Δύο πολιτικές εκδηλώσεις πραγματοποίησε η Κομματική Οργάνωση Ξάνθης του ΚΚΕ΅την προηγούμενη βδομάδα.
Τη Δευτέρα 14 Μάη, με αφορμή το βιομηχανικό ατύχημα στη SUNLIGHT πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Αμφιθέατρο ΠΡΟΚΑΤ με θέμα: «Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Έκτασης (ΒΑΜΕ) επιπτώσεις στο περιβάλλον, τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον. Μέτρα Πρόληψης. Δε θυσιάζουμε τις ζωές μας στο βωμό των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων».
Στην ομιλία της η Εύη Γεωργιάδου, διδάκτορας Χημικός Μηχανικός, τεχνικός ασφαλείας, μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, μέλος της ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στους κινδύνους από ένα βιομηχανικό ατύχημα μεγάλης έκτασης (ΒΑΜΕ), όπως πυρκαγιά, διαρροή τοξικών ουσιών, έκρηξη, που μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρούς τραυματισμούς, σοβαρά προβλήματα υγείας (άμεσα και μακροπρόθεσμα) ή και στο θάνατο, μεγάλο αριθμό εργαζομένων ή και κατοίκων μιας περιοχής που γειτνιάζει με μια βιομηχανική εγκατάσταση που διαχειρίζεται επικίνδυνες ουσίες. Η διεθνής εμπειρία αλλά και συμβάντα στη χώρα μας υπογραμμίζουν τη σημασία της πρόληψης.
Ανέφερε ότι το ατύχημα στη Sunlight αναδεικνύει επείγοντα πολιτικά ζητήματα που αφορούν την επαγγελματική και δημόσια υγεία και ασφάλεια και το περιβάλλον, όπως: Πώς ελέγχονται οι επιχειρήσεις για τα μέτρα πρόληψης έναρξης και επέκτασης πυρκαγιών και άλλων ατυχημάτων που μπορεί να οδηγήσουν και σε ΒΑΜΕ; Τι μέτρα έχουν ληφθεί με ευθύνη του κράτους για την προετοιμασία με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ενημέρωσης, εκπαίδευσης εργαζομένων και πληθυσμού κάθε περιοχής για τους κινδύνους από ένα ενδεχόμενο μεγάλο ατύχημα; Υπάρχουν οι αναγκαίες υποδομές και εξοπλισμός αντιμετώπισης, προστασίας, εκκένωσης κ.λπ.; Πως διασφαλίζεται από την πλευρά του κρατικού ελέγχου η συνεχής παρακολούθηση των επικίνδυνων ρύπων από την καθημερινή λειτουργία ή σε περίπτωση ατυχήματος, ώστε να μην επηρεαστούν ο πληθυσμός, το περιβάλλον, η τροφική αλυσίδα κ.λπ.; Πώς διασφαλίστηκε στο συγκεκριμένο ατύχημα και σε κάθε παρόμοια περίπτωση, η προστασία της υγείας των εργαζομένων και των πυροσβεστών από έκθεση σε επικίνδυνες ουσίες κατά τη διάρκεια του ατυχήματος και μετά από αυτό;
Στην ομιλία της τόνισε μεταξύ άλλων ότι «ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων, των κατοίκων κάθε περιοχής και του περιβάλλοντος, προϋποθέτει ότι το κριτήριο της εγγενούς ασφάλειας, δηλ. της πρόληψης του κινδύνου στην πηγή, θα λαμβάνεται υπόψη κατά το σχεδιασμό και τη λειτουργία κάθε εγκατάστασης, υποδομής και εξοπλισμού, όπως επίσης και σε επίπεδο χωροταξικού σχεδιασμού (συνύπαρξη διαφορετικών δραστηριοτήτων μέσα σε μια περιοχή, αποστάσεις ασφαλείας, οδοί διαφυγής και εγκαταστάσεις προστασίας κ.ά.). Θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος (συστήματα αντιρρύπανσης, διαχείριση αποβλήτων κ.λπ.). Πρέπει να τηρούνται διαδικασίες ασφάλειας, να υπάρχει επαρκές σε αριθμό και εκπαιδευμένο προσωπικό και σχεδιασμός εκτάκτων καταστάσεων με ολοκληρωμένα σχέδια αντιμετώπισης πυρκαγιών και γενικότερα τεχνολογικών ατυχημάτων και φυσικών καταστροφών, ανάλογα με την περίπτωση και τους ειδικούς κινδύνους.
Στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης δεν μπορεί να υπάρεξι ένα τέτοιο ολοκληρωμένο πλαίσιο προστασίας. Ο χωροταξικός σχεδιασμός, η λειτουργία κάθε εργασιακού χώρου και υποδομής, δεν γίνεται με γνώμονα την ικανοποίηση του συνόλου των κοινωνικών αναγκών. Τα όποια μέτρα λαμβάνονται ικανοποιούν το κριτήριο της κερδοφορίας του κεφαλαίου με βάση την ανάλυση του κόστους – οφέλους από την πλευρά των καπιταλιστικών και του κράτους τους.
Πλευρές που το αναδεικνύουν είναι, μεταξύ άλλων, η ελλιπής εφαρμογή ακόμη και του σημερινού νομοθετικού πλαισίου από τις επιχειρήσεις, ο υποτυπώδης κρατικός έλεγχος και η προσπάθεια μετατόπισης της εργοδοτικής ευθύνης, η απουσία δημόσιων υποδομών υποστήριξης για τα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου.
Η Ε. Γεωργιάδου κάλεσε τους κατοίκους της περιοχής να διεκδικήσουν να διερευνηθούν οι αιτίες του ατυχήματος στη Sunlight και σε κάθε άλλη περίπτωση ατυχήματος, να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα πυροπροστασίας, πρόληψης εργατικών ατυχημάτων, επαγγελματικών ασθενειών, βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης, προστασίας του περιβάλλοντος, με ουσιαστικό κρατικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης.
Επεσήμανε ότι η ουσιαστική προστασία εργαζομένων, πληθυσμού και περιβάλλοντος μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης όπου οι υποδομές, τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, θα γίνουν λαϊκή περιουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σε ένα δρόμο ανάπτυξης που θα αντιμετωπίζει τα θέματα πρόληψης και διαχείρισης εκτάκτων καταστάσεων με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Την Κυριακή 20 Μάη στο αμφιθέατρο Κεντρικής Πλατείας πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στα πλαίσια των 100 εκδηλώσεων σε 100 πόλεις για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ με θέμα: «90 χρόνια από τη ματωμένη απεργία του 1928. ΚΚΕ και ταξικό εργατικό κίνημα στην Ξάνθη κατά το Μεσοπόλεμο. Χρήσιμα συμπεράσματα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος».
Την εκδήλωση στο γεμάτο ιδιαίτερα από νέους και νέες ανοιχτό αμφιθέατρο άνοιξε ο Κώστας Βογιατζής, μέλος του Γραφείου της Τ.Ε. Ξάνθης, αναφερόμενος στην απόφαση της ΤΕ να πραγματοποιήσει έκδοση μέσα στο 2018 για τη δράση του Κόμματος και του ταξικού εργατικού κινήματος στην Ξάνθη κατά το Μεσοπόλεμο.
Ακολούθησε θεατρική απόδοση του χρονογραφήματος του Ριζοσπάστη της 9ης Ιούλη του 1928 με τίτλο «Η δεκάτη Τρίτη Ιουνίου Ματωμένη Τετάρτη της Ξάνθη Λεπτομέρειες από το ανθρωποκυνήγι και τις δολοφονίες Ενώ προδίνουν οι Στρατήδες».
Στη συνέχεια ο Χρήστος Λαρίσης, μέλος του Γραφείου της Ε.Π. Αν. Μακεδονίας – Θράκης του ΚΚΕ έκανε την κεντρική ομιλία.
«Σήμερα νιώθουμε υπερήφανοι που είμαστε η γενιά που γιορτάζει τα 100 χρόνια του Κόμματος μας. 100 χρόνια αγώνων και θυσιών, 100 χρόνια πάντα μέσα στην καρδιά της εργατικής τάξης για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στα 100 μας χρόνια το Κόμμα μπορεί και είναι το πιο νέο Κόμμα γιατί ακριβώς φέρνει το σύγχρονο, που κανένα κόμμα που υπερασπίζεται ετούτο το ξεπερασμένο σύστημα, δε μπορεί να φέρει.
