Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Βάλε μια πίτα γύρο ….με απ’ όλα !
“Εν αρχή” υπήρχαν τα “Ζυθεστιατόρια”. Περίπου τη δεκαετία του 1970. Φαγητό σχεδόν “σπιτικό”, για εργένηδες και πολυάσχολους. Έπειτα εμφανίστηκαν τα “κουτούκια”, με ρετσίνα και ρεμπέτικα τραγούδια στο κασετόφωνο.
Ώσπου έκαναν την εμφάνιση τους στην πόλη οι φοιτητές, που “έδεσαν” με τους φαντάρους (τα 2 φ). Ταβερνάκια είχε κι απέναντι απ΄το στρατόπεδο Τριανταφυλλίδη (βλ. Παπαχρόνης), στην αρχή για στρατεύσιμους και αργότερα για …μερακλήδες.
Κάπου εκεί -χρονικά- η Ξάνθη γνώρισε το “fast food”. Νέες συνήθειες. Γύρος με πίτα και σουβλάκι σε σάντουιτς. Ιστορικά μαγαζιά υπήρξαν στην Βασ. Κων/νου (κάτω από τον “Ηράκλειτο”) και πιο πέρα τα σουτζουκάκια του Δοβρίδη, που μετακόμισαν απ΄την Κονίτσης δίπλα στο Φωτο Λεοντιάδης. Αργότερα ήρθε κι η “Μπάλα” του Ψωμά κι οι Ξανθιώτες έμαθαν το διπλό σουβλάκι σε μπαγκέτα. Εξαιρετικά ήταν κι αυτά απέναντι από το ΚΤΕΛ, στην οδό Ηρώων (“Σωφεράκια”, “Γιάχαρας”).
Σήμερα η πόλη διεκδικεί τα πρωτεία στα “ταχυφαγεία” που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, διεκδικώντας μερίδιο στο γρήγορο φαγητό, εντός και εκτός κέντρου. Γεγονός είναι ότι η ποιότητα (συγκριτικά) είναι πολύ καλή.
