Η κυβέρνηση κοιτάζει αριστερά και προσπαθεί να σκεφτεί δεξιά, ρητορεύει αριστερά και δεσμεύεται να πράξει δεξιά. Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να διαχειριστεί το αδιέξοδο που ο ίδιος και η κυβέρνησή του δημιούργησαν. Αντιλαμβάνεται πως η δημοτικότητά του έχει πέσει «…στα τάρταρα», πως μικραίνει διαρκώς στα μάτια της κοινής γνώμης και των δημοσκοπικών ευρημάτων και πως τα περιθώρια είναι πλέον ασφυκτικά στενά. Η άκρως επιζήμια για τη χώρα κυβέρνηση των μαθητευόμενων μάγων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρίσκεται σε παραζάλη.
Όμηρος των ιδεοληπτικών του αγκυλώσεων και των πολιτικών του αντιφάσεων παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μείγμα πολιτικής που επιλέγεται μετά την δεύτερη «… περήφανη διαπραγμάτευση» αυτής της κυβέρνησης οδηγεί τη χώρα στη φτωχοποίηση. Η καταστροφική διαπραγμάτευση Βαρουφάκη είχε ως συνέπεια την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων, την καταστροφή της οικονομίας και ένα νέο μνημόνιο που επέβαλλε ένα τεράστιο κύμα περικοπών και φόρων και παρέδωσε με το Υπερταμείο την διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας για 99 χρόνια στους δανειστές. Η κυβέρνηση, που από τη θέση της αντιπολίτευσης κατηγορούσε τους πολιτικούς της αντιπάλους για … προδοσία., παρέδωσε τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας.
Η κυβέρνηση τώρα «…διαπραγματεύεται» να μειώσει το αφορολόγητο, να κόψει συντάξεις και να βάλει νέους φόρους ύψους 4 δισ. ευρώ. Η «… διαπραγμάτευση» αυτή ανασύρει πρόσφατες μνήμες από το καλοκαίρι του 2015. Όμως, όλα αυτά δεν προκαλούν αναστάτωση στην … αριστερή διακυβέρνηση! Ούτε το γεγονός ότι η «…διαπραγμάτευσή τους» μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χώρα και τους πολίτες.
Το μόνο ζήτημα που τους απασχολεί είναι τα εργασιακά και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να παραδώσει «γη και ύδωρ» αρκεί να παραμείνει στην εξουσία. Η προσκόλλησή της κυβέρνησης στα εργασιακά δεν είναι αποτέλεσμα ευαισθησίας για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά στηρίζεται στο γεγονός ότι αυτό είναι το μόνο θέμα για το οποίο εγείρουν σοβαρές ενστάσεις βουλευτές και πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης. Η πιθανότητα αποδοχής της αύξησης των ομαδικών απολύσεων προκαλεί τριγμούς στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Το μοναδικό κριτήριο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η παραμονή και η νομή της εξουσίας και καθόλου η προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Γι’ αυτό και η κοινοβουλευτική στήριξη της κυβέρνησης είναι δεδομένη. Κανείς δεν επιζητεί, ακόμη, την πτώση της κυβέρνησης ή την αμφισβήτηση του κ. Τσίπρα. Όμως, είναι πλέον εμφανείς οι αναταραχές, οι εντάσεις και οι εσωτερικές συγκρούσεις πρωτοκλασάτων στελεχών.
Το ρήγμα μεταξύ Τσακαλώτου, της Ομάδας των 53 και του Μαξίμου βαθαίνει συνεχώς. Είναι βέβαιο ότι το ρήγμα αυτό θα οδηγήσει στην απόσχιση, αλλά δεν είναι βέβαιο το χρονικό διάστημα που αυτό θα συμβεί. Ο κ. Φίλης συχνά-πυκνά αναδεικνύει τις «…βολικές» διαφορές μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, σε μια προσπάθεια επίκρισης του κυβερνητικού συνασπισμού. Ο κ. Σκουρλέτης δέχεται κριτική για προσωπικές στρατηγικές, και οι κ.κ. Δραγασάκης, Φλαμπουράρης και Τζανακόπουλος έχουν κάνει εμφανή την αντιπάθεια τους προς το πρόσωπο του κ. Παππά, αλλά αυτό ακόμη δεν αποτελεί απειλή για τη συνοχή της κυβέρνησης. Επίσης, ο Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Παπαδημητρίου εμφανίζεται δυσαρεστημένος και απογοητευμένος από την κυβερνητική στρατηγική στη διαπραγμάτευση, αλλά δεν φαίνεται έτοιμος να αποχωριστεί την υπουργική καρέκλα.
Μετά από δύο χρόνια αποτυχημένης διακυβέρνησης σε όλους τους τομείς, σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται εμφανείς οι διαφωνίες, οι εντάσεις και οι επερχόμενες συγκρούσεις μεταξύ τους. Μπορεί η παραμονή στην εξουσία να αποτελεί, μέχρι στιγμής, το μόνο συνεκτικό και αδιάρρηκτο κρίκο, αλλά ο φόβος του αναπόφευκτου καταποντισμού που πλησιάζει οδηγεί σε αποσπασματικές κινήσεις.
*Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης είναι Γραμματέας Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Ηρακλείου
