Πήρα μια επιστολή από την κα Κατερίνα Ψαθά νοσηλεύτρια που εδώ και μερικούς μήνες μένει στην Αλεξανδρούπολη και κάνει την σύγκριση των δύο πόλεων, Ξάνθης και Αλεξανδρούπολης…. Αξίζει να την διαβάσετε και εσείς οι πολίτες και ο Δήμαρχος Μπάμπης Δημαρχόπουλος…
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αλεξανδρούπολη όπου ζω προσωρινά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Μου λείπει η πόλη με τα χίλια χρώματα, η Ξάνθη, η μισή μου καρδιά είναι εκεί , το σπίτι μου, οι μισοί φίλοι μου.
Για να σας πω την αλήθεια δεν το περίμενα, αλλά η σύγκριση έγινε ασυναίσθητα. Η Αλεξανδρούπολη άλλαξε και έγινε αισθητικά όμορφη πόλη. Φτιάχτηκαν ποδηλατόδρομοι και παντού έχει ποδήλατα, πάρκινγκ ποδηλάτων μπροστά στο Δημαρχείο. Παντού παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια. Πάρκα πολλά και διαφορετικά, με πολύχρωμες παιδικές χαρές!! Κολυμβητήριο με τέλειες δυνατότητες για όλους, ομάδες, ΑΜΕΑ, παιδιά, πολίτες. Πολυχρωμία παντού.
Αξιοποιούνται οι τεχνικοί και οι εργάτες του δήμου, κάθε ημέρα αναρτάται που εργάστηκαν και τι έκαναν. Λειτουργεί πολυκοινωνική δομή για τις κακοποιημένες γυναίκες, για σίτιση των κοινωνικά αδυνάτων, οι έφηβοι έχουν λόγο στο εφηβικό συμβούλιο. Μπορείτε να τα διαβάσετε στο διαδίκτυο.
Ο Δήμαρχος έκανε απολογισμό του έργου του και είπε για τους ανωτέρω λόγους θα διεκδικήσω τον δήμο και στις επόμενες εκλογές! Εμείς στην Ξάνθη είμαστε περήφανοι για την παλιά πόλη! Και το δημοτικό ραδιόφωνο. Το παζάρι. Η Ξάνθη μου, όμως, όταν επιστρέφω για λίγο μου φαίνεται μουντή, οι δρόμοι έχουν γκρίζο χρώμα, τα πάρκα ανύπαρκτα. Ποδηλατόδρομοι δεν υπάρχουν, ο πήγασος όμως υπάρχει! Ευτυχώς. Υπάρχει το κουφάρι του κολυμβητηρίου που τώρα είναι στοιχειωμένο, δεν αποτρέψαμε το κακό… Είναι ουτοπία να φαντάζεσαι μια σύγχρονη πόλη όμορφη, φιλική στα παιδιά, στους ηλικιωμένους, στα αδέσποτα ζώα! Που είναι ο πολιτισμός που μας δίδαξε ο Χατζηδάκης! Ποιό ήτανε το όραμα της δημοτικής αρχής όταν ανέλαβε το δήμο!
Πραγματικά πονάει αυτή η ασχήμια που έχει η εικόνα της εγκατάλειψης. Δεν διεκδικούμε τίποτα εμείς οι πολίτες της όμορφης πόλης… Αιδώς και σεβασμός χρειάζεται σε ότι αναλαμβάνουμε, κύριοι του δημοτικού συμβουλίου, η ετυμολογία της λέξεις ντροπή δηλώνει το δυσάρεστο αίσθημα που μας δημιουργεί η επίγνωση της ενοχής μας (στην προκειμένη περίπτωση η ανικανότητα) στην συνείδηση των άλλων ανθρώπων και ντροπή πρέπει να νιώθουμε από την καταπάτηση των άγραφων ηθικών ή κοινωνικών κανόνων. Ο σοφός λαός μας λέει ¨η μισή ντροπή δική μας και η μισή …, Αυτός δεν έχει ίχνος ντροπής πάνω του¨. Ας διαβάσουμε το βιβλίο που επιμελήθηκε ο Θανάσης Μουσόπουλος ¨Ανάσες και Σκιές της Παλιάς Ξάνθης¨. ¨ Ο διατηρούμενος οικισμός της Παλιάς Ξάνθης είναι ένα ανοικτό μουσείο ρυθμών και ύφους, όπου συνυπάρχουν η μαστοριά και το μεράκι των παλιών μαστόρων της Ανατολής με τη φαντασία και την υπέρβαση της ευρωπαικής εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής της ρομαντικής εποχής¨(Δ.Α.Μαυρίδης).
¨Ο ήχος του πλήθους που αγγίζεται με την αφή.(παζάρι)Συμβαίνει ν’ ακουμπάς ακόμα και αυτόν που μισείς. Αυτόν που δεν θέλεις να τον ξαναδείς. Όχι από μακριά, όχι χαιρετούρα τυπική. Εδώ λέμε άγγιγμα. Κύτταρο με κύτταρο¨.(Γ.Φραντζολάς). ¨Θα πάω πιο πίσω στο χρόνο, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ΄50 -΄60 . Μεγαλώνοντας λίγο πιο πάνω και λίγο κάτω από το ΄4ο Δημοτικό Σχολείο, παίζοντας στα άχτιστα οικόπεδα και στις ενδιάμεσες πρασιές της Περικλέους, που τότε ήτανε χώματα και πέτρες, λίγο μ΄ένοιαζαν οι ανηφοριές και τα στενά της Παλιάς Ξάνθης. Ανθρώπινες οι διαστάσεις στον Συνοικισμό, στα Τσιμεντένια, στην Κυψέλη, στη Μεξικάνα, στον Άη Λευτέρη, στους Δώδεκα Αποστόλους. Δρόμοι ίσιοι και φαρδιοί για τα μέτρα τα τοτινά, σπίτια χαμηλά και νοικοκυρεμένα, αυλές με δέντρα και λουλούδια, τα διώροφα φάνταζαν αρχοντικά.
Τι να ζηλέψω εγώ κι όσοι εκεί τριγύρω μεγαλώναμε, από την παλιά Ξάνθη, που έτσι κι αλλιώς φάνταζε απόμακρη? Τις ανηφοριές που λαχάνιαζες να ανεβείς, τα στενά σοκάκια, τα παμπάλαια ή κι ετοιμόρροπα σπίτια…(Μ.Μπουναρτζίδης). ¨ΕΔΩ ΚΑΤΟΙΚΩ, ΠΑΡΑΓΩ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ¨. Σε παλαιότερη επιστολή μου προς τον κ. Δήμαρχο (16/3 /15) υπήρχε το πρόβλημα με τις παιδικές χαρές, τη δημοτική αγορά, με τον οικισμό των Ρομά (ύδρευση αποχέτευση, μακριά από μας φαινόμενα εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου παραμονές εκλογών), την καθαριότητα, τα αδέσποτα ζώα, το κολυμβητήριο, ζητούσα από την δημοτική αρχή μία ουσιαστική παρέμβαση, πριν δύο χρόνια, γιατί δεν έγινε κάτι? Δεν υπάρχουν ΕΣΠΑ για την Ξάνθη?
Με τιμή
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΨΑΘΑ Νοσηλεύτρια
