Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017 [21.00] σπίτι πολιτισμου ΦΕΞ
1ο Μέρος Η ταινία «TEN MINUTES MOZART» της Lotte Reiniger, με μουσική «επί σκηνής»
Mε τον Σπύρο Γκικόντη και την Στεφανία Σπύρη Η ταινία προβάλλεται με την υποστήριξη Goethe Institut.
2ο Μέρος «VIOLIN CONCERT» Σπύρος Γκικόντης και Στεφανία Σπύρη
Στεφανία Σπύρη Paganini Caprice no.20, Bach Presto
Σπύρος Γκικόντης Paganini Caprice no. 13, 14, 23, 24
Σπύρος Γκικόντης και Στεφανία Σπύρη «Duo για δύο βιολιά».
Έργα των: Βela Bartok – Jean-Marie Leclair – Πάρις Παρασχούδης
*Λόγω του μικρού αριθμού διαθέσιμων θέσεων σε όλες τις εκδηλώσεις, η είσοδος μόνο με προσκλήσεις.
Πληροφορίες 25410 25421 ΦΕΞ & Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης
Σχετικά με την ταινία και την δημιουργό
LOTTE REINIGER: Η πρωτοπόρος δημιουργός.
H Lotte REINIGER (1899-1981) είναι η μεγάλη κυρία του πρωτοποριακού κινηματογράφου. Είναι εκείνη που δημιούργησε το πρώτο μουσικό κλιπ στην ιστορία του σινεμά πάνω σε μοτίβα του Μότσαρτ και τιμάται μέχρι και σήμερα από τους νέους δημιουργούς κινουμένων σχεδίων.
Η ζωή της είναι συναρπαστική όσο και το έργο της. Ανήκοντας στο λογοτεχνικό κύκλο γύρω από τον Bertolt Brecht, γνώρισε στη δεκαετία του ’20 μεγάλες μορφές της τέχνης, μεταξύ άλλων τους László Moholy-Nagy, Karl Schmidt-Rottluff, Carl Zuckmayer, Fritz Lang, Georg Wilhelm Pabst. Συνεργάστηκε επίσης με τους Paul Wegener, Jean Renoir και Walter Ruttmann.
Η Lotte Reiniger δεν διακρίθηκε μόνον για τις κινηματογραφικές της παραγωγές, αλλά και για τη μαεστρία και την πείρα της στο θέατρο σκιών, για τις εικονογραφήσεις βιβλίων και τη δραστηριότητά της στο θέατρο.
Το κινηματογραφικό έργο της Lotte Reiniger είναι συνυφασμένο με τα παραμύθια και τη μουσική. Με την αξεπέραστη τεχνική της και με λεπτό χιούμορ σχεδίαζε και έκοβε ανάλαφρες χάρτινες σιλουέτες, δημιουργούσε αιθέρια πλάσματα που γλιστρούν και ελαφροπερπατούν στον χώρο με απόλυτη χάρη κι ομορφιά χωρίς ποτέ να χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα.
Σχετικά με τη δουλειά της Lotte Reiniger
Η Lotte Reiniger πειραματιζόταν με τη χάρτινη φιγούρα ήδη από την εποχή της εφηβείας της. Στα δεκαεφτά της, δημιουργούσε σιλουέτες με τη μορφή των ηθοποιών που συνεργάζονταν με τον Paul Wegener, καθώς και σιλουέτες για το μπαλέτο.
Στην περίπτωση αυτή, η πρόκληση δεν συνίστατο απλώς στο να απεικονιστεί η χειρονομία, αλλά, κυρίως, η γεμάτη χάρη κίνηση των χορευτών.
Έχοντας ήδη χρησιμοποιήσει τη σιλουέτα στον κινηματογράφο, η Reiniger πέρασε στο θέατρο σκιών, αλλά η τεχνική που ανέπτυξε εκεί ήταν τόσο ιδιαίτερη, που αυτόχρημα καθιστούσε τις δημιουργίες της έργα τέχνης.
Ασχολήθηκε με περίπλοκα θέματα, τα οποία επεξεργάστηκε σε συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων. Το έργο της περιλαμβάνει μακροσκελείς σειρές που καταπιάνονται με θέματα όπως η εξέλιξη του αυτοκινήτου, ή ο θρύλος του Βασιλιά Αρθούρου, καθώς και περισσότερες από 120 κόπιες βασισμένες σε όπερες του Mozart.
Απέδωσε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των θεμάτων της, τις μορφές, την κίνηση και τη χάρη τους, με ασύγκριτη λεπτότητα και δεξιοτεχνία, οδηγώντας έτσι την τεχνική του σκιαγραφήματος σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.
Το θέατρο σκιών
Σε περιόδους κατά τις οποίες η Lotte Reiniger δεν είχε πρόσβαση στο κινηματογραφικό στούντιο και, ειδικότερα, μετά τον θάνατο του Carl Koch το 1963, έστρεψε την προσοχή της στο θέατρο σκιών. Δημιούργησε έργα για σκηνές διαφόρων μεγεθών. Ήδη το 1936, ταξίδεψε στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει τις παραστάσεις του καραγκιοζοπαίχτη Αντώνιου Μόλλα.
Εμπνευσμένη από τα όσα είχε δει, επέστρεψε στο Βερολίνο και δημιούργησε ένα θέατρο σκιών όπου δίνονταν παραστάσεις για παιδιά με θέματα από τον κόσμο των παραμυθιών.
Στο Λονδίνο, συνεργάστηκε με το Κουκλοθέατρο Hoggarth (Hoggarth Puppet Theatre) και δημιούργησε τα δικά της έργα για το θέατρο σκιών, τα οποία παρουσιάστηκαν στην τηλεόραση.
Κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, περιόδευε εξοπλισμένη με μια μικρή επιτραπέζια σκηνή και έδινε παραστάσεις σε σχολεία. Δημιούργησε, εξάλλου, έργα για το θέατρο σκιών βασισμένα σε θέματα από τη Βίβλο, που επίσης έγιναν αντικείμενο τηλεοπτικών παραγωγών για παιδιά.
Στην ταινία με τίτλο (Δέκα λεπτά Μότσαρτ), η αφήγηση συνδυάζει τις αυλικές καταβολές της Μικρής νυχτερινής μουσικής, της γνωστής σερενάτας του συνθέτη, με μία από τις άριες του, ενώ τα φιλμ Papageno (1933) και το (Μια νύχτα στο χαρέμι, 1958) καταπιάνονται με θέματα από τις όπερες που συνέθεσε ο Μότσαρτ. Τα φιλμ της Lotte Reiniger και, κυρίως, οι τεχνικές animation που η ίδια ανέπτυξε, επηρέασαν σημαντικά πολλούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα που ασχολήθηκαν με την τέχνη του κινούμενου σχεδίου.
