Του Νικόλαου Κουτσούδη
Η Θράκη, γη του Ορφέα, ως ευρύτερη περιοχή αποτελεί από αρχαιοτάτων χρόνων το επίκεντρο σπουδαίων πολιτισμικών και πολιτιστικών γεγονότων. Είναι επίσης η κοιτίδα της μουσικής, με τον Όμηρο να αναφέρει τη Θράκη ως το ναό των Θεών της μουσικής και την αφετηρία της λατρείας των Μουσών. Τόσο ο Απόλλωνας, θεός της μουσικής, όσο και ο Πάνας, θεός των ποιμένων, αλλά και ο Διόνυσος, θεός του κρασιού, λατρευόταν ιδιαιτέρως στην περιοχή αυτή.
Ο Θρακικής καταγωγής, Ορφέας (ο μεγαλύτερος μουσικός της Ελληνικής μυθολογίας), ο οποίος πήρε το χρίσμα από τον Απόλλωνα, καλείται ο ιδρυτής μιας μυστηριακής λατρείας, διαφόρων ιερών τελετών και τοποθετείται χρονολογικά στις απαρχές του ελληνικού πολιτισμού.
Ο Ολύμπιος Ορφέας ίδρυσε στην περιοχή της Θράκης ένα τελεστήριο μυστηρίων και δίδαξε τη λατρεία του Διονύσου.
Οι Θρακικές Λαογραφικές Εορτές (Θ.Λ.Ε.), με αποκορύφωμα τον εορτασμό της αποκριάς, σκιαγραφούν το πολιτισμικό και πολιτιστικό ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής, όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα στο πέρασμα των χρόνων και αποτελούν έναν βασικό δείκτη πολιτιστικής ανάπτυξης και δρώμενων.
Οι θεσμός των Θ.Λ.Ε. αποτελεί μια ιστορία που διηγείται η πόλη φορώντας τις μάσκες, απελευθερωμένη από το τυπικό πρόσωπο μέσα από τον χορό, τη μουσική τα έθιμα και τις παραδόσεις.
Στο καρναβάλι ζωντανεύουν μνήμες και παραδόσεις, απόδειξη, τα 50 και πλέον χρόνια του θεσμού που κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή. Μια αρχή για περισσότερη συμμετοχή και συμβολή με κάθε τρόπο στην πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής μας.
Η μυθολογία, η ιστορία αυτού του τόπου είναι όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται “το προζύμι της αγνότερης κοσμοεποπτείας”, όπως αυτή θα κληρονομηθεί και μεταδοθεί από τα πανάρχαια χρόνια σ’ όλη την Ελλάδα, από τον Ορφέα, τον Μουσαίο, τον Θάμυρη, τον Εύμολπο».
Από το 1966 που για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκαν οι νεώτερες Θρακικές Λαογραφικές Γιορτές έως σήμερα ο ξανθιώτικος και πανθρακιώτικος περιφερειακός αυτός θεσμός εξελίσσεται, άλλοτε ίσως να βελτιώνεται και να προσαρμόζεται στις συνθήκες κάθε χρονικής περιόδου.
Το 1966 καθιερώνονται οι “Αποκρηάτικες Θρακικές Εορτές”.
Ένα χρόνο πριν, ο Καστοριανός γιατρός Στέργιος Στάθης, που ασκούσε την ιατρική στη Ξάνθη, επηρεασμένος από τα παραδοσιακά “Ραγκουτσάρια» της ιδιαίτερης πατρίδας του, πρότεινε την καθιέρωση ενός παρόμοιου θεσμού στην Ξάνθη. Συμπαραστάτη στην πρωτοβουλία αυτή βρήκε τον θεολόγο Βασίλη Ασημομύτη, που δίδασκε στην Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης, γνώστη των παραδόσεων και των εθίμων της Θράκης, πολλά από τα οποία ανάγονταν στην μυθολογική διονυσιακή λατρεία.
Έχοντας ο καθένας τη δική του κουλτούρα, πήραν την πρωτοβουλία και μαζί με άλλους εμπνευστές της Ξάνθης πρότειναν στην Τοπική Επιτροπή Τουρισμού, τη δημιουργία ενός νέου θεσμού, που κατά τη διάρκεια των Αποκριών θα αναβίωνε τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα της ευρύτερης περιοχής της Θράκης.
