Εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού και των περιοριστικών μέτρων που όλοι μας πιστά πρέπει να ακολουθούμε καθίστανται φέτος αδύνατες οι τελετές και οι εκδηλώσεις μνήμης των θυμάτων της γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού που πραγματοποιεί κάθε χρόνο την 6η Απριλίου η Θρακική Εστία Δράμας. Οι εκδηλώσεις αυτές πραγματοποιούνται στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων ο οποίος φιλοξενεί τα ιερά κειμήλια από τον ομώνυμο ναό στην Αδριανούπολη και κατέστη το κέντρο αναφοράς των Θρακιωτών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Δράμας. Από το 2012 τοποθετήθηκε στον προαύλιο χώρο του Ιερού ναού το πρώτο στην Ελλάδα, και μοναδικό μέχρι και προσφάτως, μνημείο για τα θύματα της γενοκτονίας των Θρακιωτών με πρωτοβουλία και έξοδα της Θρακικής Εστίας Δράμας και με τη συνδρομή της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας.
Η 6η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων ως η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Οι διωγμοί του Θρακικού Ελληνισμού ξεκίνησαν από τον χώρο της Βόρειας Θράκης (την Ανατολική Ρωμυλία) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροι οργάνωσαν σφαγές και διώξεις σε βάρος του Ελληνικού Στοιχείου σε πολλές πόλεις της Ανατολικής Ρωμυλίας, στην Αγχίαλο, στη Βάρνα, στη Φιλιππούπολη, στη Στενήμαχο, και εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες της περιοχής να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη αλλά και στην ελεύθερη Ελλάδα.
Ακολούθησε, από το 1908, η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων. Αφετηρία των διωγμών και της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Θράκης, Πόντου και Μικράς Ασίας) από το καθεστώς των Νεοτούρκων υπήρξε ο χώρος της Ανατολικής Θράκης. Με βίαια μέσα, εμπορικό αποκλεισμό, βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, ομαδικές σφαγές, ατιμώσεις, καταναγκαστική εργασία σε τάγματα εργασίας εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη. Υπολογίζεται ότι την περίοδο 1913-1917, από τους 360.000-370.000 Έλληνες που αριθμούσε η περιοχή, 232.000 Ανατολικοθρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε καταναγκαστικά έργα και από αυτούς επέστρεψαν στις εστίες τους, με τη λήξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο οι 50.000.
Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνισμού της Θράκης υπήρξε η 6η Απριλίου 1914, η οποία έχει χαραχτεί στη μνήμη των Θρακιωτών ως «το Μαύρο Πάσχα». Την ημέρα εκείνη επέλεξαν οι Νεότουρκοι μη σεβόμενοι ούτε τη σημαντικότατη αυτή θρησκευτική γιορτή του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, Κυριακή του Πάσχα, για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιουπόλεως και Βιζύης και άλλων θρακικών περιοχών. Η 6η Απριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού από τους Τούρκους, που ολοκληρώθηκαν το 1922 με την καταστροφή του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, της Θράκης και του Πόντου. Γι’ αυτό και η ημερομηνία αυτή είναι πολύ σημαντική για όλους τους Θρακιώτες αλλά και για τον προσφυγικό Ελληνισμό γενικότερα.
Παρά το γεγονός ότι φέτος δεν μπορούμε να τιμήσουμε, όπως τα προηγούμενα χρόνια, με εκδηλώσεις μνήμης τους προγόνους μας-θύματα των διωγμών από Βούλγαρους και Τούρκους εθνικιστές είναι ιερό χρέος μας να μην τους λησμονήσουμε. Το παρόν λοιπόν ιστορικό σημείωμα αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής προς τους προγόνους μας. Μένουμε λοιπόν αυτόν τον Απρίλιο σπίτι, αλλά μένουμε πάντα πιστοί στις ιστορικές μνήμες και στις λαογραφικές παραδόσεις της Θράκης.
Η Θρακική Εστία Δράμας αποφάσισε, μιας και δε θα τελεστούν οι καθιερωμένες εκδηλώσεις μνήμης, να δωρίσει στο Γενικό Νοσοκομείο Δράμας υγειονομικό υλικό (μάσκες) στη μνήμη των προγόνων μας.
