Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει το ότι ο Χριστός στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή θεραπεύοντας τον παραλυτικό δεν αναφέρεται στην πίστη του αρρώστου, που τελικά γίνεται καλά, αλλά στην πίστη εκείνων που τον μεταφέρουν.
Στο θαύμα που περιγράφεται στο σημερινό Ευαγγέλιο είναι παρούσα μια πίστη συλλογική, που προϋποθέτει συνεργασία, κοινό προγραμματισμό, κοινή ενέργεια. Όλα αυτά συνυφαίνονται με αληθινό ενδιαφέρον για τον άρρωστο, συνδέονται με τόλμη και εφευρετικότητα.
Όταν η αδιαφορία του κόσμου τους φράζει σαν τείχος την πορτα του σπιτιού, στο οποίο βρίσκεται ο Χριστός, αυτοί καταφέρνουν να ανοίξουν πέρασμα από το πιο απίθανο μέρος. Ανεβαίνουν στη στέγη, δημιουργούν ένα μεγάλο άνοιγμα στην οροφή και κατεβάζουν τον παραλυτικό καταμεσίς στο πλήθος μπροστά στο διδάσκαλο. Μια τέτοια περιπέτεια προϋπέθεται από όλη την ομάδα βεβαιότητα ότι άξιζε τον κόπο να πλησιάσουν τον Χριστό.
Όταν με κίνητρο την αγάπη η προσωπική πίστη του ενός συνταιριάζει με εκείνη των άλλων, η έντασή της πολλαπλασιάζεται. Οι μαθητές του Χριστού από την αρχή δεν έμειναν μονάδες, συγκεντρώθηκαν γύρω Του και αποτέλεσαν ένα ιερό σύλλογο.
Στη συνέχεια, με την παρουσία του Παρακλήτου συνέστησαν την Εκκλησία. Στη μεγάλη αυτή οργανική ενότητα η πίστη, η αγάπη και η προσευχή του κάθε πιστού ενισχύονται από την παρουσία των άλλων. Η «ατομική» ικεσία και η πίστη ενώνονται με την προσευχή και την πίστη όλων των Αγίων, των ζώντων σ’ αυτήν στη γη και στην αιωνιότητα.
Η ανταπόκριση του Χριστού στη συλλογική πίστη των ανθρώπων αυτών είναι άμεση, θεραπεύει τον ασθενή, αλλά τα λόγια Του δημιουργούν έκπληξη. Απευθυνόμενος στον παραλυτικό του λέγει: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Ο λόγος Του εισδύει στην καρδιά του προβλήματος.
Υπάρχει η συνάφεια ασθενείας και αμαρτίας, και συνεπώς η σχέση συγχωρήσεως και θεραπείας ήταν άμεση. Η λέξη, «τέκνον», επανορθώνει τη διαταραγμένη σχέση του παραλυτικού με το Θεάνθρωπο και αποτελεί τον πρόλογο της αφέσεως των αμαρτιών και της οριστικής θεραπείας.
Οι θεραπείες αυτές αποτελούν «σημεία» και προμηνύματα της γενικότερης υπέρβασης της ανθρώπινης οδύνης, και αντιφεγγίζουν την τελική και παγκόσμια νίκη του Χριστού πάνω στην αμαρτία και στην κάθε λογής αρρώστια, την έλευση της Βασιλείας του Θεού, της βασιλείας της αγάπης.