Η πρόταση αυτή έγινε αποδεκτή από τις αρχές της πόλης, που απέβλεπαν παράλληλα και στο γενικότερο όφελος που θα είχε η πόλη εμπορικό, οικονομικό, προβολής κλπ από την καθιέρωση ενός τέτοιου θεσμού και έτσι το 1966 ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια την εβδομάδα πριν την Κυριακή της Απόκρεω, όπως δηλαδή ονομάζεται η Κυριακή της Αποκριάς καθώς την εβδομάδα που ακολουθεί αρχίζει η περίοδος αποχής από το κρέας, η περίοδος νηστείας.
Ο στόχος ήταν η τοπική, πνευματική και πολιτιστική ανέλιξη του νομού Ξάνθης και παράλληλα η συμβολή στην οικονομία του τόπου με εξωστρεφείς πολιτιστικές ενέργειες άνθησης.
Έτσι οργανώθηκαν οι «Αποκρηάτικες Θρακικές Γιορτές». Η επιτυχία των πρώτων Θρακικών Γιορτών ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Μάλιστα, το 1967 διήρκεσαν δύο εβδομάδες, ήταν καλύτερα οργανωμένες και με μεγαλύτερη ποικιλία θεμάτων. Οι επισκέπτες από όλη την Ελλάδα σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, ξεπέρασαν τις 40.000!
Το 1968 οι «Θρακικές Λαογραφικές Εορτές της Ξάνθης», όπως πλέον μετονομάστηκαν, άρχισαν να
διοργανώνονται από τη δημοτική αρχή.
Στη διάρκεια των ετών 1968–1977 οι εκδηλώσεις ήταν προσανατολισμένες στην
αναβίωση των εθίμων της περιοχής.
Η Ξάνθη, “η πόλη με τα χίλια χρώματα”, ως πολυπολιτισμικός τόπος, που μέχρι τότε γιόρταζε την Αποκριά με τον αστικό τρόπο, δέχθηκε και αγκάλιασε τις εκδηλώσεις αυτές, που αναβίωναν και αναπαριστούσαν έθιμα όπως, ο Θρακιώτικος γάμος ,η Θρακιώτικη Βεγγέρα, το Προξενιό, οι Χούτουτοι, οι Πιτεράδες, οι Σεϊμένηδες, έθιμα με κατάλοιπα και επιρροές της Διονυσιακής λατρείας, όπως η Τζαμάλα, ο Τζάρος και το κάψιμο του.
Πολλά από τα έθιμα αυτά τα είχαν φέρει από τους τόπους καταγωγής τους οι πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας.
*Οι Πιτεράδες με τα γλέντια τους. Πρόκειται για ομάδες μεταμφιεσμένων με παλιά ρούχα και μάσκες, με βαμμένα πρόσωπα και ζωόμορφες μεταμφιέσεις, με πειράγματα, καμώματα, κουδούνια και άλλα θορυβώδη όργανα που τελούν παρωδία γάμου, όπου τα προικιά είναι κουρέλια και η νύφη άντρας.
*Οι Σεϊμένηδες είναι η άλλη πλευρά του δρωμένου. Συνήθως είναι οι φρόνιμοι, οι τακτικοί που όταν επισκέπτονταν τα σπίτια κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες τυριού.
Από την αρχή της δεκαετίας του ’70, νέοι φορείς και θεσμοί δημιουργούνται στην Ξάνθη. Ιδρύονται το Πανεπιστήμιο, το Δημοτικό Ωδείο Ξάνθης και η Χορωδία του, το Λαογραφικό Μουσείο της ΦΕΞ, το Λύκειο Ελληνίδων Ξάνθης. Αργότερα δημιουργούνται το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Ξάνθης, το Ταμείον Θράκης, το Μουσείο Ιστορίας Ελληνικής Ενδυμασίας κ.α. Σημαντικό επίσης είναι και το γεγονός ότι η Παλιά Πόλη της Ξάνθης κρίνεται διατηρητέα.
