Αποτελεί γεγονός ότι οι στατιστικές των τελευταίων χρόνων έχουν πλέον αναδείξει το κάπνισμα ως μια από τις πιο σοβαρές αιτίες νοσηρότητας και θνησιμότητας του ανθρώπινου γένους. Οι θάνατοι που προέρχονται από την κατανάλωση καπνικών ειδών είναι πολλαπλάσιοι από αυτούς των τροχαίων ατυχημάτων και ευθύνονται για την πρόκληση καρκίνου του πνεύμονα, αποφρακτικών πνευμονοπαθειών καθώς και πληθώρας άλλων ασθενειών. Καίριο λοιπόν είναι το ερώτημα των πραγματικών αιτιών αυτής της κατάστασης και από την άλλη πλευρά κρίνεται αναγκαία η έξοδος από αυτή.
Η αντικαπνιστική νομοθεσία στοχεύει στην μείωση του αριθμού των ενεργητικών και παθητικών καπνιστών για την πρόληψη αναίτιων θανάτων από αυτή την τόσο βλαβερή συνήθεια. Ήδη από το έτος 2008 έχουν ψηφιστεί περίπου 11 νομοθετήματα για την απαγόρευση του καπνίσματος αλλά παρ’ όλα ταύτα, η αντικαπνιστική νομοθεσία δεν έχει εφαρμοστεί επαρκώς σε όλο της το εύρος και σε όλους τους χώρους όπου απαγορεύεται το κάπνισμα.
Υπάρχει δε προβληματισμός αναφορικά με το αν τα προτεινόμενα μέτρα αστυνομικού ελέγχου είναι επαρκή ή ακόμη και αν η εφαρμογή της αντικαπνιστικής νομοθεσίας είναι όντως έργο της Ελληνικής Αστυνομίας. Δεν είναι δυνατό να εναποθέτουμε κάθε ευθύνη επιβολής του νόμου στην Ελληνική Αστυνομία. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε ως προς τις συνθήκες, τους όρους και την επαρκή της στελέχωση για την ανάληψη και αυτής της αρμοδιότητας.
Υπάρχει ο κίνδυνος να είμαστε αναποτελεσματικοί στο κυνήγι της γόπας, εάν δεν εκπονηθεί παράλληλα εθνικό σχέδιο για την δημιουργία αντικαπνιστικής κουλτούρας σε βάθος χρόνου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να εκπονηθεί άμεσα, εθνικό σχέδιο για την δημιουργία αντικαπνιστικής κουλτούρας σε ευρεία κλίμακα και πέραν των διοικητικών μέτρων και της αστυνομικής καταστολής καθώς δεν έχουν ληφθεί συγκεκριμένα μέτρα ώστε να δημιουργηθεί αντικαπνιστική νοοτροπία στους πολίτες και κυρίως στους νέους.
Η αναγκαιότητα να ρυθμίζει ο εθνικός νομοθέτης κάθε φορά τα ανωτέρω εκτεθέντα, οδηγεί στην πράξη, στην μη εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να συνοδεύεται από μακρόχρονη και στοχευμένη αντικαπνιστική εκστρατεία ώστε να δημιουργηθεί αντικαπνιστική νοοτροπία στους πολίτες και κυρίως στα άτομα νεαρής ηλικίας τα οποία βάλλονται σαφώς ευκολότερα από τη μάστιγα του καπνίσματος.
Ο προβληματισμός στον ιατρικό κόσμο είναι διάχυτος αφού αναγνωρίζεται παγκοσμίως ότι η κοινωνία μας βρίσκεται σε καθημερινή βάση αντιμέτωπη με διάφορες απειλές οι οποίες προκαλούν στρεσογόνες καταστάσεις, κατάθλιψη, μελαγχολία, οι οποίες έχουν συνδεθεί άρρηκτα με την ιδιαίτερα δύσκολη αποδέσμευση από το κάπνισμα και τη συνεχόμενη ενασχόληση του μυαλού, με αυτή την ιδιαιτέρως καταστροφική συνήθεια. Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η αντιμετώπιση του καπνίσματος θα πρέπει να είναι ολιστική, μακροχρόνια και συστηματική.
Επιπροσθέτως, καθαρά για λόγους πρόληψης, θα πρέπει παρεμπιπτόντως να θεσμοθετηθούν αυστηρές διατάξεις για τον έλεγχο των συστατικών των μη νικοτινούχων υγρών των ηλεκτρονικών τσιγάρων ιδίως λόγω της δυνατότητας προμήθειας από άλλες χώρες, περιεκτών αμφιβόλου ποιότητας, μέσω διαδικτύου.
Η προσπάθεια πρέπει να είναι κοινή και συλλογική. Σωστή πληροφόρηση και ενημέρωση, σχολική παιδεία και αρωγή από αρμόδιους φορείς κατάλληλα εκπαιδευμένους και στελεχωμένους για την υπεράσπιση του δικαιώματος των ανθρώπων να εισπνέουν καθαρό αέρα, απαλλαγμένο από βλαβερές ουσίες.
Εμείς ως Κίνημα Αλλαγής τονίσαμε επανειλημμένως την αναγκαιότητα της ορθής εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου και μάλιστα με το «Σχέδιο Ελλάδα» που έχουμε προτείνει, αναφερθήκαμε σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης ζητημάτων που αφορούν τον τομέα της υγείας.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να αναφερθώ στη γνωστή αρχαία ρήση η οποία καλό θα ήταν να αποτυπωθεί στη μνήμη όλων μας και να αποτελέσει γνώμονα λειτουργίας του καθενός από εμάς προσωπικά σε όλα τα φάσματα της ζωής μας:
Αν το «φυλάξαι τ’ αγαθά, χαλεπώτερον του κτήσασθαι» είναι, τότε το να ανακτήσεις τα απολεσθέντα είναι σαφώς δυσκολότερο.
