Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Η εμφάνιση των δυο πρωταγωνιστών της σημερινής πολιτικής επικαιρότητας έχει ήδη επαρκώς και ευρύτατα σχολιαστεί και αναλυθεί. με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται – αν και θα το ήθελα για πολλούς και διάφορους λόγους – να το κάνω και εγώ προσθέτοντας άλλη μια , περίπου παρόμοια, γνώμη στις υπόλοιπες – τις αντικειμενικές φυσικά- που είδαν το φως της δημοσιότητας.
Στην πραγματικότητα, μου θύμισε τα εφηβικά μου χρόνια που όταν κάποιος θεωρούσε, ένοιωθε, πίστευε ότι ήταν καλύτερος από τον αντίπαλό του, του έδινε «αβάτζο», ένα προσφερόμενο πλεονέκτημα, είτε ο συναγωνισμός ήταν για μια παρτίδα μπιλιάρδο, για ένα «τρέξιμο» 100 μέτρων ή για σουτ-φάουλ σε μια μπασκέτα. Και συνήθως κέρδιζε, παρά το «αβάτζο», το δώρο δηλαδή που χάριζε στον αντίπαλό του. Ο Μητσοτάκης, παρά τις αρκετές εναντίον του «φωνές» που ακούστηκαν χωρίς ωστόσο να είναι πειστικές, του έδωσε μεγάλο «αβάτζο» του Τσίπρα, δείχνοντας τεράστια σιγουριά για την τελική επικράτηση. Καλή τακτική – κακή τακτική για τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορώ να ξέρω αν ήταν, έδειξε όμως μια σιγουριά, μια βεβαιότητα που –προσωπικά- ελπίζω ότι θα «του βγει».
Κάτι άλλο ωστόσο θα ήθελα να επισημάνω, ως γνήσια επιφυλακτικός «γκρινιάρης», σε μια περίοδο που όλα δείχνουν ότι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα είναι ο τελικός νικητής των εκλογών. Κι αυτό είναι το πόσο πολύ έχουν πολλαπλασιαστεί οι υποστηρικτές, οι φίλοι και οι «ενδιαφερόμενοι» του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας τους τελευταίους μήνες που η προπορεία τους απέναντι σε Τσίπρα/Καμένο έχει σχεδόν κατοχυρωθεί. Αλλά και ποια είναι η προέλευση των όψιμων φίλων και υποστηρικτών αυτών . Που, σε ποιους πολιτικούς χώρους , κοντά σε ποια κόμματα βρίσκονταν παραδοσιακά όλοι αυτοί οι νεοπαγείς οπαδοί.
Διότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι, σχολιαστές, συνδικαλιστές, επιχειρηματίες, ακόμα και απλοί άνθρωποι, επαγγελματίες της γειτονιάς που «στηρίζουν» σήμερα Μητσοτάκη και Νέα Δημοκρατία, Σύριζα είχαν ψηφίσει το 2015, ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν παραδοσιακά ( και παλιότερα, με Ανδρέα και πολύ πιο πρόσφατα με Σημίτη) και από την Αριστερά υποστήριζαν ότι «προέρχονταν».
Ο έξυπνος και δημοκρατικός «ελιγμός» του Μητσοτάκη να προαναγγείλει ότι θα ανοίξει τις πόρτες της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησής του σε «πρόσωπα από την Κεντροαριστερά», που σήμερα πίνουν νερό στο όνομά του, μπορεί να εξασφαλίζει ψήφους από άλλους χώρους, εκτός Κεντροδεξιάς, κατά τα Ευρωπαικά πρότυπα, εγκυμονεί όμως και κινδύνους.
Ελπίζω να ξέρει τι κάνει ο Μητσοτάκης και να τον έχουν ενημερώσει σωστά οι σύμβουλοί του – ξέρω ότι τουλάχιστον η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Νικήτας Κακλαμάνης ξέρουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τι …καπνό φουμάρουν τα «πρόσωπα από την Κεντροαριστερά» στα οποία αναφέρεται ο πρόεδρος – γιατί η πολιτική μεταστροφή , κυρίως ανθρώπων των ΜΜΕ, μπορεί και να κρύβει «μυστικά και ντοκουμέντα» που λέει και το τραγούδι.