Κουβαλάμε στις πλάτες μας τεράστια εμπειρία που μας φέρνουν οι γενιές των Κομμουνιστών που δράσανε για έναν αιώνα. Αυτή μας οδηγεί με σιγουριά και αυτοπεποίθηση μέχρι την τελική νίκη.
Δεν είμαστε εδώ απλά για να καταθέσουμε δάφνες και στεφάνια. Αναδεικνύουμε την πείρα και κρατάμε τη μαγιά της δράσης των σφ μας. Μια τέτοια προσπάθεια κάνουμε και σήμερα προσπαθώντας να αναδείξουμε την πείρα των αγώνων των Καπνεργατών της Ξάνθης κατά τη δεκαετία του ’20 και ’30. Ουσιαστικά μιλάμε για μια περίοδο που ακόμα και για τους πιο παλιούς Ξανθιώτες είναι άγνωστη και σκοτεινή, λείπουν οι πληροφορίες, η έρευνα, η εξαγωγή πείρας για τους σημερινούς εργαζόμενους. Για αυτό το λόγο κρίνουμε σκόπιμο να αναδείξουμε και πολλές από αυτές τις άγνωστες πτυχές της ιστορίας του κινήματος.
Θα αναρωτηθεί ωστόσο κάποιος: Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό όταν μιλάμε για την πιο «ζωντανή» περίοδο της πόλης κατά τον 20ο αιώνα;;; Περίοδος που η πόλη έσφυζε από δραστηριότητα εργατικών και πολιτιστικών σωματείων, που την καθημερινότητα την καθόριζε αυτή η δράση των σωματείων, που η πόλη αποτέλεσε σημαντικό κέντρο της οικονομικής και πολιτικής δραστηριότητας της χώρας.
Σφ και φίλοι, αποδεικνύεται ότι οι Κομμουνιστές, οι προοδευτικοί άνθρωποι δε μπορούμε να αφήσουμε τη μελέτη και το γράψιμο της ιστορίας σ’ αυτούς που κυριαρχούνε σήμερα… Σ’ αυτούς που θέλουνε να σβήσουνε κάθε φωνή ριζοσπαστισμού, κάθε επικίνδυνη περίοδο για την εξουσία τους… Όλο αυτό είναι λογικό αν σκεφτούμε ότι κατά τον Μεσοπόλεμο στην Ξάνθη πρωταγωνιστής της ζωής και της καθημερινότητας έγινε το εργατικό κίνημα με τους Κομμουνιστές μπροστά σε αυτή την υπόθεση…
Ωστόσο το ερώτημα που βασανίζει πολύ κόσμο είναι: Και τι κερδίσανε; Η απεργία του 1928 έληξε με ήττα για την εργατική τάξη…
Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι αγώνες των εργαζομένων, τα αποτελέσματά τους, δε μετριούνται πάντα με το πόσα παίρνουμε στο χέρι. Άλλωστε στο σύστημα που ζούμε τίποτα από όσα κερδίζουμε δεν είναι δοσμένο για πάντα. Πόσα άλλωστε δεν ανατράπηκαν τα τελευταία χρόνια που ήταν αποτέλεσμα αγώνων, κεκτημένα χρόνων;
Σφ και φίλοι κρατάμε ως κόρη οφθαλμού πως ό,τι κατακτάμε κερδίζεται μόνο με την ταξική αντιπαράθεση με τους καπιταλιστές τόσο στην κρίση τους όσο και στην ανάπτυξή τους.
Ωστόσο πολύ περισσότερο κάθε αγώνας – ακόμα κι αυτός που θα ηττηθεί – είναι ένα λιθαράκι στην διαμόρφωση της εργατικής τάξης ως τάξη που πρέπει να πάρει την εξουσία. Ως τάξη που θα ταράξει συθέμελα το σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης, των πολέμων, της φτώχειας. Αυτή η διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης, η διαμόρφωση της συλλογικής πείρας μέσα από την ταξική σύγκρουση είναι ένα αναντικατάστατο σχολείο. Γίνεται τόσο με τις νίκες όσο και με τις ήττες της.