Να σημειωθεί ότι στις «Θρακικές Λαογραφικές Εορτές της Ξάνθης», ο Διόνυσος και ο Ορφέας εμφανίζονται κάθε χρόνο να συμμετέχουν μέσα από τα έθιμα και τα πρόσωπα μυθολογίας προσδίδοντας μια συνέχεια στην πλούσια πολιτιστική παρουσία, άνω των τριών χιλιάδων ετών στη Θράκη.
Ο θεσμός τα τελευταία χρόνια της προηγούμενης περιόδου άρχισε να φθίνει, με τη μονοτονία της λαογραφίας να μην προϊδεάζει σε κάτι διαφορετικό.
Το 1986 ο αείμνηστος Δήμαρχος Κωνσταντίνος Μπένης, ανέθεσε στην «ΘΡΑΚΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ» τη διοργάνωση των Θ.Λ.Ε. επενδύοντας στον ενθουσιασμό και την ορμητικότητα των μελών του συλλόγου με δεκάδες εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις και μουσικοχορευτικά.
Παράλληλα το 1985 μια παρέα Ξανθιωτών, φίλων, γλεντζέδων, μεταμφιέζεται και παίρνει μέρος στην παρέλαση και την επόμενη χρονιά ιδρύει το 1986, τον πρώτο Καρναβαλικό Σύλλογο της Ξάνθης με την ονομασία «Οι Φίλοι».
Ο ολιγομελής σε πρώτη φάση ο σύλλογος συμπλήρωσε την Θρακική Θεατρική Σκηνή.
Αμέσως μετά ιδρύεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ν. Ξάνθης «Οι Κατασκηνωτές» και ακολουθεί η ίδρυση πλήθος Πολιτιστικών και Καρναβαλικών συλλόγων με μέλη εθελοντές που έχουν τη διάθεση να προσφέρουν στο θεσμό και την πόλη τους νέες ιδέες και προτάσεις όπως η κατασκευή αρμάτων με πρώτο άρμα τον Θρακιώτη Καρνάβαλο, (ενός αγέρωχου, υπερήφανου, ζωναρά και μουστακοφόρου Θρακιώτη, με την ”κομπολόγα” στο χέρι και με ένα ιδιότυπο μηχανισμό κίνησης).
Το 1986, είκοσι χρόνια μετά τη καθιέρωσή τους, ακολουθεί η μετανομασία του θεσμού «ΘΡΑΚΙΚΕΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ – ΞΑΝΘΙΩΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ».
Το 1991 ο δήμος Ξάνθης, με δήμαρχο τον αείμνηστο Φίλιππο Αμοιρίδη και με τη συμμετοχή των πολιτιστικών συλλόγων, των φορέων της πόλης, των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, αναλαμβάνει τη αναδιοργάνωση του θεσμού δίνοντας νέες διαστάσεις στο σ’ όλη τη φιλοσοφία για τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου.
Καθιερώνεται ο δεκαπενθήμερος εορτασμός, όπως επίσης θεατρικές, μουσικοχορευτικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Το στίγμα του Ξανθιώτικου καρναβαλιού διατηρείται με την είσοδο πάντα του Θρακιώτη Καρνάβαλου κατά την έναρξη των γιορτών και το «Κάψιμο του Τζάρου» σε μια φαντασμαγορική εκδήλωση στο τέλος της Αποκριάς που κάθε χρόνο αναβιώνει στην γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου.
Στην δεκαετία επίσης του ’90 δημιουργήθηκαν νέοι θεσμοί όπως οι γιορτές της Παλιάς Πόλης, οι γιορτές Νεολαίας, το Χατζιδάκειο Φεστιβάλ.
Από το 1991 και έπειτα γίνεται συνεχής προσπάθεια «παντρέματος» του παρελθόντος με το παρόν με ιδιαίτερη έμφαση στη συμμετοχή συγκροτημάτων παραδοσιακών χορών, ελληνικών και ξένων, στην εμφάνιση φιλαρμονικών, χορωδιών, και διοργάνωση εκθέσεων.
Συγκροτήματα από τις διπλανές βαλκανικές και ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να συμμετέχουν στις γιορτές και σιγά-σιγά η μυθική παράδοση άρχισε να παίζει δευτερεύοντα ρόλο μιας και με την πολυπόθητη, έστω και ειδυλλιακή προσμονή για την καθιέρωση του θεσμού αυτού ως «Καρναβάλι των Βαλκανίων», η Ξάνθη γνώρισε μια νέα πολιτιστική- πολυπολιτισμική, καλλιτεχνική και πνευματική ανάπτυξη και ανάταση.
