ευρεία νίκη της μέχρι και σήμερα , η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει κάνει και καλές αλλά και κακές ενέργειες. Έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία τεράστιες δυσκολίες και έχει δώσει πολλές λύσεις , για άλλους απόλυτα σωστές και για άλλους λανθασμένες. Είναι αναμφισβήτητο ότι όταν κυβερνάς, θα πάρεις και σωστές και λανθασμένες αποφάσεις. Ένα είναι σίγουρο : Δέχτηκε μόνο κακή κριτική. Κακή αλλά και κακόβουλη. Και μάλιστα από μιαν αξιωματική αντιπολίτευση που ως κυβέρνηση, δεν μπόρεσε να αποδώσει και διέψευσε τις προσδοκίες μεγάλου μέρους των υποστηρικτών της που την είχαν ψηφίσει σε ποσοστό 34, 34 % τον Ιανουάριο του 2015 και σε ποσοστό 35,46% τον Σεπτέμβριο του 2015 . Στην τελευταία δημοσκόπηση του Ιουνίου 2020, το ποσοστό που δήλωνε ότι εμπιστευόταν τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ΚΑΤΩ από 20%.
Κι αν θυμηθεί κανείς τον τρόπο που αντιδρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση στις όποιες αποφάσεις της κυβέρνησης, θα διαπιστώσει ότι ΜΟΝΟ «κακά, στραβά κι ανάποδα» έβλεπε τις πράξεις, αποφάσεις και αντιδράσεις του Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη – χωρίς να παραγνωρίζουμε και τα όποια λάθη ή παραλείψεις της- δέχτηκε μέσα σ΄ένα χρόνο τις χειρότερες αντιδράσεις που δέχτηκε ποτέ κυβέρνηση από την αξιωματική αντιπολίτευση τα τελευταία 30-40 χρόνια.
Δεν ξέρω πόσα ( και ποια) λάθη θα έχει καταλογίσει – σε 30-40 χρόνια- στον Μητσοτάκη η ιστορία αλλά το σίγουρο είναι θα έχει καταλογίσει ΜΟΝΟΝ κακόπιστη, κακόβουλη και διαστρεβλωτική αντιμετώπιση στον Τσίπρα. Μια πραγματική «Αντιπολίτευση της Μιζέριας» με στόχο απλώς να αποτύχει η κυβέρνηση. Και είναι πράγματι απογοητευτικό να βλέπεις επί ένα χρόνο, μιαν αξιωματική αντιπολίτευση να βρίσκεται τόσο «έξω» από το Εθνικό της χρέος.
