Παρατηρείται το φαινόμενο νέοι έλληνες ιατροί αμέσως μετά τη λήψη του πτυχίου της Ιατρικής να φεύγουν από την Ελλάδα αναζητώντας θέση εργασίας στο εξωτερικό, συνήθως για να αποκτήσουν εκεί τίτλο ειδικότητας με προοπτική συνήθως να παραμείνουν εκτός Ελλάδας. Ποιές νομίζετε ότι είναι οι πολιτικές ευθύνες για το ζήτημα αυτό;
Πρώτον και κυριότερον, δεν το θεωρώ κατ’ ανάγκην κακό. Η ελεύθερη αγορά εργασίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει σχεδιαστεί ώστε να μπορούμε να βρίσκουμε δουλειά εκεί που έχουμε τις καλύτερες ευκαιρίες. Στην προκειμένη περίπτωση, ειδικά των γιατρών, συμβαίνει το εξής: η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερους γιατρούς κατ’ αναλογία του πληθυσμού της από αυτούς που χρειάζεται. Αντιθέτως, η υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδιαίτερα οι βόρειες χώρες, έχουν έλλειμμα ιατρικού προσωπικού. Άρα είναι λογικό γιατροί από τις χώρες που είναι υπεράριθμοι να κατευθύνονται προς τις χώρες που έχουν έλλειμμα.
Και σημειώστε σε όλα αυτά επιπλέον ότι οι Έλληνες γιατροί έχουν αποκτήσει εξαιρετικά καλή φήμη στο εξωτερικό. Άρα, είναι ακόμα πιο ελκυστική η προσφορά εργασίας προς αυτούς γιατί έχουν πολύ υψηλή εκτίμηση στο εξωτερικό.
Στην πραγματικότητα, αν θέλουμε να αναζητήσουμε ευθύνη γιατί χάνουμε νέους ανθρώπους από τη δική μας αγορά εργασίας, έχει να κάνει με το πώς έχουμε οργανώσει το σύνολο της οικονομίας μας αλλά και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αν παράγουμε σε μία επιστημονική ειδικότητα περισσότερους από όσους χρειαζόμαστε, αυτοί προφανώς θα φεύγουν.
Ο υπερπληθωρισμός ιατρών στην Ελλάδα είναι γνωστό φαινόμενο εδώ και δεκαετίες. Ταυτόχρονα, ωστόσο, είναι σαφές ότι υπάρχει ανισοκατανομή στην ειδίκευση των ιατρών, με σαφή προσανατολισμό και των νέων ιατρών σε κορεσμένες ειδικότητες, ενώ το πεδίο των ειδικοτήτων της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (όπως αναφέρεται από την ιατρική βιβλιογραφία: Γενική Ιατρική, Κοινωνική Ιατρική – Δημόσια Υγεία, Ιατρική Εργασίας) δεν προτιμάται. Θα ήταν σκόπιμο από την πλευρά της Πολιτείας η πριμοδότηση των ειδικοτήτων αυτών, ώστε να ενισχυθεί η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας;
Βεβαίως. Και εμείς όταν προσπαθήσαμε να σχεδιάσουμε τη μεταρρύθμιση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είχαμε τεράστιο έλλειμμα σε γενικούς γιατρούς.
Άρα, εφόσον λέμε ότι θέλουμε να κάνουμε μία σημαντική μεταρρύθμιση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και να ανασχεδιάσουμε το σύστημά μας, οφείλει η πολιτεία να δώσει κίνητρα για να στρέψει τους γιατρούς μας προς αυτές τις ειδικότητες.
Πώς σχολιάζετε την πολιτική της Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. για τη μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας; Η ανάπτυξη των ΤΟ.Μ.Υ. θεωρείτε ότι αποτελούν προέκταση της πολιτικής που ασκήσατε εσείς προσωπικά και η Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Υπουργείο Υγείας;
Όχι, θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Παρόλο που η μεταρρύθμιση που σχεδιάζουν έχει σε μεγάλο βαθμό αντιγράψει τη δική μας – και είναι λογικό υπό την έννοια ότι και εμείς ακολουθήσαμε τα διεθνή πρότυπα- η δημιουργία των ΤΟ.Μ.Υ. είναι ένα εντελώς λάθος μοντέλο σοβιετικής εμπνεύσεως. Δεν υπάρχει σε καμία χώρα του δυτικού κόσμου και θα αποτύχει οικτρά. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο θα αποτύχει είναι γιατί είναι πάρα πολύ ακριβή. Κοστίζει υπερβολικά πολλά χρήματα όταν με τη σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσες να παρέχεις πολύ καλύτερες υπηρεσίες υγείας στον πληθυσμό σου με πολύ λιγότερα χρήματα.
Όπως γνωρίζετε από τη θητεία σας στο Υπουργείο Υγείας, τα επαγγελματικά νοσήματα αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία για την οποία το κόστος νοσηλείας και θεραπείας πρέπει να βαρύνει άλλους κωδικούς και να μην αντιμετωπίζονται ως κοινές νόσοι. (Αυτή τη στιγμή δεν καταγράφονται διόλου επαγγελματικά νοσήματα, αλλά όλα αντιμετωπίζονται ως κοινές νόσοι). Θα μπορούσε να είναι λύση η δημιουργία ενός άλλου ασφαλιστικού ταμείου (είτε ειδικού κλάδου στα υπάρχοντα ταμεία υγείας) που να ασχολείται αποκλειστικά με τους επαγγελματικούς κινδύνους;
Ένα καινούριο ασφαλιστικό ταμείο δεν μπορεί να γίνει. Πρώτα από όλα δεν το επέτρεπε η τρόικα. Ένας κλάδος στα υπάρχοντα ταμεία υγείας, όμως, που να ασχολείται με τα επαγγελματικά νοσήματα, αυτό ναι θα ήταν προς τη θετική κατεύθυνση διότι θα έδινε την ευκαιρία και να εξυπηρετηθούν καλύτερα οι ασφαλισμένοι αλλά και το κράτος να έχει καλύτερο έλεγχο δαπανών.
Πώς σχολιάζετε ότι από την πλευρά της Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. με βάση σχετικές αναφορές στο Συμβούλιο Υγείας και Ασφάλειας Εργασίας (Σ.Υ.Α.Ε.) διερευνάται η ανάπτυξη Φορέα Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου (Φ.Α.Ε.Κ.), όπου οι όποιες ασφαλιστικές εισφορές (για υγεία και για σύνταξη) θα καταβάλλονται μόνον από την εργοδοσία; Θεωρείτε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαλε σε εξοικονόμηση πόρων των Ταμείων Υγείας;
Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω πώς θα αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και ταυτόχρονα θα φορτώσουμε την εργοδοσία και με επιπλέον ασφαλιστικά βάρη. Θεωρώ ότι αυτό θα μας κάνει λιγότερο ανταγωνιστικούς άρα θα είναι ένα μοντέλο που θα αποτύχει.
,