Ειδικότερα, οι Θρακικές Λαογραφικές Γιορτές είναι η μήτρα ενός άλλου θεσμού, των Γιορτών Παλιάς Ξάνθης, που από την αφετηρία τους στα 1991 ακολουθούν τα χνάρια της μάνας, στη λαογραφία, στην παράδοση, στην τέχνη και στο γλέντι. Έτσι η Ξάνθη έχει δύο λαϊκούς πολιτιστικούς θεσμούς κάθε χρόνο που συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου από τις γύρω περιοχές.
Κατά την πορεία, οι πολιτιστικοί σύλλογοι είναι δεκάδες που ιδρύονται στη και πολλοί από αυτούς φέρουν ονομασίες από τα μυθικά πρόσωπα της Θράκης και τη μυθολογία όπως οι: Διόνυσος, Βίστωνες, Κάβειροι, Όδρυσσες, Θάμυρις ενώ δεν απουσιάζουν τα άρματα και οι στολές με αναφορές και επιρροές από μύθους της Θράκης.
Οι πολιτιστικοί λαογραφικοί σύλλογοι, άνω των 35,
εμφανίζονται δραστήριοι και συμμετέχουν στις Θρακικές Λαογραφικές Εορτές —
Ξανθιώτικο Καρναβάλι με αφιερώματα, λευκώματα,
εκθέσεις και ιδιαίτερες εκδηλώσεις οι οποίες συντελούν στην διάσωση και διάδοση
της παράδοσης.
Αυτά αποτελούν μερικές από τις ψηφίδες που όλα αυτά τα χρόνια συνθέτουν το
πολύχρωμο μωσαϊκό των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών.
Θρακικές Λαογραφικές Εορτές – Πολιτιστικός Σύλλογος Ν. Ξάνθης ¨Οι Κατασκηνωτές¨
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ν. Ξάνθης «Οι Κατασκηνωτές» συμμετέχει στις Θρακικές Λαογραφικές Εορτές από το 1987 συμπληρώνοντας 30+ χρόνια συμμετοχών.
Το 1996 ο σύλλογος συμμετείχε στη μεγάλη καρναβαλική παρέλαση του θεσμού με τίτλο Σάτυροι και Μαινάδες, θεματολογία που άπτεται από τους μύθους της Θράκης.
Οι εθελοντές και μέλη του συλλόγου με φαντασία και μεράκι όπως πάντα κατασκεύασαν ένα άρμα που αποτυπώνει το θεό Διόνυσο. Μέσα από το πάντρεμα της μυθολογίας και των μυθικών προσώπων στο νεώτερο Ξανθιώτικο Καρναβάλι, οι Κατασκηνωτές καλώντας τον κόσμο να μασκαρευτεί και να συμμετέχει, να διασκεδάσει και να γνωρίσει την πόλη της Ξάνθης μέσα από το τραγούδι, το χορό και την ξεγνοιασιά των ημερών της Αποκριάς.
Ο Διόνυσος αγαπήθηκε και λατρεύτηκε από τους ανθρώπους γιατί τους γνώρισε την υπέροχη γεύση του κρασιού. Πάντα με το θύρσο* στο ένα του χέρι και ένα δοχείο κρασιού στο άλλο γύριζε στις πόλεις. Όπου έβρισκε φιλόξενους και πρόσχαρους ανθρώπους, τους μάθαινε πώς να φτιάχνουν κρασί.
*Ο θύρσος ήταν ένα μακρό ευθύγραμμο ραβδί φυσικής προέλευσης, και είναι κλαρί από κάποιο φυτό, ίσως από μάραθο ή νάρθηκα, με φουντωτό άνθος στην κορυφή του.
Τον Διόνυσο σ’ όλα τα ταξίδια του τον ακολουθούσαν οι Μαινάδες, οι Σάτυροι, οι Σιληνοί και πολλές φορές ο θεός Πάνας . Με επικεφαλής τον Διόνυσο η μεγάλη πολύβουη παρέα, ξεσήκωνε τον κόσμο με τις φωνές και τα τραγούδια της. Το κρασί έρεε άφθονο και το γλέντι έφτανε στο αποκορύφωμα.
