Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, λες και ειπώθηκε προφητικά για τη δική μας εποχή, έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Και ξεκινά από την αναίρεση του πιστεύματος ότι βασική προτεραιότητα και απαραίτητο στοιχείο για την ευτυχία του ανθρώπου είναι ο πλούτος. Μιλά για τον ανώνυμο πλούσιο και τον φτωχό Λάζαρο, όχι για να κατακρίνει τον πλούτο η να υποτιμήσει και καταδικάσει τους πλούσιους, αλλά για να καταδείξει που καταντά τον άνθρωπο η εσφαλμένη θεώρηση της ζωής και η υποταγή σε θελκτικές, πλην αυτοκαταστροφικές επιθυμίες. Έτσι, στόχος της παραβολής καθίστανται όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, όταν ενεργούν έχοντας ως απόλυτη προτεραιότητα τους την προσήλωσή τους στα υλικά αγαθά.
Το Ευαγγέλιο υπάρχει για να διατρανώνει την Αλήθεια, να κηρύττει ό,τι το αψευδές στόμα του Χριστού μας, αποκάλυψε στην ανθρωπότητα ως γνώση υπερφυά, που κατατείνει στην ελευθερία και οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία. Γι’ αυτό και αναφέρεται στον βύσσο του πλουσίου, το πολυτελές δηλαδή μεταξωτό ρούχο που φορούσε κάτω από την πορφύρα, για να το σχίσει και ν’ αποκαλύψει την άβυσσο που αυτό καλύπτει. Όλοι θαύμαζαν τον βύσσο, όλοι θαμπωμένοι προσκυνούσαν εκείνον που τον φορούσε, σ’ ένα ανελεύθερο, παράλογο και υποκριτικό προσκύνημα. Διότι κανείς δεν εκτιμούσε εκείνον που φορούσε τον βύσσο, παρά μόνο για τον βύσσο.
Στην άβυσσο ο πλούσιος βασανίζεται απελπιστικά. Και τούτο διότι τίποτε από τα όσα είχε αγαπήσει δεν τον συνοδεύει στην αιωνιότητα. Και τότε στρέφεται σε έναν άλλον πλούσιο, τον Αβραάμ, ο οποίος όμως είχε τελείως άλλη θεώρηση για τον πλούτο, άλλες προτεραιότητες κι άλλες επιθυμίες στη ζωή του. Κι ο πλούσιος Αβραάμ διδάσκει υποθήκες ζωής, οι οποίες στον μεν πλούσιο της παραβολής είναι πλέον περιττές, ικανές μόνον να αποστομώνουν την όποια διεκδίκησή του, για εμάς όμως, που ακόμη αγωνιζόμαστε στον στίβο της ζωής αυτής, αποτελούν οδοδείκτες στην πορεία μας για μια ζωή αληθινή, γνήσια και ουσιαστική.
Σε μια όψιμη επίδειξη ενδιαφέροντος ο πλούσιος παρακαλεί τον Πατριάρχη Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο πίσω στη ζωή αυτή, για να προειδοποιήσει τα αδέλφια του που ζούσαν παρόμοια, ασήμαντη ζωή. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή θέλει να στρέψει την προσοχή μας σ αὐτο ακριβώς το σημείο: Στο ότι η τωρινή στιγμή είναι η ώρα της μεγάλης απόφασης απέναντι στο λόγο του Θεού. Αυτή η στιγμή είναι η κατάλληλη προθεσμία για το Ναι στο προσκλητήριο του Θεού, για μετάνοια και καινούρια ζωή. Αλλιώς κινδυνεύουμε να είμαστε εκπρόθεσμοι.
