Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου του 1864 στις Μουρνιές των Χανίων της Κρήτης. Πατέρας του ήταν ο Κυριάκος Βενιζέλος ευκατάστατος έμπορος. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1886 αναγορεύθηκε διδάκτορας του Δικαίου. Πρωτοστάτησε σε όλους τους πολιτικούς και στρατιωτικούς αγώνες που οδήγησαν στην απελευθέρωση της μεγαλονήσου Κρήτης από τον Τουρκικό ζυγό και την ένωσή της με την μητέρα Πατρίδα.
Υπήρξε πρωταγωνιστής στην Επανάσταση του Θέρισου το 1905 και το 1909 κλήθηκε από την Επανάσταση που έγινε στου Γουδή και έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδος το 1910, οπότε αγωνίσθηκε και επέτυχε την Πολιτική, Στρατιωτική αλλά και Οικονομική αναμόρφωση της χώρας μας.
Οδήγησε τον ένδοξο Ελληνικό Στρατό (μετά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897), εξοπλισμένο και εκπαιδευμένο με Αρχιστράτηγο τον Διάδοχο Κωνσταντίνο, στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους και αργότερα, μετά τις επιτυχίες με τους συμμάχους της ΑΝΤΑΝΤ, επέτυχε να αποβιβασθούν στις 2 Μαΐου του 1919 Ελληνικά Στρατεύματα στη Σμύρνη.
Μετά την αποτυχία του στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920 έφυγε στο Παρίσι, προειδοποιώντας για τους κινδύνους μιας περαιτέρω προελάσεως στα βάθη της Μικράς Ασίας, δίχως την στήριξη των συμμάχων.
Η τετραετία 1928-1932 απετέλεσε τη δεύτερη περίοδο του δημιουργικού έργου του Ελευθερίου Βενιζέλου, με την κατασκευή των αναγκαίων έργων υποδομής (εξηλεκτρισμός αστικών κέντρων, ύδρευση της πρωτεύουσας και έργα οδοποιίας).
Θεωρείται ο Πρωθυπουργός του οράματος της «Μεγάλης Ιδέας» της Ελλάδος και κατόρθωσε να δημιουργήσει την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Πέθανε στο Παρίσι στις 18 Μαρτίου του 1936 και ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος, στη συνεδρίαση της Βουλής στις 22 Απριλίου 1936, στο μνημόσυνο του Ελευθερίου Βενιζέλου είπε μεταξύ άλλων: «Όπως εις την Καινήν Διαθήκην οι παραλυτικοί αίρουν τον κράββατον και περιπατούν, τοιουτοτρόπως και η παραλυτικοί Ελλάς του 1897, το Πρόσταγμα του Βενιζέλου, περιπατεί, μετέχει εις τας ευγενεστέρας αθλήσεις, εισέρχεται εις τον στίβον της δόξης, στέφεται Ολυμπιονίκης. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πραγματοποιεί εντός δέκα ετών όσα, εις μάτην, στενάζον επί αιώνας, επόθει το Γένος. Από την πίστιν της ψυχής του μεταγγίζει πίστιν εις την ψυχήν του Έθνους και την περίοδον της παρακμής διαδέχεται η άνθησις της Αναγεννήσεως…».
Ο Γεώργιος Γιακουμάκης έγραψε για την επέτειο του θανάτου του Ελευθερίου Βενιζέλου ένα ποίημα που αρχίζει:
«Λευτέρη σε βαφτίσανε με την κρυφή ελπίδα
μια μέρα να λευτέρωνες την σκλάβα την Πατρίδα.
Μεγάλωνες και έδειξες στα πρώτα βήματα σου
την Κρητική σου Λεβεντιά, τα προτερήματά σου».
Και καταλήγει ο ποιητής:
«Εσύ θα ζείς παντοτεινά για να μας δασκαλεύεις
οι νίκες πώς κερδίζονται σκληρά όταν παλεύεις».
Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο έγραψαν πολλά βιβλία Έλληνες και ξένοι ιστορικοί-μελετητές-εθνολόγοι και αναφέρονται στους αγώνες του στην Κρήτη, στην αρθρογραφία του προ της Επαναστάσεως του 1909, στην Πρωθυπουργία του την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας και την εποχή του 1928-1936 με τις ταραχές, τις απόπειρες δολοφονίας του και τον θάνατό του στη Γαλλία.
Μεταξύ των θαυμαστών του Ελ. Βενιζέλου είναι και η Πηνελόπη Δέλτα.
Βρέθηκε στο αρχείο της το βιβλίο ¨Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος. Ημερολόγιο-Αναμνήσεις-Μαρτυρίες-Αλληλογραφία¨.
Αντγος ε.α.
Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτής Δ’ ΣΣ
