Άφωνη από θαυμασμό η ελλαδική κοινωνία απολαμβάνει επιτέλους τις επαναστατικές νομοθετικές ρυθμίσεις τής κυβέρνησής της στον χώρο τού γάμου, τής συμβίωσης, τής υιοθεσίας και τού δικαιώματος αλλαγής φύλου, δηλαδή όλης εκείνης τής σειράς προοδευτικών πρωτοβουλιών που έρχονται να συμπληρώσουν τις ανεπανάληπτες επιτυχίες των κυβερνώντων στην παιδεία, την υγεία και την οικονομία, και που αναμφισβήτητα συνάδουν απολύτως με την ιστορία, την ιδεολογία, τους αγώνες και την προσφορά τής Αριστεράς στον τόπο μας, αποτελώντας την υλική πραγμάτωση των λαμπρών αξιών που ανέκαθεν διαπνέουν τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.
Κάποιες παραλήψεις, ωστόσο, οι οποίες σε καμμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να εκληφθούν ως εκούσιες, χρήζουν άμεσης μέριμνας εκ μέρους των αρμοδίων νομοθετικών οργάνων, προκειμένου να αποφευχθούν κακόβουλες περί «ρατσισμού» ή «κοινωνικού αποκλεισμού» κατηγορίες εις βάρος τής κυβέρνησης. Μία εξ αυτών είναι η άμεση ρύθμιση τού θέματος των αυτοϊκανοποιούμενων, γνωστών και ως «αυνανιζόμενων», συμπολιτών μας, των οποίων ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν προστατεύεται – ειλικρινώς ακατανόητο γιά μία αριστερή και προοδευτική κυβέρνηση! – από την καινοφανή νομοθεσία, στερώντας τους το εύλογο δικαίωμα αφενός να επισημοποιούν μέσω πολιτικού γάμου την ερωτική σχέση τους με την παλάμη τους, και αφετέρου να υιοθετούν.
Σημαντική παράληψη, επίσης, είναι και εκείνη που αφορά την νομοθετική κατοχύρωση τής «οικονομικής ταυτότητας» των πολιτών – κάτι ανάλογο προς την «ταυτότητα φύλου» – και την τακτοποίηση τού μη αναγνωρισμένου μέχρι σήμερα δικαιώματος πολλών συνανθρώπων μας να αλλάζουν «οικονομική ταυτότητα» επιλέγοντας, με απλή αίτηση, εκείνη τού «μη φορολογούμενου». Τούτο το ζήτημα, βέβαια, θα έπρεπε να είχε ήδη επιλυθεί από την εποχή κατά την οποία οι «αντιρρησίες συνειδήσεως» απέκτησαν το δικαίωμα να μην στρατεύονται. Κατά το ίδιο νομικό σκεπτικό θα έπρεπε ήδη να δικαιούνται να μην καταβάλλουν κανένα είδος φόρου και όσοι συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν «συνειδησιακό πρόβλημα» έναντι τής εφορίας.
Παραβλέποντας, ωστόσο, τις προαναφερθείσες νομοθετικές ελλείψεις, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την καίρια συμβολή τής κυβέρνησης τής Αριστεράς στην προσπάθεια εξάλειψης των δεινών που επί δεκαετίες ταλάνιζαν τον ελλαδικό πληθυσμό και να συγχαρούμε όλους όσους την ανέδειξαν με την ψήφο τους, αλλά και όσους την στηρίζουν με την αφωνία τους.
«Πόσο ευτελή είναι και τούτα τα ανθρωπάκια τής πολιτικής, τα οποία νομίζουν ότι πράττουν φιλοσοφημένα; Είναι γεμάτα από μύξα! Ποιός θα μεταβάλλει τις απόψεις τους; Και χωρίς την μεταβολή των απόψεών τους τι άλλο είναι εκτός από δούλοι που στενάζουν καθώς προσποιούνται ότι έχουν πεισθεί;». Μάρκος Αυρήλιος, «Τα εις εαυτόν», Θ΄ 29.
Αθανάσιος Τσακνάκης
16/10/2017
