Εάν ήταν παίχτης ομάδας μπάσκετ και εκτελούσε τρεις βολές θα είχε ποσοστό ευστοχίας 0%. Σε τρεις προσπάθειες για καλάθι, θα είχε αστοχήσει και στις τρεις και αναπόφευκτα θα οδηγούνταν στο πάγκο.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρόκειται για κάποιον αθλητή που αδυνατεί να σκοράρει αλλά για τον πρωθυπουργό, ο οποίος παρότι το φθινόπωρο του 2016 έβαλε ξεκάθαρα τρεις στόχους, τελικά δεν κατάφερε να υλοποιήσει κανέναν στην ώρα του. Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες δείχνει σημάδια ζαλάδας και έλλειψη προσανατολισμού. Με άλλα λόγια το Μέγαρο Μαξίμου αστοχεί σε όλα τα σουτ που επιχειρεί εντός και εκτός πεδιάς, κάνοντας πράξη τη γνωστή φράση: «Εμετρήθη, εζυγίσθη και εβρέθη ελλιπής».
Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα είχε πει ο κ. Τσίπρας τον περασμένο Οκτώβριο, το Μέγαρο Μαξίμου είχε βάλει ψηλά στην ιεράρχηση του τρία ζητήματα:
– Πρώτον, το κλείσιμο της αξιολόγησης.
– Δεύτερον, την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
– Τρίτον, τη ρύθμιση του χρέους.
Οχτώ μήνες μετά, τι άραγε έχει γίνει με όλα αυτά τα κρίσιμα για τη χώρα θέματα;
Η αξιολόγηση – που έπρεπε να έχει κλείσει τον Φεβρουάριο ’16 – δεν έχει κλείσει ακόμα. Δρομολογείται τώρα το κλείσιμό της με μεγάλη καθυστέρηση, με νέα επώδυνα μέτρα που παλαιότερα δεν ζητούσε κανένας και τεράστιο κόστος για την οικονομία. Η ίδια η Κυβέρνηση στον προϋπολογισμό του ’17 προέβλεπε ανάπτυξη 2,7%. Τώρα μιλάει για 1,8%, ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις για ακόμα χαμηλότερη. Την ίδια ώρα, η πραγματική οικονομία στενάζει και εξαντλούνται και τα τελευταία αποθέματα της ελληνικής οικονομίας.
Η ποσοτική χαλάρωση επίσης μοιάζει να απομακρύνεται. Η Ελλάδα έπρεπε να μπει στην ποσοτική χαλάρωση από τον Μάρτιο 2015 και θα είχε μπει αν δεν είχε μεσολαβήσει η περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, ακόμα και αυτό που πριν λίγο καιρό έμοιαζε δεδομένο, σήμερα, αποτελεί ζητούμενο και μάλιστα επισφαλές.
Στο ζήτημα του χρέους, αποκαλύπτεται όλος ο ερασιτεχνισμός και ο πολιτικός ο καιροσκοπισμός της Κυβέρνησης,όπως επισημαίνουν γαλάζιες πηγές.
Αποσιωπούν το γεγονός ότι οι ίδιοι συμφώνησαν και υπέγραψαν το Μάιο του ’16 οι αποφάσεις για το χρέος να ληφθούν στο τέλος του προγράμματος. Και παρά το ότι οι ίδιοι έχουν – ως συνήθως – υποχωρήσει και στο ζήτημα αυτό, στη συνέχεια σήκωσαν το ζήτημα του χρέους ως άλλοθι, ως «τυράκι», ως κίνητρο για τα μέλη της κοινοβουλευτικής τους ομάδας προκειμένου να πειστούν να ψηφίσουν το τέταρτο μνημόνιο. Η κίνηση αυτή έδωσε αφορμή στην αντιπολίτευση να κατηγορήσει το Μέγαρο Μαξίμου για «πολιτική απάτη». Κορόιδεψαν συνειδητά τα στελέχη τους και εξαπάτησαν τους πολίτες λέγοντας ότι αξίζει να ψηφιστεί ένα νέο πακέτο 4,9 δισ. ευρώ μέτρων και να δεσμεύσουν τη χώρα σε υψηλά πλεονάσματα για πολλά ακόμα χρόνια, προκειμένου να πάρουμε το χρέος. Και τελικά δεν πήραν ούτε αυτό!
Παρά την υποστήριξη και της Νέας Δημοκρατίας και του αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη, που σε όλες τις παρεμβάσεις του τοποθετείται υπέρ της άμεσης ανάγκης ρύθμισης του ελληνικού χρέους, το οποίο έχει χαρακτηρίσει μαζί με την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση, θέματα εθνικής προτεραιότητας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι ξεκάθαρες ευθύνες των δανειστών, δεν ακυρώνουν τις ευθύνες της Κυβέρνησης, η οποία έχει χειριστεί τραγικά το συγκεκριμένο ζήτημα, κινδυνεύοντας να μετατρέψει τη δική της αποτυχία σε αποτυχία της χώρας, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενιών.
Μια Κυβέρνηση, που αποτυγχάνει σε όλους τους στόχους που η ίδια θέτει, δεν μπορεί να υπερασπιστεί πλέον τα συμφέροντα της χώρας, τονίζει η ΝΔ. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης σε όλες τις επόμενες δημόσιες παρεμβάσεις του θα επιμείνει στην δημιουργία κλίματος αβεβαιότητας και ανασφάλειας στην ελληνική κοινωνία, για το οποίο θα καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τον κ. Τσίπρα προσωπικά.
Του Γιάννη Κ.Τρουπή