Η κεφάτη συντροφιά ταξίδευε από τόπο σε τόπο για να μάθουν όλοι οι άνθρωποι την καλλιέργεια του αμπελιού και την παραγωγή του οίνου. Τα ταξίδια τους ήταν ένα αδιάκοπο γλέντι όπως ακριβώς την περίοδο των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών όπου ο ενθουσιασμός και η χαρά της διασκέδασης μεταδίδεται από τον έναν στον άλλον.
Οι Μαινάδες αντιπροσώπευαν το θηλυκό στοιχείο της συντροφιάς και κρατούσαν στο χέρι τους το θύρσο (ένα καλάμι τυλιγμένο με φύλλα κισσού ή κλήματος), όπως ο Διόνυσος. Μερικές φορές κρατούσαν φίδια ή άλλα ζώα. Τα ρούχα τους είναι ελαφρά για να μπορούν να χορεύουν χωρίς δυσκολία. Στην ελληνική μυθολογία οι Μαινάδες ήταν νύμφες που παρουσιάζονται ως συντρόφισσες και συνοδοί του θεού Διονύσου.
Η λέξη μαινάς εμφανίζεται στον Όμηρο, όπου συσχετίζεται με τη μανία. Και πράγματι, το κυριότερο χαρακτηριστικό των Μαινάδων ήταν η εκστατική μανία, δηλαδή η πέρα από τη λογική υπερκινητική συμπεριφορά. Οι Μαινάδες διακρίνονται στην τέχνη από τις άλλες γυναικείες μορφές. Στις αρχαίες ελληνικές αγγειογραφίες απεικονίζονται πολλές φορές να χορεύουν με Σειληνούς και Σατύρους.
Οι Σάτυροι κι οι Σιληνοί ήταν περίεργα όντα, μέχρι τη μέση άνθρωποι και στο κάτω μέρος του σώματός τους ζώα, με μυτερά αυτιά και ουρά. Οι Σάτυροι είχαν πόδια και ουρά τράγου, ενώ οι Σιληνοί είχαν πόδια αλόγου. Πάντα συνόδευαν τον Διόνυσο στο γλέντι, χορεύοντας ασταμάτητα με τη συνοδεία μουσικών οργάνων ή παίζοντας οι ίδιοι τον αυλό και την κιθάρα. Ήταν όμως και πιστοί υπηρέτες του Διόνυσου. Έτρεχαν να βοηθήσουν όταν τους καλούσε στον τρύγο και στο πατητήρι. Άλλωστε αυτή η δουλειά για τους εύθυμους συντρόφους του θεού γινόταν διασκέδαση.
Οι “Κατασκηνωτές” βρίσκονται στην πρώτη γραμμή από το 1987
O Πολιτιστικός σύλλογος Ν. Ξάνθης «Οι Κατασκηνωτές», αποτελεί έναν από τους παλαιότερους πολιτιστικούς συλλόγους της Ξάνθης και καταφέρνει 30 και πάνω χρόνια να συνδυάζει το κέφι, τη διασκέδαση και το ξεφάντωμα με έννοιες όπως εθελοντισμός, ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη, παράδοση, πολιτισμός προβάλλοντας και αναδεικνύοντας την τοπική πολιτιστική κληρονομιά.
Η ιδέα ξεκίνησε στα μέσα της μαγικής δεκαετίας του ’80 από μία παρέα φίλων που επί σειρά ετών κατασκήνωνε στις παραλίες της Ξάνθης. Η παρέα του ελεύθερου camping, γρήγορα μεγάλωνε ενώ οι πρωτοβουλίες για δράσεις εθελοντισμού αποκτούσαν σταδιακά δυναμική παρουσία, συμμετοχή και αναγνώριση.
