Άρθρο της Άννας Ζανιδάκη συγγραφέας- ποιήτρια
Η εβδομάδα των Παθών…αναμέτρηση των λαθών.
Καθένας και καθεμία ,έχει το δικό του Σταυρό,το κουράγιο και τη δύναμη να αντλήσει ,για το δικό του Γολγοθά. Τόπου Μαρτυρίου,εύρεσης αληθειών και αποσαφηνήσεων, ενός και μόνο γοήτρου και θέλξης των ενάρετων ή κακοπροαίρετων διεργασιών της μνήμης και των ακολούθων στιγμών και επεκτάσεων οργής, θυμού, ακόμα και άνευ αιτίας και δικαιολογίας.
Το πώς και πόσο θα πρέπει να δείξουμε ανθεκτικοί και να αντέξουμε τα βάρη και τα βαρίδια μιας ορμής, μιας καταιγίδας, που υποβληθήκαμε άθελά μας ή θελλημένα μας, αρκεί να δείξει και στον εαυτό μας,την ταπεινότητα και την αποδοχή,όλης αυτής της κατάστασης,που μας αφορά ,είτε άμεσα είτε έμεσσα.
Μπορεί κάθε χρόνο να σκύβουμε ευλαβικά και με κατάνυξη στο Θείο Δράμα,αλλά ας μην ξεχνάμε και αυτό το δικό μας, ή του άλλου, του διπλανού, ώστε να δώσουμε ένα χέρι, βοήθειας, σωσίβιας λέμβου, ώστε να μη χαθεί στο πέλαγος της απόγνωσης και της αδιαννόητης για μας,αλλά γι αυτόν απαραίτητης τροπής, σε ένα οποιοδήποτε αποννενοημένο διάβημα ,διαφυγής, φυγής, απομάκρυνσης.
Το να αποφύγουμε ή να φύγουμε εντελώς απ το πρόβλημα,το ζήτημα ,αυτό το μαρτύριο που κληθήκαμε και επιλεχθήκαμε να το ζήσουμε , ώστε να το φέρουμε όσο γίνεται δυνατόν εις πέρας, προς καλυτέρευση αν όχι,τουλάχιστον προς οτιδήποτε πεθυμητό και δυνατόν προσβάσιμο και κατάλληλο να αγγίξουμε την επίλυσή του.
Τα Πάθη τα υμνούμε ,τα εξυμνούμε ,μα στην ψυχή μας μέσα,όσο κι αν καταδικάσουμε τους διώκτες και τους βασανιστές του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού μας, πάντα θα συναντούμε και θα χλευάζουμε τους κατά τόπου, Ιούδες ,αγνώμονες και αχάριστους ,προς τη δική μας συμπεριφορά,τους προδότες,που δεν είναι ανάγκη να προδώσουν κάποιο ίσως δικό μας ακριβοσήμαντο μυστικό ,αλλά να γίνουν οι διώκτες και οι τυχοδιώκτες της δικής ανάσας, ζωής ,κι ύπαρξής μας.
Στα χρόνια τα πέτρινα που ζούμε και οι φιλίες ,γίνονται λυκοφιλίες,τα συναισθήματα γεμίζουν από κενά και ελλείψεις παντελώς,αδιαφορίας,ανακρίβειας,ανανδρείας, αναφερόμενη και στα δύο φύλα,τότε βρισκόμαστε στη δεινή και τραγική θέση να καταλάβουμε,πως η εβδομάδα των παθών,λαθών και ποτέ μύθων,επαναλαμβάνεται με την ίδια δύναμη υπεροχής,ισχύς,μα κυριότερα με την επιβολή και την επίδειξη δύναμης,κυριαρχίας και επεκτατισμού,χώρου καταλήψεως καρδιάς νου ψυχής,με άδοξα και μεγαλεπήβολα λανθασμένα σχέδια ,πλάνα.
Ας ευχηθούμε για μια ακόμη φορά, ο Γολγοθάς του καθενός μας, να φανεί βατός και προσιτός,προς λύση και επίλυση,προς ανάβαση κι όχι κατάβαση ήθους και χαρακτήρα. Η ανάταση ψυχής,η ανάσταση εκ νεκρών εδαφών,χώρου και χρόνου προσέγγισης και κατεύθυνσης ,λύτρωσης και μετάννοιας, ας μην αργήσει καθόλου .
Ο καθένας ας επωμιστεί τις ευθύνες του κι ας μη λοξοδρομήσει ,παρά να ευθυγραμμιστεί και να συμπαραταχθεί μ αυτές και όσες τον διέπουν και του αρμόζουν. Ο Γολγοθάς ως τόπος μαρτυρίου,πόνου,χλευασμού,μα κυρίως ως ένδειξη ταπεινότητας,αποδοχής αδυναμίας,λύτρωσης και σκεπτικισμού,ας λάβει την υπόσταση που ο καθένας μας έχει ανάγκη και ως δύναμη κι ως σπαρακτική κραυγή ,ανταμοιβής,αυτών των ειλικρινών και μεταμελλούμενων δακρύων,σε μαργαριτάρια εκ Θεού απόδοσης. Τα Πάθη του Ιησού Χριστού,ας γίνουν ανάδειξη μεγέθους λύτρωσης απ τα δικά μας και συννειδητοποίησης του ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ ,που εμείς ή κάποιοι από μας είτε δώσαν είτε λάβαν ,αλλά δυστυχώς το νόημά της δεν καταλάβαν.
