«Θέλεις να γίνεις υγιής»; Ο παραλυτικός κοίταξε τον Χριστό ξαφνιασμένος. Τι ερώτηση ήταν αυτή που του απηύθυνε; Αν ήθελε, λέει, να γίνει υγιής; Μα ζητούσε και τίποτε άλλο; Τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια ζούσε μ’ αυτή τη λαχτάρα. Η ελπίδα της θεραπείας τον έκανε να παραμένει τόσον καιρό σ’ αυτό τον θαυματουργικό τόπο της Βηθεσδά – προσμένοντας το Θαύμα. Όμως ήταν μόνος, ολομόναχος. Ούτε έναν άνθρωπο δεν είχε να τον «βάλει στη δεξαμενή, όταν το νερό ταραχθή» από τον άγγελο. Τα μάτια του έλαμψαν από μια αναπάντεχη ελπίδα.
Αλλά η πρώτη έκπληξη συντελέστηκε όταν άκουσε την απάντηση. «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτησε». Αυτό που χρόνια τώρα καρτερούσε, του δινόταν έτσι απροσδόκητα, σε μια στιγμή, εντελώς διαφορετικά απ’ ότι το περίμενε.
Ο παραλυτικός υπακούει στην προσταγή του Χριστού, παραμερίζοντας κάθε επιφύλαξη και μ’ αυτή του την στάση μας δίνει ένα θαυμάσιο πρότυπο για το πως πρέπει να δεχόμαστε τις εκ πρώτης όψεως «παράδοξες» εντολές του Χριστού. Θα μπορούσε ίσως να σκεφθεί, όταν άκουσε το «έγειραι, άρον τον κράβαττον σου», «Εγώ δεν μπορώ να γυρίσω πάνω στο κρεβάτι μου και θα το πάρω στον ώμο μου;» Τίποτα όμως δεν αναστέλλει την θέληση του να υπακούσει. Έπρεπε να σηκωθεί και να περπατήσει, να αποδεχθεί και να επιχειρήσει αυτό που διέταξε ο Χριστός και ακριβώς πάνω στην προσπάθεια θα έπαιρνε τη δύναμη για να το πραγματοποιήσει.
Πολλές φορές ορισμένες εντολές του Κυρίου ηχούν παράδοξα μέσα μας. Το λογικό μας, η αμαρτωλή καρδιά μας δυσκολεύονται να τις αποδεχθούν. Εδώ κρίνεται η υπακοή μας στον Χριστό.
Με τον δισταγμό θα παραμείνουμε παράλυτοι στο κρεβάτι της ανειλικρίνειας, της χαλαρότητας, της αμαρτίας. Αν όμως σπεύσουμε να υπακούσουμε και να εκτελέσουμε πρόθυμα την εντολή του Χριστού, θα παίρνουμε δύναμη εξ ύψους και θα βλέπουμε τα αδύνατα να γίνονται δυνατά. Εἶναι ζήτημα ευγνωμοσύνης και εμπιστοσύνης στον Ευεργέτη μας Χριστό να υπακούμε πρόθυμα στις εντολές Του, ακόμα και σε αυτές που δεν πολυκαταλαβαίνουμε αμέσως, παραμερίζοντας κάθε δισταγμό. Είναι ζήτημα συνέπειας και συνέσεως να βαδίζουμε όπως και όπου προστάζει ο Κύριος, εκτελώντας με χαρά και ελπίδα ότι υποδεικνύει.
