Νεράϊδες ξακουστές στα πέρατα της Γης είναι οι ζαχαροκαλαμίτσες.Ζούνε, μεγαλουργούν, βοηθάνε τους ανθρώπους να κάνουν πολλά πράγματα για το τραπέζι τους, για τις αγορές.Έχουν μακρινούς συγγενείς πέρα από τον Ατλαντικό, στη Μαύρη Θάλασσα, στην Άπω Ανατολή και αλλού.Στην όμορφη ΞΑΝΘΗ βρέθηκαν περαστικές πριν από κάποια χρόνια τέτοιες μέρες, για να συντροφεύουν τα παιδιά σαν διηγήματα της Δήμητρας Πυργελή, σαν παραμύθια από τους παραμυθοθράκες, σαν αναπόσπαστες των ημερών ονειρικές υπάρξεις.Τις βλέπαμε στα καφέ με άλλα πλάσματα, να πετάνε τη νύχτα και να στροβιλίζονται από τους αγέρηδες, κάποιες να τρυπώνουν στις καμινάδες για να τις επιθεωρήσουν πριν έρθει ο Άη – Βασίλης.
Εδώ έμειναν να ζούνε πολλές ζαχαροκαλαμίτσες.Η ΓΕΝΙΣΕΑ είναι το χωριό τους, το μοναδικό χωριό σε όλη την Ευρώπη που ζούνε ζαχαροκαλαμίτσες.Για το λόγο αυτό είναι άγνωστες στη μυθολογία των βόρειων χωρών.Πως έγινε αυτό;Μπροστά από μερικά χρόνια μια γιαγιά από τη ΓΕΝΙΣΕΑ με μυαλό που μοιάζει καταπληκτικά με ραντάρ, η γιαγιά Τασούλα τις είδε να βγάζουν selfies, να κάνουν χαρούλες, αστεία. Το σελφοκόνταρο της φωτογραφικής τους μηχανής ήταν ένα καλάμι, γιατί το κανονικό το ξέχασαν στο σπίτι.Τις κέρασε φρέντο εσπρέσο, τσάϊ, μοχίτο, τις καλόπιασε σαν λύκος πεταλωμένος που είναι, έπιασαν τη συζήτηση.
Όταν η γιαγιά Τασούλα έμαθε την ιστορία τους τι έκανε λέτε;Έκανε πρόταση στις ζαχαροκαλαμίτσες να μείνουν για πάντα στη ΓΕΝΙΣΕΑ.Έτσι και έγινε. Οι ζαχαροκαλαμίτσες έγιναν δημότισσες του Δήμου ΑΒΔΗΡΩΝ, απέκτησαν δικαιώματα, παντρεύτηκαν καλαμήτσους που τους διαμόρφωσαν στη συνέχεια σε ζαχαροκαλαμήτσους, έκαναν οικογένεια, ποδοσφαιρική ομάδα να παίζουν με τις βασίλισσες της Θράκης, άλλες ομάδες, όλα πρίμα, excellent κι ωραία.Κοντά στη γιαγιά Τασούλα και κάποιες ακόμα κυρίες ξεκίνησαν επιχείρηση αξιοποίησης της ομορφιάς, των δεξιοτήτων, της ευστροφίας, της νοστιμιάς που έχει το κορμί τους.
Έγιναν διάσημες. Εξώφυλλα σε περιοδικά, ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση, άρθρα σε εφημερίδες, ροφήματα στη Μύκονο.Εκεί στη Μύκονο έκαναν μεγάλες γνωριμίες και φιλίες… έγραψαν.
Για δυο μοχίτο Γενισέας σεΐχηδες και εμίρηδες σφάζονταν στην ποδιά τους.Τι άλλο έκαναν οι ζαχαροκαλαμίτσες από κοινού με τις κυρίες της Γενισέας;Πετιμέζι, φουντουκόπαστα, ταχίνι, φυστικοβούτυρο, μα πάνω από όλα μοχίτο.
Πίνεις… και ξαναπίνεις… και ξαναπίνεις…Κοιμάσαι εμίρης, ξυπνάς κακομοίρης.
Κατά την παράδοση τέτοιες γιορταστικές μέρες οι ζαχαροκαλαμίτσες με τους ζαχαροκαλαμήτσους και τα ζαχαροκαλαμητσάκια γίνονται μια μεγάλη ομάδα, λένε τα κάλαντα, γλυκαίνουν τον κόσμο με τα προϊόντα τους, αντικαθιστούν τα σελφοκόνταρα με ζαχαροκαλαμοκόνταρα για να είναι όλο γλύκα οι selfies, πηγαίνουν από τη γιαγιά Τασούλα και τις άλλες κυρίες με τις οποίες έχουν συνεταιριστεί να ανταλλάξουν ευχές, δώρα.Και παντού χαράς χοροί και χαράς τραγούδια…
