Της Άννας Ζανιδάκη Συγγραφέας- Ποιήτρια
Πόσο δύσκολα άραγε να νοιώθουν, όσοι δεν είναι απόλυτα συγκαταβατικοί και αποδεχούμενοι με τον εαυτό τους και το τι μπορούν ή θέλουν να διαπραγματευτούν ,ώστε να ναι σε θέση να δουν να αποκτούν τα όνειρά τους σάρκα και οστά . Πόσο αδιανόητο να τους φαίνεται, η προσπάθεια του άλλου και οι κόποι του ,ώστε να δει να πραγματοποιείται, αυτό που ο ίδιος έβαλε ως στόχο και δε θα θέλει να δει να αποτυγχάνουν οι κόποι του και να ματαιώνονται οι ελπίδες και οι αναμονές του γι αυτό.
Ένα βήμα παραπάνω, παραπέρα και όλα ,αρχίζουν και στοιχειοθετούν, άλλους χαρακτήρες,άλλες προσμονές και λανθασμένες διαμαρτυρίες και κατοχικές αντιλήψεις, επιβολής και επιταγής,συμβουλών και συμβολών μας .
Οι φίλοι θα ξεχωρίσουν και θα αποτελέσουν δικές μας όντως ορθές επιλογές ζωής και διαχείρισής μας ,της φιλίας ,της ανθρωπιάς μας ,της ήδη καλά κατανεμημένης χρονικής μας επάρκειας,όταν κι όσο αυτή υφίσταται και συμπεριλαμβάνονται και αυτοί φυσικά ,ανάμεσα στα αναγκαία μας και τα απαραιτήτως.της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας . Για να αποτελέσουν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής,θα πρέπει να χουν δώσει τέτοιες περγαμηνές ,αληθινού και ατόφιου χαρακτήρα ,χωρίς το παραμικρό ψεγάδι, ζήλειας και κακιάς συμπεριφοράς .
Οταν όλοι είμαστε ίσοι ή ακόμα και βρισκόμαστε ένα σκαλοπάτι ,πιο κάτω απ τους άλλους,ίσως να τους βολεύει και να τους θέτει τους εαυτούς τους,έναντι αυτών ,των οποίων η θέση και η απόψή τους, βρήκε μια άλλη θέση και κατάθεση,μια άλλη ενδεδειγμένη και προτεινόμενη κλίμακα,εννοιών και ουσιών της ζωής μας και το ότι η ίδια συμπεριλαμβάνει. Αρέσκονται στο να σε κοιτούν απόμακρα, λες και είναι ξενόφερτες,τόσο στις παρέες μας ,όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό μας σύνολο. Η δύναμη ψυχής και η δυναμικότητα του χαρακτήρα μας ,θα επισημανθεί .όταν και εφόσον θελήσει να αποδείξει το μεγαλείο της και να παραχωρήσει την αλήθεια μας και την ουδετερότητα μας,απέναντι σε ένα σκληρό και αδυσώπητο καταιγισμό και ανελέητο πόλεμο.
Τα πρέπει και των θέλω,της φιλίας,της αλαζονείας,αλλά ιδιαίτερα να σταθούμε και να συμπαρασταθούμε στον ένα και μοναδικό μας αληθινό φίλο,τον εαυτό μας ,που θα τον έχουμε άρχονται και περηφάνια της δικής μας ασυμβίβαστης και ατίθασης ψυχής. Θα δράσουμε και θα επιδράσουμε θετικά και πάντα ωφέλιμα, προς το καλό του ατόμου ,που θέλουμε να διαπρέψει και να μεγαλουργήσει,άσχετα αν εμείς δεν το καταφέραμε ή δε μας δόθηκαν οι ανάλογες ευκαιρίες .
Αυτό που πρέπει να δούμε και ποτέ να μην υπερβούμε τα εσκαμμένα τα δικά του ή τα δικά μας ,είναι να δώσουμε μόνο και μόνο,την άποψη και την κρίση μας,εφόσον κι όταν θα μας ζηγηθεί ,όταν και εφόσον ,εμείς οι ίδιοι νοιώσουμε την ανάγκη να το πούμε,να τους το εκμυστηρευτούμε . Μόνο ένα βήμα μπρος,θα μας κάνει και καλύτερους ανθρώπους. Ας είναι οι άλλοι ,ένα ή περισσότερα από μας . Το καλύτερο φάρμακο σ αυτή την περίπτωση ,θα ναι η άγνοιά μας ,η απόρριψη τους,αλλά κυρίως θα είναι η δική. Μας όχι άφεση αμαρτιών,αλλά παράδοσης αληθινών μαθημάτων ψυχής .
