Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
“…Λίγο παραπάνω από τη σημερινή πλατεία Μπαλτατζή -στη γωνία με την οδό Μπρωκούμη- βρισκόταν η πιτσαρία “Ναπολιτάνα”. Το καλοκαίρι το εργοστάσιο ζάχαρης (ΕΒΖ) είχε “καμπάνια” και το λεωφορείο άφηνε το βράδυ τους εργαζόμενους της απογευματινής βάρδιας στην “Αγροτική τράπεζα”. Έτσι για την οικογένεια ήταν ευκαιρία να “παραλάβουμε” τον πατέρα και να συνεχίσουμε την “νυχτερινή έξοδο” στην παρακείμενη πιτσαρία.
Θυμάμαι τα υπέροχα “ατομικά” και “οικογενειακά” ταψάκια (λαμαρίνες) που σέρβιρε η Ναπολιτάνα. Το περιβάλλον ήταν σε κλασικό στυλ, χωρίς πολλά “καλούδια” για ντεκόρ. Η γεύση όμως τα ξεπερνούσε όλα. Ήταν η πιο νόστιμη και λαχταριστή πίτσα που είχε η Ξάνθη, κάτι που συνεχίστηκε μετέπειτα (ως παράδοση) κι από την “PAOLO”…..”
