Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε τον Χριστό να επιλέγει τους στενούς συνεργάτες Του για το τεράστιο έργο της μεταμορφώσεως και ανακαινίσεως του κόσμου. Δεν απευθύνεται όμως στους κύκλους των πλουσίων, των πολιτικά ισχυρών, των ευσεβών του ιουδαϊκού κέντρου της Ιερουσαλήμ. Τους αναζητεί σε ένα περιβάλλον απλό, με φυσικό ελεύθερο ορίζοντα «παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας».
Οι πρώτοι στους οποίους απευθύνεται είναι άνθρωποι της εργασίας, άνθρωποι θετικοί και δραστήριοι. «Ήσαν γαρ αλιείς», ψαράδες που παλεύουν με τα δίχτυα τους. Πάνω στην εργασία τους συναντά, πάνω σ’ αυτή τους προσκαλεί. Πρόκειται να τους αναθέσει δουλειά με απαιτήσεις και πρέπει να είναι ψημένοι, εργατικοί. Όσοι αγωνίζονται με το αβέβαιο και ανήσυχο στοιχείο του νερού, χρειάζονται φυσική τόλμη, ταχύτητα στις κινήσεις και ενέργειες. Οι τέσσερεις πρώτοι μαθητές που κοντά στην λίμνη της Γαλιλαίας κάλεσε ο Κύριος ανταποκρίνονται με ιδιαίτερη προθυμία. «Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ».
Από όσα γνωρίζουμε για τη στενότερη ομάδα των μαθητών που συγκέντρωσε δίπλα Του ο Χριστός δεν αποτελούνταν από πανομοιότυπους ανθρώπους. Είχαν ο καθένας τους ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία. Ο Ανδρέας παρουσιάζεται νηφάλιος, ήσυχος, ο Πέτρος πιο αυθόρμητος και ορμητικός, ο Ιωάννης στοχαστικός, ο Θωμάς πιο κριτικός.
Ο Χριστός καλώντας τους πρώτους μαθητές να τον ακολουθήσουν, τους καθορίζει την αποστολή τους, χρησιμοποιώντας παραστάσεις από τον δικό τους κόσμο. Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Ο Χριστός χρησιμοποιεί στη ριζικά νέα τους κλήση τη λέξη «αλιείς», διότι από την προηγούμενη απασχόληση τους θα πρέπει να αξιοποιηθεί η πείρα και το ήθος του αλιέως. Ο καλός ψαράς έχει ιδιότητες και γνώση που πρέπει να διατηρήσει ο αλιεύς των ανθρώπων.
Διαθέτει υπομονή και επιμονή, ξέρει να περιμένει, δεν αδημονεί για γρήγορα αποτελέσματα, δεν απογοητεύεται από την αποτυχία της μιας η της άλλης προσπάθειας του, ξαναδοκιμάζει. Τα νερά δεν είναι πάντα ήσυχα και μπορεί να κρύβουν κινδύνους. Τα πλοία, τα δίχτυα, οι τρικυμίες θέλουν νεύρα γερά, ψυχραιμία και καρτερικότητα. Ένα άλλο σημείο είναι η αίσθηση της καταλληλότητας του χρόνου. Δεν είναι όλες οι ώρες το ίδιο κατάλληλες για ψάρεμα. Είναι σημαντικό για όποιον ευαγγελίζεται το λόγο του Θεού, να διακρίνει σωστά πότε πρέπει να μιλά και πότε να σιωπά ξέροντας να κρατά τον εαυτό του αθέατο, γνωρίζοντας στους ανθρώπους τον Θεό.