Το στοιχείο που έδωσε η συνάντηση της πιο αυθόρμητης δράσης των εργατών με την συνειδητή δράση των Κομμουνιστών είναι ακριβώς ότι οι αγώνες της εργατικής τάξης θα τραβήξουν μέχρι τέλους δικαιώνοντας κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα των εργαζομένων.
Το ΚΚΕ σε όλη αυτή την ηρωική πορεία μπήκε μπροστά από την 1η στιγμή. Έδωσε ώθηση στους αγώνες των καπνεργατών γιατί φύσηξε μέσα στο κίνημα αυτό τη ανάγκη της ολοκληρωτικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης., την Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού – Κομμουνισμού. Στόχος που δεν εξαντλείται σε μια απεργία. Αυτό ατσάλωσε το κίνημα και έδωσε σταθερά ώθηση απέναντι στην επίθεση της αστικής τάξης και των μηχανισμών της. Το κατοχύρωσε στην πράξη ως το Κόμμα της εργατικής τάξης, ως καρδιά του εργατικού κινήματος. Άλλωστε καμία κρίσιμη καμπή του εργατικού κινήματος δεν έγινε χωρίς την συμβολή και την καθοδήγηση του ΚΚΕ. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο ίδιο μονοπάτι. Η ανάγκη να χτιστεί ένα κίνημα αταλάντευτο, προσανατολισμένο περνάει μέσα από τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, το χτίσιμο οργανώσεων του ΚΚΕ σε κάθε χώρο, ιδιαίτερα στα μεγάλα εργοστάσια. Δίνουμε και δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις γι αυτό…
Στην ιστορία μας δεν είναι λίγα τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που πέσανε σε αυτό τον αγώνα. Στην Ξάνθη των Καπνεργατών επίσης. Παρά τις ελλείψεις που έχουμε στον κατάλογο αυτό τιμητικά αναφέρουμε:
Βερβέρης Βασίλειος: Καπνεργάτης και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΟΕ. Ένας από τους πρώτους γραμματείς της Κ.Ο.Ξ. Το 1932 και 1836 εκλέχθηκε βουλευτής Ροδόπης. Το 1934 έγινε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Κατά την δικτατορία του Μεταξά συνελήφθη και παραδόθηκε στους Γερμανούς στην κατοχή. Εκτελέστηκε απροειδοποίητα στις 12 Δεκέμβρη του 1943 στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Από την Ξάνθη πέρασαν άλλα 2 μετέπειτα εκτελεσμένα ή δολοφονημένα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Όλοι τους Καπνεργάτες:
Ο Αραμπατζής Νίκος από τα Μάλγαρα Θράκης ως συνδικαλιστικό στέλεχος των Καπνεργατών και στέλεχος της ΟΚΝΕ
Φαρμάκης Κώστας από τη Θάσο ως Γραμματέας του Πυρήνα Εργοστασίων του ΚΚΕ στην Ξάνθη
Ακόμη καταγράφουμε τον
σ. Γεωργιάδη: μέλος του ΚΚΕ που έπεσε νεκρός από τα βασανιστήρια στην εξορία στη Φολέγανδρο το 1926
Τους νεκρούς του 1928: Θεοδοσίου, Σωκράτη Καραβανά, Ραμαδάν Ογλού Μουσιά και Ασάν Μεμέτ.
σ. Τσουλάκης, δολοφονημένος μέσα στα κρατητήρια τον Ιούνη του 1932
Επιτρέψτε μου κλείνοντας να επαναλάβω τα λόγια ενός Καπνεργάτη που περιγράφει τα γεγονότα του 1928:
«Είναι φρικτό το θέαμα… αλλά και ηρωικό… Ένας κόσμος μές τα αίματα… Παντού ακούει: Είμαστε ψημένοι στη φωτιά. Τη Νίκη θα την κερδίσουμε με τη δική μας δύναμη… Μπρος στο μακελειό που προκάλεσαν οι αρχές της Ξάνθης η εργατική τάξη γιγαντομένη, ξεκινά και είναι έτοιμη να καταλάβει την εξουσία… την οποία ασφαλώς και θα καταλάβει όταν είναι η ώρα… »
Ζήτω τα 100 χρόνια του ΚΚΕ
Ζήτω ο Σοσιαλισμός – Κομμουνισμός»
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τον «Επιτάφιο» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
