Η Εκκλησία μας γιορτάζει στη σημερινή Κυριακή της Ορθοδοξίας τον θρίαμβο της πίστεως «κατά πασών των αιρέσεων». Και μάλιστα όχι όσων ανεφύησαν στο παρελθόν, αλλά και όσων εξακολουθούν να υπάρχουν η θα αναφανούν στο μέλλον! Είναι κυρίαρχη η πίστη της Εκκλησίας στον λόγο του Κύριου ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Όσοι πολέμιοι και αν αναφανούν, όσες μεθόδους και αν μηχανευθούν, η Εκκλησία θα μένει εις τον αιώνα ως το ασφαλές καταφύγιο των ανθρώπων, λιμάνι σωτηρίας και σκάλα προς τον ουρανό. Κι αυτό το έχει αναδείξει η μέχρι τώρα ιστορία!
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα προβάλλεται η εμπειρία ως ο καλύτερος τρόπος να γευθεί κανείς την πίστη. Παρουσιάζεται το παράδειγμα του αποστόλου Φιλίππου, ο οποίος αν και έτοιμος και επιθυμώντας να συναριθμηθεί στους μαθητές του Χριστού, από συστολή δίσταζε. Τον διευκολύνει λοιπόν ο Χριστός και τον καλεί να γίνει μαθητής του. Κι αυτός, αφού πει το ολοπρόθυμο «ναι», φροντίζει και για τον φίλο του, τον Ναθαναήλ. Μόλις έλαβε πείρα του Χριστού, σπεύδει αμέσως να γίνει κήρυκάς του!
Κι ο Ναθαναήλ όχι από απιστία, αλλά επειδή ήθελε να διασταυρώσει τα όσα του έλεγε ο Φίλιππος με τα όσα γνώριζε διδασκόμενος την πατρική του πίστη, δείχνει καλόπιστα να αμφιβάλλει. Τότε ο Φίλιππος δίνει αμέσως την καλύτερη λύση: «Έρχου και ίδε»! Έλα να δεις μόνος σου. Έλα να ζήσεις. Έλα να ερευνήσεις και θα δεις. Η αληθινή πίστη δεν έχει τίποτε να κρύψει, δεν έχει τίποτε να φοβηθεί, δεν έχει τίποτε να διστάσει. Επομένως, είναι όλα φανερά, καθώς η μαθητεία στην πίστη είναι η απαρχή της ουσιαστικής πνευματικής ζωής.
Τι καταλαβαίνουμε από το ποιμαντικό αυτό παράδειγμα του Κυρίου μας; Ότι αν και γνώριζε τις αιτιάσεις του Ναθαναήλ, αν και έβλεπε τις αντιρρήσεις, δεν παροργιζόταν, ούτε κινούνταν εκδικητικά η τιμωρητικά. Απλώς ανέμενε… Περίμενε με την εμπειρία και την προσευχή να ωριμάσει η ψυχή, ώστε να δοθεί ο φωτισμός και να ανάψει η φλόγα της πίστης, για να θεριέψει και να μεταλαμπαδεύσει το ευαγγελικό μήνυμα στους όπου γης καλοπροαίρετους. Είναι ο τρόπος που ενεργεί ο Θεός! Είναι η μέθοδος με την οποία αλιεύει τις ψυχές των ανθρώπων, τις γλιτώνει από τον κόσμο και τις οδηγεί στην ατελεύτητη Βασιλεία του!
Ο Θεός δεν υποχρεώνει, δεν εκβιάζει, δεν βιάζεται. Ως πατέρας περιμένει ζητώντας και από εμάς να περιμένουμε συνεργαζόμενοι μαζί του για την επιστροφή των αδελφών μας, αποφεύγοντας οποιαδήποτε ενέργεια μας βάζει σε κίνδυνο την πορεία τους προς Αυτόν.
