Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας
Μια είδηση που έπεσε μάλλον τυχαία «στα χέρια μου», καθώς μέσα στην ειδησεογραφική φτώχια της γιορτινής περιόδου που άρχισε ελάχιστα είναι τα ενδιαφέροντα θέματα που αναδεικνύονται είναι αυτή που επιβεβαιώνει τους φόβους για «τέλος στην ουδετερότητα του Διαδικτύου στις ΗΠΑ». Και λέω «επιβεβαιώνει τους φόβους» γιατί το ζήτημα συζητείται αρκετές εβδομάδες και τώρα, με απόφαση της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών ( FCC) οριστικοποιείται αυτό που όλοι οι «μεσαίοι» χρήστες του διαδικτύου στην Αμερική φοβόντουσαν και απεύχονταν: Να πέσει το διαδίκτυο στα χέρια των πλουσίων, του «συστήματος», μια χούφτας εταιρειών , μιας επιχειρηματικής ολιγαρχίας που τα αρπάζει και τα κατατρώει όλα επιβάλλοντας αποκλεισμό στους λιγότερο πλούσιους και δημιουργώντας την κάστα των Βαρώνων του Ίντερνετ. Βεβαίως αυτό αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά πολύ φοβάμαι ότι το νέο καθεστώς, όταν διαμορφωθεί, θα επεκταθεί παντού.
Λίγα λόγια, για όσους δεν το γνωρίζουν και πανηγυρίζουν χρόνια τώρα για την αντικειμενική, ισότιμη για όλους και ελεύθερη χρήση της «ουδετερότητας του Διαδικτύου» στην οποία βάζει τέλος έβαλε με απόφασή της η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ . Με ψήφους 3 έναντι 2, άλλαξε η στάση που είχε θεσπιστεί επί Μπαράκ Ομπάμα πριν από μόλις δύο χρόνια, διότι αυτή η στάση «εμπόδιζε τις επενδύσεις και την καινοτομία». Αστεία πράγματα, σε άλλον ένα τομέα , επί Ντόναλντ Τραμπ . Που οδηγούνται οι καταστάσεις στη χρήση του Διαδικτύου; Φοβάμαι – και όχι μόνον εγώ βέβαια- ότι πάνε σε μονοπώλιο των δισεκατομμυριούχων και σε Διαδίκτυο δύο ταχυτήτων.
Γενικά, αυτή η λεγόμενη « αρχή της ουδετερότητας», πρόβλεπε ότι οι πάροχοι του Διαδικτύου ήταν αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν όλα τα δεδομένα στο Διαδίκτυο με τον ίδιο τρόπο και να μην προβαίνουν σε διακρίσεις ή να χρεώνουν διαφορετικά ανάλογα με τον χρήστη, το περιεχόμενο, τον ιστότοπο, την πλατφόρμα ή την εφαρμογή. Ότι «πελατειακές σχέσεις» δεν θα δημιουργούνταν καταχρηστικά και ότι ουδείς θα ευνοείτο. Το Διαδίκτυο θα ήταν ιδιοκτησία των πάντων, ισότιμα. Δηλαδή οι πάροχοι δεν μπορούσαν εσκεμμένα να εμποδίζουν, να προσφέρουν χαμηλότερες ταχύτητες ή να χρεώνουν κάποιους ιστότοπους ή διαδικτυακό περιεχόμενο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νέος πρόεδρος του FFC, διορισμένος από τον Τραμπ, φέρθηκε σκαιότατα και μίλησε απολυταρχικά, λέγοντας χοντρές ανοησίες που κανείς δεν πίστευε και υποστηρίζοντας ότι « αποκαθίσταται η ελευθερία του Διαδικτύου και δίνεται στήριξη στους καταναλωτές και στην ανταγωνιστικότητα».
Και όπως δήλωσε μια από τους δυο «γενναίους» που καταψήφισε την «αποικιοκρατικών αντιλήψεων» πρόταση , η Μίνιον Κλάιμπερν, « η FCC δίνει τα κλειδιά του Διαδικτύου σε μια χούφτα εταιρειών». Πάντως , δεδομένου ότι το ζήτημα της « Ουδετερότητας του Διαδικτύου» είναι , όπως και να το κάνουμε, άκρως πολιτικό ο γενικός εισαγγελέας της Νέας Υόρκης Έρικ Σνάιντερμαν ανακοίνωσε ότι θα την αμφισβητήσει νομικά σε συνεργασία με τους γενικούς εισαγγελείς και άλλων Πολιτειών γιατί η απόφαση «πλήττει τους καταναλωτές και οποιονδήποτε τάσσεται υπέρ του ελεύθερου και ανοικτού Διαδικτύου» και γιατί ήταν « Χριστουγεννιάτικο δώρο στους γίγαντες των τηλεπικοινωνιών».
Φυσικά κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2017, να ξέρει τι θα ισχύει τα Χριστούγεννα του 2018, του 2019 ή και αργότερα στην Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου αφού οι μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ επιθυμούν να δουν το τέλος «της ουδετερότητας του Διαδικτύου», αφού εδώ και αρκετά χρόνια, φτιάχνουν οι ίδιες ΚΑΙ περιεχόμενο ( προγράμματα τηλεοπτικά δηλαδή) και είναι ανταγωνίστριες των εταιριών που ασχολούνται αυστηρά μόνο με την παραγωγή και εξέλιξη τεχνολογίας.
