Στη διαχρονική μας πορεία μέσα απο τους αιώνες έχουμε να επιδείξουμε
πάμπολλες διδαχές.
Σήμερα επικαλούμαι μια απο αυτές που αναφέρεται στη φιλία.
Ο Αριστοτέλης είχε χαρακτηρίσει τους αληθινούς φίλους σαν ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΣΕ
ΔΥΟ ΣΩΜΑΤΑ.
ΔΑΜΩΝ και ΦΙΝΤΙΑΣ
ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ.
Φωτεινά παραδείγματα, υπογραμιστικά παροιμιώδους φιλίας στην αρχαιότητα.
Απο τα χρόνια εκείνα μέχρι τις μέρες μας όλες οι γενιές έχουν να
επιδείξουν αναστήματα που έγιναν αφετηρίες για το μεγάλο, το ωραίο και
το αληθινό.
Όταν έχουμε ιδανικά, εντοπίζουμε μέσα μας μεταξύ άλλων απο δυνατές
μέχρι ανίκητες σχέσεις φιλίας, εφαλτήρια για την επίτευξη στόχων
υψηλών προδιαγραφών.
Για την ακατάλυτη φιλία δυο συνδημοτών μας που δεν κατάφερε να
υπερνικήσει ούτε ο θάνατος, θέλω να διατυπώσω λίγα λόγια.
Το ΜΟΝΟΠΑΤΙ της ΖΩΗΣ έργο του ΔΙΚΤΥΟΥ ΛΟΓΟΥ και ΠΡΑΞΗΣ οδεύει στην
ολοκλήρωσή του.
Όραμα του Θανάση Μουσόπουλου στο οποίο μυήθηκαν ο Μιχάλης Σπανίδης, ο
Γιώργος Κωτούλας, ο Θάνος Μαυροδής, ο Μιχάλης Δερμετζόπουλος, ο
Αντώνης Μουσαδές, πολλοί στην πορεία.
Επτά χρόνια απο το ξεκίνημα.
Γίνονται παραστάσεις, απαγγελίες, συναυλίες στο θέατρο που υπάρχει
στην αρχή του μονοπατιού.
Έχουμε μουσείο με τα εργαλεία σμίλευσης της πέτρας απο τους διάσημους
πετράδες της ΞΑΝΘΗΣ στην πορεία.
Ενα δεύτερο θέατρο λίγο μετά.
Ιερό Ναό προς το τέλος. Των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Τον ΄΄ μυλαύλακα ΄΄ που έφερνε νερό για την κίνηση 5 νερόμυλων, το
κολυμβητήριο και την άρδευση των λαχανόκηπων όπου το σημερινό Δροσερό,
ολοκληρωμένο.
Έμειναν κάποιες πινελιές.
Οι αρμόδιες αρχές ας μην κάνουν την τρίχα τριχιά, ας συμβάλλουν όσο
μπορούν παραμερίζοντας τις όποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες, να
γιορτάσουμε την ολοκλήρωση.
Το ΜΟΝΟΠΑΤΙ της ΖΩΗΣ φίλες και φίλοι αναγνώστες ολοκληρώνεται, είναι
ΑΓΛΑΪΣΜΑ της παροιμιώδους φιλίας του Μιχάλη Δερμετζόπουλου με τον
αείμνηστο Γιώργο Κωτούλα.
Τους έβλεπα να εργάζονται νυχθημερόν.
Βάζοντας παράλληλα το χέρι στη τσέπη.
Ο Μιχάλης Δερμετζόπουλος πολύ βαθειά.
Στα ίδια βάθη, η γυναίκα του Βάσω αντλούσε υπομονή.
Αρχές του Μάρτη που μας πέρασε ο Γιώργος Κωτούλας ταξίδεψε για τη
γειτονιά των Αγγέλων, αιτούμενος μια θέση ανάμεσα στους ΖΕΪΜΠΕΚΗΔΕΣ.
Του έγινε η χάρη.
Στο όνομα, τις αρχές της φιλίας, ο ΕΠΙΣΤΗΘΙΟΣ ΦΙΛΟΣ του
εκλιπόντος,αφού για αρκετά χρόνια παραμέρισε προβλήματα υγείας,
εκμηδένισε την απόσταση απο τη Θεσσαλονίκη στην Ξάνθη, ανέβαλε
υποχρεώσεις, όρθωσε ανάστημα, νομιμοποιείται να ζητήσει απο το Θεό του
Κάτω Κόσμου το φίλο του για ενα σεργιάνι στο ολοκληρωμένο ΜΟΝΟΠΑΤΙ της
ΖΩΗΣ.
Με την απέραντη αγάπη του για όλους εμάς.
Στέλιος Αρσενίου
