Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα περιγράφεται η θεραπεία της συγκύπτουσας, δηλαδή της γυναίκας εκείνης που δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει το κεφάλι της προς τα πάνω, καθώς το κυρτωμένο από την ασθένεια σώμα την υποχρέωνε να είναι διαρκώς σκυμμένη.
Η οποιαδήποτε τάση για ανόρθωση επέφερε φοβερούς πόνους, οι οποίοι περιόριζαν το εύρος των δραστηριοτήτων της. Κι όμως, αυτή η γυναίκα δεν ντρεπόταν στην κατάστασή της να κυκλοφορεί. Δεν δίσταζε να ταλαιπωρηθεί. Και μάλιστα πηγαίνοντας στη Συναγωγή για ν’ ακούει τον Νόμο του θεού και την ερμηνεία του.
Πολλές φορές κάποια ασθένεια και οι συνέπειές της δημιουργούν άσχημη ψυχολογία στον ασθενή και τον οδηγούν στο να ντρέπεται για το σώμα του η του αποστερούν την διάθεση για τη ζωή. Εάν ο ασθενής δεν έχει ψυχικά αποθέματα αντοχής, τα οποία κυρίως επαυξάνει η πίστη στην πρόνοια του θεού, συνήθως οδηγείται σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ακόμη και ακραίες, με συνέπεια να καθιστά τη ζωή ακόμη πιο μαρτυρική και για τον ίδιο και για τους δικούς του.
Η συγκύπτουσα του σημερινού Ευαγγελίου όμως δεν συμπεριφέρεται έτσι. Ομολογεί την πίστη και την ελπίδα της στον θεό, κυρίως με αυτό που κάνει, να πηγαίνει δηλαδή με κόπο και πόνο στη λατρεία του θεού, να συμμετέχει και να αντλεί από εκεί δύναμη. Δεν μιλά καθόλου για να ξέρουμε το περιεχόμενο της προσευχής της, το είδος των αιτημάτων της, η ακόμη και τα παράπονά της. Σπάνιο πράγμα ο άρρωστος άνθρωπος να σιωπά. Αυτό μαρτυρεί αποθέματα ψυχικής δύναμης και υπομονής, που του υπαγορεύουν να μην κουράζει τους άλλους, αλλά να βαστάζει μόνος με θάρρος τον σταυρό της όποιας ασθένειας.
Και ο Χριστός από την άλλη, δρα πρωτότυπα. Βλέπει τη συγκύπτουσα και διακόπτει το κήρυγμα του, απόδειξη του ενδιαφέροντος του Πλάστη για το πλάσμα του. Χωρίς η γυναίκα να του μιλήσει η να του ζητήσει τίποτε, ο ίδιος ο Χριστός, ακουμπώντας το κεφάλι της αμέσως, της λέει: γυναίκα είσαι λυμένη και ελευθερωμένη από την αρρώστια σου.
Σε άλλες περιπτώσει ο Χριστός διεκδικεί να διαπιστώσει την πίστη όποιου του ζητά ένα θαύμα. Εδώ, δεν το κάνει, γιατί δεν χρειάζεται να διαπιστώσει τίποτε. Η υπομονή στην ασθένεια και το συνακόλουθο σμίλευμα της ψυχής, είναι υπεραρκετά για να μαρτυρήσουν την ολοκληρωτική εξάρτηση από τον Άγιο θεό, ως τον μόνον ικανό όχι απλώς να παραχωρήσει την ίαση του σώματος, αλλά και στον αγιασμό της ψυχής.
