ΤΟΥ ΔΗΜΉΤΡΗ ΓΚΑΓΚΑΛΙΔΗ
“…Όλο και κάποιον θα ακούγαμε το πρωί έξω απ’ το σπίτι, που μας έκανε να ξυπνήσουμε. Το κλάξον του κυρ Σταύρου με την μπουγάτσα ή τον κυρ Παναγιώτη τον μανάβη με το μουστάκι και το κάρο που έγινε Datsoun με καρότσα.
Η οδός Μιαούλη είχε τότε ακόμη κυβόλιθους και το πιο πολυσύχναστο σημείο ήταν για εμάς το παντοπωλείο του “Γκόγκου” κι ο φούρνος του κυρ Δημητράκη.
Αν ήταν Σ/Κ πηγαίναμε στο Free Time του Φώτη ή για ηλεκτρονικά, κάτω απ’ τα Αγγλικά του Σκούρα. Απ’ την πλατεία περνούσαμε για να δούμε τους “σινεμάδες” στο REX και το ΑΛΦΑ, ενώ ρίχναμε και καμιά στραβή ματιά στις τσόντες του OSCAR, ίσα να μη μας δουν οι ταξιτζίδες, στην πιάτσα της Μιχ. Βόγδου. Μας άρεσε να πηγαίνουμε και προς το ΚΤΕΛ και στα απέναντι για σάντουιτς στον “Γιάχαρα” και τα “Σωφεράκια”.
Αν έπαιζε ο ΑΟΞ μέσα, θα πηγαίναμε γήπεδο. Στη μικρή κερκίδα που είχε γέλιο. Το βράδυ είχε βόλτα προς την “Πισίνα” και τον “Κήπο”, ενώ όποιος είχε λεφτά έπαιρνε και πίτα με σουτζουκάκι από τον Δοβρίδη, δίπλα στο φωτογραφείο του Λεοντιάδη…..”
