Έχοντας πολύ πρόσφατα τα συναισθήματα και τις εικόνες από τις πλημμύρες της Μάνδρας και της φωτιάς στο Μάτι και αναμετρώντας τις αλαζονικές , επιπόλαιες και ατελέσφορες συμπεριφορές της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού, της Περιφερειάρχου, των κάθε λογής ειδικών, συμβούλων, επιστημόνων, ,φορέων, οργάνων, αμέσως μετά τις θριαμβευτικές νίκες της Νέας Δημοκρατίας φέτος το καλοκαίρι, έπιασα τον εαυτό μου σκέφτεται: « Νέα κυβέρνηση, νέες Αυτοδιοικητικές Αρχές, ακόμα δεν έχει γίνει ΤΙΠΟΤΑ στις ορφανεμένες περιοχές. Τι θα γίνει αν μας «τύχει» καμιά νέα τραγωδία;»
Πλημμύρα δεν έγινε. Σεισμός έγινε αλλά ήταν σχετικά μικρός. Μας «συνέβη» όμως ανεξέλεγκτη φωτιά. Και θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι η εικόνα που «πέρασε» προς τα έξω, ήταν εικόνα μιας οργανωμένης, προετοιμασμένης και ευαίσθητης Πολιτείας που προσπαθούσε να κάνει ό,τι ήταν δυνατόν να κάνει. Κάηκαν ατέλειωτες εκτάσεις. Αλλά θύματα δεν είχαμε. Ο μηχανισμός «λειτούργησε», Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Οι ενέργειες απόλυτα συντονισμένες.
Δεν προχωρώ σε λεπτομέρειες, δεν είμαι ειδικός, απλώς καταγράφω και συγκρίνω. Πόσο «διαφορετικός» ήταν ο μηχανισμός που έδρασε φέτος σε σχέση με τον περυσινό; Στην πραγματικότητα ήταν σε συντριπτικό ποσοστό ο ίδιος. Υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς, και Αρχηγοί είχαν αλλάξει. Αλλά οι άνδρες και οι γυναίκες που ρίχτηκαν στις μάχες, ήταν λίγο-πολύ οι ίδιοι. Συνεπώς, η νέα Κυβέρνηση πιστώνεται με μιαν επιτυχία.
Δεν είχαμε θύματα. Όλοι ήταν στις θέσεις τους. Ο πληθυσμός ενημερώθηκε άμεσα. Και οι δηλώσεις ήταν «κανονικές». Δεν ακούσαμε ψέματα, υποθέσεις και δικαιολογίες. Μπράβο τους γι αυτό. Παρατηρήσεις υπάρχουν. Και σχόλια. Και προτάσεις. Αλλά η γενική εικόνα ήταν πολύ καλή. Κάποιοι άνθρωποι «έμαθαν» τοι μάθημά τους. και κάποιοι άλλοι, φάνηκαν προετοιμασμένοι. Θαύμα; Όχι, αν λάβουμε υπ΄ όψη μας ότι η κυβέρνηση Καραμανλή, το 2007, αναγκάστηκε να πάει σε πρόωρες εκλογές μετά την τραγωδία με τις φωτιές στην Ηλεία. Και να το «πληρώσει» με μια σημαντική πτώση των ποσοστών της.
Θεωρώ το βιβλίο μου «Ημερολόγια» του 2018, δημοσιογραφικό «εγχειρίδιο» για τον σεισμό, τις πλημμύρες και τις φωτιές που σαν κατάρα, σκοτώνει ανθρώπους, καταστρέφει σπίτια, πόλεις ολόκληρες, εκμηδενίζει ζωές, ερημώνει τα πάντα. Και όπως έγραφα : ‘’Είναι μια εκδίκηση της φύσης. Άγρια εκδίκηση. Απ΄ την οποία η Ελλάδα δεν γλυτώνει. Δεν απαλλάσσεται. Δεν θωρακίζεται. Δεν προφυλάσσεται. Αντιθέτως μάλιστα.
Μελέτες; Κι αν έχουν γίνει μελέτες! Συμπεράσματα; Υπάρχουν. Εμπεριστατωμένα και άκρως επιστημονικά.
Ειδικοί; Βεβαίως και υπάρχουν και μελετούν και καταθέτουν προτάσεις, λύσεις, μεθόδους, τρόπους άμυνας.
Πρόληψη; Για τους σεισμούς, μέχρις ενός σημείου, μέσα από την εμπειρία και την τεχνολογία, ΕΙΝΑΙ πλέον δυνατή σε κάποια σημεία. Για τις πλημμύρες και τις φωτιές ; Σε τρομακτικό ποσοστό, φταίει ο ίδιος ο άνθρωπος, η ίδια η κοινωνία, οι ίδιες οι δομές της Πολιτείας. Οι άνθρωποι ηττώνται. Θύματα μιας παράλυτης, αργόστροφης και αδιάφορης Πολιτείας που δεν ξέρει – και δεν θέλει- να εκτιμήσει τις μελέτες . Θύματα μιας μεγάλης ομάδας επιστημόνων που «τσακώνονται». Θύματα της δικής τους επιπολαιότητας και ολιγωρίας. Θύματα. Αλλά για τις περσινές πλημμύρες, μπορώ να πω ότι θριάμβευσε η ακινησία και η επιπολαιότητα, μαζί με την αδυναμία μας να κατανοήσουμε ότι με τη φύση ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ κανείς. Γιατί το πληρώνει ακριβά».
