Του Δημήτρη Δαγκαλίδη
“….Εκείνη την εποχή, (1938-39) η Ξάνθη είχε 5 ζαχαροπλαστεία. Του Νικολαΐδη, Παπαπαρασκευά, Παπαλιά και Βαριόπουλου. Είχε επίσης και 2 γαλακτο-ζαχαροπλαστεία. Ένα κάτω από το Επιμελητήριο κι ένα απέναντι, εκεί που είναι το χρυσοχοείο του Μελέτη. Αυτοί λένε ότι ήταν από το Κόσοβο. Πουλούσαν τουλούμπες σιροπιαστά, γάλα, κρέμες και ρυζόγαλα. Εγώ έμαθα την Ζαχαροπλαστική στου Στογιαννίδη. Δούλευα και το βράδυ βοήθαγα… Ερχόταν η αριστοκρατία και έπινε βερμούτ, τσέρυ μπράντυ. Μετά το Ζαχαροπλαστείο του Στογιαννίδη το πήρε ο Μπακάλογολου κι ο πρώτος κράτησε μόνο τον πάνω όροφο σαν εργαστήριο και το έκανε ταβέρνα με ζωντανή μουσική «Πίνανε τα ουζάκια τους και τραγουδούσαν.
Εμείς φτιάχναμε κορμούς, πάστες και διάφορα γλυκά. Ο κόσμος όμως δεν είχε λεφτά για να πάρει πάστες. Θυμάμαι βγάζαμε 100 και οι 50 μας έμεναν… Ευτυχώς ήταν ο Στρατός. Κάθε Σαββατοκύριακο βγάζαμε 2.000 πάστες για τον Στρατό. Έτσι επιβιώναμε…..».
(δημοσίευμα εφημερίδα Εμπρός. Αφήγηση Γ. Κουμπαρίδης)
