Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν την Πέμπτη 20/9 με την κατάληψη του 1ου Μειονοτικού Σχολείου Ξάνθης και απλώθηκαν σε 40 από τα 45 σχολεία του Νομού Ξάνθης και σε 8 σχολεία του Νομού Ροδόπης. Η ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Μειονοτικού Σχολείου Ξάνθης λέει: «τα παιδιά έχουν το δικαίωμα ισότιμα όπως όλα τα παιδιά της ελληνικής επικράτειας να διδάσκονται τα βιβλία του δημοσίου, και να κατέχουν βιβλία ιστορίας και γεωγραφίας». Το αίτημα για απόσυρση του απαρχαιωμένου, υποχρηματοδοτούμενου μέσω ΕΣΠΑ και αφημένου στην τύχη του τα τελευταία είκοσι χρόνια, Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων είναι μόνο η αφορμή του ξεσηκωμού του κόσμου της μειονότητας.
Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για απάλυνση της πολιτικής των διακρίσεων σε βάρος της μειονότητας διαψεύστηκαν εξίσου οικτρά με τις προσδοκίες για τερματισμό της πολιτικής της λιτότητας. Τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει πάνω από 60 μειονοτικά σχολεία. Ο ρατσιστικός νόμος του 2014, που αποκλείει τους εκπαιδευτικούς της μειονότητας από τη διδασκαλία του ελληνόγλωσσου προγράμματος, παραμένει σε ισχύ. Οι κρατικές δαπάνες για το μειονοτικό σχολείο μετά βίας φτάνουν το 1/4 των δαπανών για το δημόσιο σχολείο (900 ευρώ ανά σχολική μονάδα έναντι 4.000). Φέτος έγιναν στα μειονοτικά σχολεία του Ν. Ξάνθης δέκα λιγότερες προσλήψεις αναπληρωτών απόφοιτων της ΕΠΑΘ σε σχέση με πέρσι (42 έναντι 52).
Το παραμύθι ότι “όλοι οι έλληνες πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο ανεξάρτητα από θρησκεία ή καταγωγή” ακούγεται το ίδιο ειρωνικό στ’ αυτιά των μελών της μειονότητας που βιώνει την καταπίεση και τις καταστροφικές συνέπειες των μνημονίων με το παραμύθι της υποτιθέμενης οικονομικής ανάπτυξης που θα φέρει η λεγόμενη “μεταμνημονιακή εποχή” μέσα από κίνητρα για τους καπιταλιστές (φοροαπαλλαγές, ιδιωτικοποιήσεις, κλπ). Ίσα ίσα, όσο περισσότερο προχωράνε με το κουτσούρεμα των δικαιωμάτων μας στην εκπαίδευση, την υγεία, την εργασία, τόσο περισσότερο προσπαθούν να διασπάσουν την αντίσταση με το ρατσισμό και τη στοχοποίηση του κόσμου που συνεχίζει να παλεύει.
Είναι ανάγκη επιτέλους να πάψει η διασπορά χυδαίων εθνικιστικών προκαταλήψεων περί “υποκινούμενης” μειονότητας ακόμα και μέσα στα ίδια τα συνδικάτα. Είναι υπεκφυγή να μιλάμε μόνο για τα “κλειστά σχολεία”, ιδιαίτερα στον απόηχο των όσων συνέβησαν πριν από μερικούς μήνες στα νηπιαγωγεία των μειονοτικών οικισμών με ευθύνη της δεξιάς ηγεσίας του Διδασκαλικού Συλλόγου.
Είναι υπόθεση όλου του εκπαιδευτικού κινήματος να παλέψει για μια μειονοτική εκπαίδευση με σεβασμό στη μητρική γλώσσα και την κουλτούρα των παιδιών, ένα σχολείο που δεν θα γκετοποιεί, αλλά θα παρέχει όλα τα απαραίτητα εφόδια στα παιδιά για να προχωρήσουν ισότιμα στις ανώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η μάχη ενάντια στην υποβάθμιση και υποχρηματοδότηση και, εν τέλει ενάντια στους ταξικούς φραγμούς στην παιδεία, είναι μια μάχη που ενώνει εκπαιδευτικούς και γονείς των φτωχών οικογενειών σε όλη τη χώρα.
Με τη μειονότητα έχουμε δώσει κοινούς αγώνες ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες, έχουμε σταθεί δίπλα-δίπλα στις απεργίες και στην αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες. Έτσι θα συνεχίσουμε, ενωμένοι στον αγώνα για μια καλύτερη παιδεία, για μια καλύτερη ζωή, για μια καλύτερη κοινωνία, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