Σήμερα η παρέα αυτή έχει μεγαλώσει, τα παιδιά και τα εγγόνια των ιδρυτών του συλλόγου συνεχίζουν σήμερα να κρατούν ζωντανές τις δομικές αξίες του συλλόγου που είναι ο εθελοντισμός, η ομαδικότητα, η αλληλεγγύη και η κοινωνική ευαισθησία ενώ ταυτόχρονα τις εμπλουτίζουν με νέες επιρροές και ιδέες, διαθέτοντας δημιουργικότητα αλλά και έντονες προσδοκίες για το μέλλον.
Η ταυτότητα των Κατασκηνωτών εντοπίζεται σε δύο λέξεις: αλληλεγγύη και διασκέδαση. Το πολυετές και αναμφίβολα πρωτοποριακό έργο τους συνέβαλλε καταλυτικά στην εξέλιξη μεγάλων θεσμών της πόλης μας όπως οι Θρακικές Λαογραφικές Εορτές – Ξανθιώτικο Καρναβάλι αλλά και στη δημιουργία νέων όπως είναι οι Γιορτές Παλιάς Ξάνθης.
Ορισμένα ιστορικά σημεία που
βασίζονται καθαρά στην εθελοντική δύναμη και πρωτοτυπία των μελών του συλλόγου
είναι:
– η πρωτοποριακή κατασκευή θεματικών καρναβαλικών αρμάτων με κινητά μέρη κατά
τη διάρκεια των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών,
– η συμμετοχή των μελών στη σύνθεση των καρναβαλικών στολών,
– η δημιουργία και συντήρηση τουριστικού καταφυγίου στο χωριό Κάτω Καρυόφυτο
και η υποστήριξη των κατοίκων του χωριού,
– η συμβολή στην υλοποίηση της ιδέας του θεσμού “Γιορτές Παλιάς Ξάνθης”,
– η πολυετής συνεργασία με κοινωνικούς φορείς και πολιτιστικούς συλλόγους της
ευρύτερης περιοχής,
– η συμμετοχή στα “Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα” «1997» ,
– η μόνιμη ανοιχτή γραμμή αλληλεγγύης προς το Γηροκομείο Ξάνθης,
– η παροχή υποστήριξης σε πολύτεκνες οικογένειες Ποντίων προσφύγων οι οποίες
αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα διαβίωσης στις αρχές τις δεκαετίας του ΄90,
– το Σπιτάκι τέχνης, έκφρασης & πολιτισμού που αποτελεί έναν μικρό πολυχώρο
στη καρδιά της παλιάς πόλης της Ξάνθης
– το πειραματικό Διαδικτυακό σύστημα ενημέρωσης «2011» επισκεπτών της παλιάς
πόλης με κινητά τηλέφωνα και
– η δημιουργία ελεύθερης εφαρμογής για Android «2014» συσκευές από μέλη του
συλλόγου με στόχο την άμεση και αυτόματη ενημέρωση για όλες τις δράσεις και τις
εκδηλώσεις του πολιτιστικού συλλόγου.
Στη διάρκεια των 30 ετών, οι Κατασκηνωτές με περισσότερες από 150 συμμετοχές σε διάφορες δράσεις και εκδηλώσεις, διαθέτουν ένα πλούσιο ιστορικό αρχείο με φωτογραφικό υλικό, αρχείο τύπου και συνεντεύξεων, καρναβαλικών στολών, βραβείων, εύφημων μνειών, διακρίσεων καθώς και πολλών ιδεών από τα μέλη και φίλους του συλλόγου που αναδεικνύουν την ιδέα του εθελοντισμού μέσα από την ανοιχτή αλληλεγγύη, την ομαδικότητα και τη διασκέδαση παραμένοντας όμως πάντα ανήσυχοι, ανοιχτοί και δημιουργικοί σε κάθε μορφή εθελοντισμού, προσφοράς και συνεισφοράς.
Οι Κατασκηνωτές επίσης συμβάλλουν, ενισχύοντας λοιπούς φορείς όπως είναι ο σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών Ν. Ξάνθης “Η Αγάπη”, ο ερυθρός σταυρός και το Γηροκομείο Ξάνθης αλλά επίσης διοργανώνοντας και κοινωνικές δράσεις όπως η ‘Κατασκήνωση Αγάπης’ που αφορούν στη συγκέντρωση παιχνιδιών, ρούχων και τροφίμων για παιδιά και άπορες οικογένειες της ευρύτερης περιοχής.
