Του Μανώλη Σ.Χούμα
Μετρούσαν το χαρζιλίκι τους τα Ξανθιωτόπουλα κι έτρεχαν το πρωί της Κυριακής, να δώσουν το φραγκάκι τους για να κολυμπήσουν στην Πισίνα.
Να κολυμπήσουν και να δείξουν τα προσόντα τους, μιμούμενοι τον Νηρέα, στο κολύμπι, στις βουτιές, στα μακροβούτια κάτω απ’ το νερό, στις κωλοτούμπες στον αέρα και σε πολλά άλλα “τσαλίμια” που προκαλούν θαυμασμό.
Αν το μαγιό σου ήταν ένα φτωχό “θαλασσοβράκι”, σαν το δικό μου, τότε σε κάθε βουτιά το μάζευες απ’ τους αστράγαλους και μερικές φορές έψαχνες να το βρεις. Ρεντίκολο του κερατά δηλαδή, αλλά ποιος τα ‘δινε σημασία αυτά, μπρος στην ανείπωτη παιδική χαρά του τσαλαβουτήγματος.
Θαρρώ πως την παράσταση κλέβει ο νεαρός, που σαλτάρει απ’ τον ξύλινο βατήρα και συμβολικά σε παραπέμπει στο νωχελικό φτερούγισμα του αετού την στιγμή, που ξεκινάει το αρχοντικό του πέταγμά.
Επιχρωματισμένο επιστολικό δελτάριο του 1958 περίπου, σε κάρτα Leonar.
Σχήμα : 13.7 x 8.8 εκ.
Το δελτάριο αφιερώνεται εξαιρετικά στον φίλο μου και πρωτεργάτη της Ξανθιώτικης κολύμβησης Μάριο Κουτσουρίδη.
