Έχουν γραφεί πολλά βιβλία για το Έπος του ΄40, ποιήματα, τραγούδια, αφηγήσεις πολεμιστών και στις μέρες μας για το Ιστορικό αυτό γεγονός του ΌΧΙ¨ δημοσιεύονται κάθε χρόνο σχετικά άρθρα από Έλληνες και ξένους και εκφωνούνται ¨πανηγυρικοί¨.
Αναφέρθηκα παλαιότερα για την προθυμία του Ελληνικού Λαού, ο οποίος σύσσωμος αντιμετώπισε τις Ιταλικές Μεραρχίες στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, έγραψα για τις γυναίκες της Πίνδου που αψηφώντας καιρικές συνθήκες και δύσβατο έδαφος εγκατέλειψαν τις οικογένειές τους και μετέφεραν πολεμοφόδια στους αγωνιζομένους μαχητάς, έγραψα για τους πρωταγωνιστάς της Νίκης Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, Διοικητή 8ης Μεραρχίας Υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, Διοικητή Αποσπάσματος Πίνδου Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη και για τον πρώτο πεσόντα Αξιωματικό την 1 Νοεμβρίου 1940 Ανθυπολοχαγό Αλέξανδρο Διάκο.
Στο άρθρο μου αυτό θα αναφερθώ στον ιστορικό διάλογο μεταξύ του Εθνικού μας Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά και του Ιταλού Πρεσβευτού Εμμανουέλε Γκράτσι το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην Κηφησιά.
Γράφει ο Ιταλός Πρέσβης στο βιβλίο του που έχει τον τίτλο ¨Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος¨
¨Δέκα λεπτά πριν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Στρατιωτικός μου ακόλουθος, ο διερμηνέας μου κι’ εγώ, φθάσαμε στην καγκελόπορτα της μικρής οικίας στην Κηφησιά, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Στον φρουρό της οικίας είπα ότι επιθυμώ να δω τον Πρωθυπουργό για κάτι πολύ επείγον.
Ο φρουρός άρχισε να χτυπά το κουδούνι του εσωτερικού της οικίας, αλλά δεν ελάμβανε καμμίαν απάντηση. Διερωτήθηκα εάν ήτο δυνατόν μια Πρωθυπουργική κατοικία να μην απαντά αμέσως! Γιατί εγώ είχα εντολή να παραδώσω το τελεσίγραφο στις 3 π.μ. ακριβώς της 28ης-10-1940, λόγω δε της προσπαθείας μου να ακουσθεί το κουδούνι και να ανοίξει η πόρτα, η ώρα ήδη είχε φθάσει 3. Επιτέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξά, που έκανε την εμφάνισή του σε μια μικρή πλαϊνή πόρτα και αναγνωρίζοντάς με, με άφησε να περάσω.
Ο Μεταξάς φορούσε μια μάλλινη ρόμπα, μου έσφιξε το χέρι και με έβαλε να καθίσω σε ένα μικρό φτωχικό σαλόνι. Μόλις καθίσαμε, του είπα αμμέσως ότι η Κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να του εγχειρίσω προσωπικά ένα κείμενο, που δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά το τελεσίγραφο της Ιταλίας προς την Ελλάδα, με το οποίον η Ιταλική Κυβέρνηση, απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της στον Ελληνικό χώρο, από τις 6 π.μ. της 28ης-10-40. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Μέσα από τα γυαλιά του έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τέλειωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή μου είπε:
Μεταξάς: Λοιπόν έχουμε πόλεμο (Alors c’ est la querre)
Γκράτσι: Όχι απαραίτητα Εξοχώτατε. Η ιταλική κυβέρνηση ελπίζει, ότι θα δεχθείτε την αξίωσίν της και θ’ αφήσετε τα ιταλικά στρατεύματα να διέλθουν δια να καταλάβουν τα στρατηγικά σημεία της χώρας.
Μεταξάς: Και ποία είναι τα στρατηγικά αυτά σημεία περί των οποίων ομιλεί η διακοίνωσις;
Γκράτσι: Δεν είμαι εις θέσιν να σας είπω, Εξοχώτατε. Η Κυβέρνησίς μου δεν με ενημέρωσε. Γνωρίζω μόνον ότι το τελεσίγραφον εκπνέει εις τας 6 το πρωί.
Μεταξάς: Εν τοιαύτη περιπτώσει η διακοίνωσις αυτή, αποτελεί κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.
Γκράτσι: Όχι , Εξοχώτατε. Είναι τελεσίγραφον.
Μεταξάς: Ισοδύναμον προς κήρυξιν πολέμου.
Γκράτσι: Ασφαλώς όχι, διότι πιστεύω ότι θα παράσχετε τας διευκολύνσεις τας οποίας ζητεί η κυβέρνησίς μου.
Μεταξάς: ΟΧΙ. Ούτε λόγος δύναται να γίνη περί ελευθέρας διελεύσεως. Ακόμη όμως και αν υπετίθετο ότι θα έδιδα μια τοιαύτην διαταγήν (την οποία δεν είμαι διατεθειμένος να δώσω) είμαι τώρα τρείς το πρωί. Πρέπει να ετοιμασθώ, να κατέβω εις τας Αθήνας, μα ξυπνήσω τον Βασιλέα, να καλέσω τον Υπουργόν των Στρατιωτικών και τον Αρχηγόν του Γενικού Επιτελείου, να θέσω εις κίνησιν όλες τις στρατιωτικές τηλεγραφικές υπηρεσίες, έτσι που μια τέτοια απόφασις να γίνει γνωστή στα πλέον προκεχωρημένα τμήματα των συνόρων. Όλα αυτά είναι πρακτικώς αδύνατα. Η Ιταλία η οποία δεν μας παρέχει καν τη δυνατότητα να εκλέξωμε μεταξύ πολέμου καιειρήνης, κηρύσσει ουσιαστικώς τον πόλεμον εναντίον της Ελλάδος. (μετά από μιαν σύντομη παύση).
Μεταξάς: Πολύ καλά λοιπόν, έχομεν πόλεμον.
Παρατηρήσεις
α. Ο Μεταξάς έμενε σ’ ένα μικρό σπίτι στην Κηφισιά, είχε μόνο ένα φρουρό, και παρότι γνώριζε για τη Ιταλική επίθεση, βούρκωσε αλλά είπε υπερήφανος το ¨ΟΧΙ¨.
β. Δίχως περιστροφές, κόβει τον βήχα στον Ιταλό πρέσβη, ώστε να μην ελπίζει ότι θα μπορούσε να υποχωρήσει.
γ. Ο Ιταλός πρέσβης, όπως γράφει σε άλλο σημείο του βιβλίου του, ¨θα ντρέπεται αιωνίως¨ για την ¨ατιμία¨ που του ανέθεσε η Κυβέρνησή του.
δ. Ο Ελληνικός Λαός, σύσσωμος δέχθηκε να πολεμήσει τον φασίστα εισβολέα (υπήρχαν βέβαια και ριψάσπιδες, προδότες, δοσίλογοι όπως γίνεται πάντα στην Ελληνική ιστορία).
* Το άρθρο αφιερώνεται σε όσους ΕΠΙΕΙΚΩΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το ¨ΟΧΙ¨ τάχα το είπε ο ….Λαός!!!
|
Αντγος ε.α.
Νικόλαος Φωτιάδης Επίτιμος Υδκτής Δ΄Σ.Σ. |