Διαθέτοντας μία ιδιαίτερη ευαισθησία για το περιβάλλον, συμμετέχουν σε συνεργασία με άλλους τοπικούς φορείς σε πανελλαδικές δράσεις όπως είναι τo Let’s Do it Greece, πραγματοποιούν δενδροφυτεύσεις και δράσεις ανακύκλωσης ενώ φροντίζουν για τη διατήρηση της καθαριότητας των ακτών και του περιαστικού άλσους της Ξάνθης.
Διοικείται από εννεαμελές συμβούλιο ενώ ο αριθμός των ενεργών μελών είχε ξεπεράσει τα 300 μέλη για πολλά έτη ενώ κατέχει έως σήμερα ως το ρεκόρ στην κατασκευή αρμάτων και της μαζικότερης συμμετοχής καρναβαλιστών!
Η συνοχή των μελών του συλλόγου, η αλληλεγγύη, η ομαδικότητα και η πίστη στις βασικές αρχές προς τον εθελοντισμό και τον άνθρωπο είναι που καταφέρνουν να καθίσταται ίσως ο μοναδικός πολιτιστικός σύλλογος με μέλη κάθε ηλικίας και τέτοια μεγάλη ποικιλία δράσεων και συμμετοχών.
Οι Κατασκηνωτές είχαν την ιδιαίτερη τιμή επίσης να συμμετάσχουν στο συνέδριο “Μύθοι και Μυθικά Πρόσωπα της Θράκης” με αναφορά στη θεματολογία: ¨Θρακικές Λαογραφικές Εορτές — Ξανθιώτικο Καρναβάλι και Μύθοι της Θράκης¨.
Διοργάνωση: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τα Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca και το Ινστιτούτο Διεθνών Νομικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Σπουδών και Μελετών.
Σκοπός του συνεδρίου ήταν, η ανάκληση και η ανάδειξη της μυθολογικής κληρονομιάς της Θράκης και εν γένει των μύθων, των συμβολισμών τους, αλλά και των προεκτάσεων που μπορεί να έχουν στην τουριστική και πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής.
Η διάσωση, η συνέχιση και ευρύτερη ανάδειξη της πολιτιστικής κουλτούρας, η προώθηση του τόπου, των μύθων και των μυθικών προσώπων μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό Brandname για όλη την περιοχή της Θράκης με πολλαπλές προεκτάσεις και οφέλη σε επίπεδο οικονομικών μεγεθών, τουρισμού, πολιτιστικών δρωμένων, προσέλκυσης και αναγνωρισιμότητας.
Πηγές: Γεωργαντζής Π., 1991, Ξάνθη, Η κυρά της Θράκης, χθες και σήμερα.
Ιωαννίδης Σ. 1994, Βαρταλαμιδι με κείμενα για τον πολιτισμό της Θρακης τόμος Β’ ΦΕΞ Λαογραφία Έκδοση Δήμου Ξάνθης
Μουσοπουλος Θ., 2015, 50 Χρόνια Θρακικές Λαογραφικές Εορτές — Ξανθιώτικο Καρναβάλι, Κέντρο Πολιτισμού Δήμου Ξάνθης, Περιφέρεια ΑΜΘ
Ξανθοπούλου Μ. 2012, Το χρονικό των ΘΛΕ και το Ξανθιώτικο Καρναβάλι, Εφημεριδα Εμπρος 24.02.2012
Συρακούλη Β., 2008, Εορταστικοί Θεσμοί στην Ξάνθη, Ξάνθη η πόλη με τα χίλια χρώματα. Επιμέλεια Δημήτριος Α. Μαυρίδης Δημος Ξανθης ΠΑΚΕΘΡΑ.
Θρακικές Λαογραφικές Εορτές, 2015, 50 Χρόνια Ξανθιώτικο Καρναβάλι, Κέντρο Πολιτισμού Δήμου Ξάνθης, https://issuu.com/cityofxanthigr/docs/karnavali_50_xronia_afieroma
Θρακικές Λαογραφικές Εορτές — Ξανθιώτικο Καρναβάλι 2020
#xanthi #thrace #culture #ΘΛΕ #carnival #tradition #myth #campers #carnivalfestival
#folklore #thracianmyths #karnavali #festival
5
