Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Ήταν στα χρόνια που πηγαίναμε Λύκειο, όταν είχε έρθει η ώρα για να αγοράσουμε το πρώτο μηχανάκι. Σε μια εποχή που το θρυλικό “παπάκι” C 50 της Honda, σάρωνε στο εμπόριο.
Κατά καιρούς είχαν εμφανιστεί πολλοί “μνηστήρες” για την καρδιά και το γούστο των απανταχού νεαρών. Παπάκια δίχρονα, με διαφορικό, super, κα. Το Honda αποτελούσε διαχρονική αξία.
Ήταν τίμιο, ακούραστο, χωρίς βλάβες, αθάνατο και σήκωνε πολύ κακομεταχείριση. Τόσο, που έπεφτε και σηκωνόταν, χωρίς να πάθει τίποτα.Χαρακτηριστικό το ρετρό κοντέρ, αλλά και το πίσω φωτιστικό.
Πολλοί ήταν αυτοί που “πείραζαν” τον κινητήρα ή την εξάτμιση ώστε να αυξήσουν επιδόσεις και ήχο.
Αρκούσε ένα μεταμεσονύκτιο πέρασμα κατά μήκος της 28ης Οκτωβρίου……για να σηκωθεί η Ξάνθη απ’ το κρεβάτι !
