Αναμφίβολα η δημιουργικότητα της φύσης στην Ορεινή Ροδόπη δεν έχει όρια. Οι θησαυροί που κρύβονται στα σπλάχνα της είναι αμέτρητοι και περιμένουν καρτερικά να τους ανακαλύψουμε. Εγώ, μεθυσμένος ακόμα από τους «χυμούς» του Φρακτού και της Ελατιάς, έχω πάθει μια φυσιολατρική παράκρουση. Θέλω κι άλλο!!! Διάολε, τόσα χιλιόμετρα έκανα από την Αθήνα και θα φύγω τόσο σύντομα; Έτσι η απόφαση πάρθηκε πολύ γρήγορα. Το ταξίδι συνεχίζεται… αλλά με ποιον προορισμό;

Στο παρελθόν είχα διαβάσει και δει πολλά στο διαδίκτυο για έναν καταρράκτη που βρίσκεται κάπου μεταξύ Δράμας και Ξάνθης, ανάμεσα στα χωριά Τραχώνι και Λειβαδίτη. Ο περιβόητος αυτός καταρράκτης του Τραχωνίου ή Λειβαδίτη είναι ένας καταρράκτης ύψους 40 μ. και είναι ο μεγαλύτερος των Βαλκανίων σε ότι αφορά την ποσότητα και τον όγκο νερού. Τον βρήκαμε, λοιπόν τον προορισμό.Από το Παρανέστι ακολουθούμε το δρόμο για Σταυρούπολη. Μετά το Νεοχώρι και πριν τον Δαφνώνα στρίβουμε αριστερά για Άνω Καρυόφυτο και Λειβαδίτη. Από τον Λειβαδίτη (1.200 μ.) ακολουθούμε το δρόμο για το δασικό χωριό Ερύμανθου. 5 χλμ. μετά τον Λειβαδίτη συναντάμε διασταύρωση με χωματόδρομο. Εκεί στρίβουμε αριστερά στο χωματόδρομο και μετά από 2 χλμ. πορείας φτάνουμε στο χώρο στάθμευσης και στην αρχή του μονοπατιού για τον καταρράκτη.

Βρισκόμαστε στα 1.158 μ. υψόμετρο. Λίγο πιο πέρα μια ταμπέλα μας υποδεικνύει το δρόμο για να κατέβουμε στη βάση του καταρράκτη.

Το μονοπάτι έχει μήκος 1,8 χλμ. και κατεβαίνει καγκελωτά μέσα σε ένα πυκνό δάσος από οξυές, σφενδάμους, φλαμουριές και σημύδες. Η σηματοδότηση (από το Δασαρχείο Ξάνθης) είναι πολύ καλή. Κατά την κατάβασή μας συναντάμε παγκάκια για ξεκούραση και πινακίδες πληροφόρησης για τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής.

Στο 1 χλμ. πορείας περίπου συναντάμε διασταύρωση με το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε6, το οποίο έρχεται από το Λειβαδίτη και καταλήγει στη βάση του καταρράκτη. Συνεπώς τα τελευταία 800 μ. της πορείας μας γίνονται πάνω στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε6.

Λίγο πιο κάτω συναντάμε άλλη μια διασταύρωση με ένα μονοπάτι που ακολουθώντας το θα μας βγάλει σε «μπαλκόνι» με θέα τον καταρράκτη της Αγ. Βαρβάρας.

Μετά από 45′ κατηφορικής πορείας έχουμε πλησιάσει στον προορισμό μας. Αυτό μαρτυρά η παρουσία των τρεχούμενων νερών, των μικρών λιμνών καθώς και η βουή του αεικίνητου νερού.

Είμαστε πλέον σε υψόμετρο 860 μ. Ένα ξύλινο γεφυράκι και μερικοί ξύλινοι πάγκοι και τραπέζια συμπληρώνουν το σκηνικό.

Θα χρειαστεί να ανηφορίσουμε λίγο προς ένα μικρό φυσικό μπαλκόνι απ’ όπου μπορούμε ανεμπόδιστα να απολαύσουμε το μοναδικό υπερθέαμα. Τα νερά πέφτουν κατακόρυφα από ύψος 40 μ., αφήνοντάς μας άφωνους μπροστά στο μεγαλείο της δημιουργικότητας της φύσης.

Σαν εικόνες περνάνε από το μυαλό μου όλοι οι θρύλοι και οι μύθοι που ακολουθούν την περιοχή. Εδώ ζούσαν οι Ναϊάδες των αρχαίων μύθων και οι νεράιδες των λαϊκών παραμυθιών. Εδώ χόρευαν στους διονυσιακούς ρυθμούς οι Σάτυροι. Μέσα στα αρχέγονα αυτά δάση αντιλαλούσαν τα τραγούδια του Ορφέα, γιου της Μούσας Καλλιόπης και του θεού Απόλλωνα, ο οποίος μάγευε με την κιθάρα του θεούς και ανθρώπους.

Οι πιο τολμηροί μπορούν να προσεγγίσουν τη βάση του καταρράκτη. Πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι τα βράχια γλιστράνε πολύ και το νερό (ακόμα και το καλοκαίρι) είναι παγωμένο.

Αρκετές φορές το χειμώνα ο καταρράκτης παγώνει και τα αιωρούμενα κρύσταλλα σπάνε με εκκωφαντικό θόρυβο, όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει.

Η επιστροφή γίνεται από το ίδιο μονοπάτι. Θα χρειαστεί περίπου 1 ώρα για να ανεβούμε τα 300 μ. υψομετρικής διαφοράς και να φτάσουμε στο χώρο που έχουμε σταθμεύσει το αυτοκίνητο.

Στη συνέχεια επιστροφή στο Λειβαδίτη για ανασυγκρότηση και αναζήτηση του επόμενου προορισμού. Άλλωστε ο καταρράκτης μου είχε ανοίξει την όρεξη!!!

Χάρτης της διαδρομής

 https://el.wikiloc.com/oreibasia-diadromes/rodope-katarraktes-leibadite-11429196

Πηγή:HIKING EXPERIENCE