Αγαπητοί, μετά από μία σειρά γεγονότων σωματικής βίας, για τα οποία εκκλήθηκα ως μάρτυρας από την Εισαγγελία Ξάνθης με αποτέλεσμα τώρα να δέχομαι έναν συκοφαντικό και λασπολογικό πόλεμο μέσω ψευδών ειδήσεων που διαχέονται στα ΜΜΕ, σας επισυνάπτω προς ενημέρωση πρόσφατo κείμενo μου με τίτλο “Νεοφανής χούντα στο ΔΠΘ: Τα γεγονότα δεν ψεύδονται”.
Με εκτίμηση
Γιώργος Παύλος
Αν.Καθ.ΔΠΘ
Όταν ως φοιτητής της δεκαετίας του ’70 καλείσαι επανειλημμένα στην Ασφάλεια ως αριστερός, επειδή αγωνίζεσαι εναντίον της δικτατορίας. Όταν επί τρεις ημέρες μένεις μέσα στην Νομική αντιστεκόμενος στην Χούντα και δέρνεσαι με ρόπαλα από τους εν παρατάξει -στους διαδρόμους της Νομικής- αστυνομικούς κατά την έξοδό σου, κουβαλώντας τραυματισμένους φοιτητές και φοιτήτριες. Όταν αγωνίζεσαι επί ημέρες μέσα στο Πολυτεχνείο και είσαι μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου που την ρίχνει το Τάνξ της Χούντας. Όταν κουβαλάς φοιτητές αιμόφυρτους από τις σφαίρες των αστυνομικών γύρω από το Πολυτεχνείο.
Τότε μάλλον είναι θέατρο του παραλόγου να σε αποκαλούν σήμερα κάποιοι δήθεν αριστεροί φοιτητές φασίστα, ακροδεξιό και ό,τι άλλο παρόμοιο. Ακόμη δε πιο τραγικό είναι να στοχοποιείσαι σήμερα ως φασίστας, επειδή δεν ανέχεσαι την τυφλή βία ανθρώπου σε ανυπεράσπιστο άνθρωπο.
Εάν λοιπόν έχεις ζήσει όλα αυτά τα γεγονότα, πως μπορείς να είσαι οπαδός πολιτικών κομμάτων όπως η Χρυσή Αυγή, που σαφώς θεωρούν την βία ανθρώπου σε άνθρωπο, ως νόμιμη μέθοδο υποστήριξης των ιδεολογικών των επιλογών; Εξ’ άλλου, η ρίξη μου με ορισμένους συνδικαλιστές φοιτητές, δήθεν αριστερούς, έχει ως αιτία ακριβώς ότι οι ίδιοι μιμούμενοι την Χρυσή Αυγή, χρησιμοποιούν την σωματική βία και την τρομοκράτιση για να προωθήσουν τις πολιτικές και ιδεολογικές των θέσεις. Σε όλα τα πολιτικά κείμενα μου, σαφώς προειδοποιώ τον πολιτικό κόσμο και πρόσφατα και τον Αλέξη Τσίπρα, πως η πολιτική των Μνημονίων που δυστυχώς και ο ίδιος ακολουθεί, κινδυνεύει να οδηγήσει τον ελληνικό λαό ως επιλογή ανάγκης στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής.
Επομένως, είναι εκ του πονηρού ότι κάποιοι φοιτητές και όσοι άλλοι βρίσκονται πίσω απο αυτούς, και οι οποίοι θέλουν να φιμώσουν στο πανεπιστήμιο τον δημοκρατικό λόγο και την ακαδημαϊκή ελευθερία σκέψης, προσπαθούν να με ταυτίσουν με την Χρυσή Αυγή. Επανειλημμένα σε συνεντεύξεις μου έχω τοποθετηθεί, πως η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν ωφελεί την Ελλάδα αλλά επιπλέον βλάπτει και την εθνική υπόθεση και την δημοκρατία, από την στιγμή που υιοθετεί απαράδεκτες ναζιστικές ιδέες, αντιλήψεις και μεθόδους βίας και τρομοκράτησης, όπως είδαμε να πράττει κατά το παρελθόν απέναντι σε ταλαίπωρους μετανάστες και όχι μόνο. Ο ελληνικός λαός πολεμούσε πάντα τον απάνθρωπο, ρατσιστικό, φεουδαρχικό και αντιδημοκρατικό γερμανισμό και ναζισμό, αφού όλη η πνευματική του υπόσταση και πολιτιστική του κληρονομιά είναι εκ φύσεως, ανοικτή, μη φυλετική, μη ρατσιστική, μη εθνικιστική, αλλά προσωποκεντρική, δημοκρατική, οικουμενική και φιλάνθρωπη, όπως επιμένω διαρκώς να διδάσκω στα μαθήματα μου, της φιλοσοφίας και πολιτικής θεωρίας στο ΔΠΘ.
Γεώργιος Π. Παύλος
Αναπληρωτής Καθηγητής ΔΠΘ
Με όσα ακολουθούν, δεν θέλω να καταστώ δικαστής κανενός. Θεωρώ τον εαυτό μου τελευταίο από όλους τους ανθρώπους. Με όσα γράφω, θέλω ακόμη και αυτή την στιγμή, να παροτρύνω τόσο την διοίκηση αλλά και τους φοιτητές του ΔΠΘ, να αντιληφθούν τα σφάλματα των και να κινηθούν προς το καλό, το δίκαιο, το αληθές, το δημοκρατικό και το όμορφο. Γράφω επίσης με πόνο ψυχής για όσα ζω και βλέπω να συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο ΔΠΘ. Περιγράφω με πολύ θλίψη μία κατάσταση που δεν μας τιμά ούτε ως πανεπιστημιακούς δασκάλους, ούτε ως φοιτητές, ούτε ως Έλληνες αλλά ούτε και ως ανθρώπους. Δεν με στεναχωρεί το ότι λοιδορούμαι, συκοφαντούμαι, διασύρομαι, και κατηγορούμαι ψευδώς, αλλά με στεναχωρεί κυρίως και πρωτίστως πως το ελληνικό πανεπιστήμιο και η ελληνική κοινωνία γενικότερα ζούνε την χειρότερη στιγμή των και την χειρότερη κατάπτωση των.
Στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, σε τοπικές εφημερίδες της Θράκης, και σε διάφορα πανελλήνια μπλόγκ ειδήσεων διαβάζουμε πως ο καθηγητής Γ. Παύλος είναι φασίστας, ακροδεξιός, και είναι αυτός που ασκεί τρομοκρατία εναντίον αγνών συνδικαλιστών φοιτητών στο ΔΠΘ. Βέβαια, παλαιότερα ο ίδιος εθεωρείτο από την δεξιά πτέρυγα της παλιάς γενιάς των μελών ΔΕΠ του ΔΠΘ ως ακραιφνής αριστερός. Τελικώς, όταν αντιστέκεσαι στην σωματική βία ανυπεράσπιστου ανθρώπου σε άνθρωπο, όταν υπερασπίζεσαι την αλήθεια, την διαφάνεια, την ελευθερία λόγου και σκέψης και το ακαδημαϊκό ήθος, ή όταν κριτικάρεις τα κακώς κείμενα στο Πανεπιστήμιο και την κοινωνία, χωρίς να μασάς τα λόγια σου και χωρίς να βάζεις νερό στο κρασί σου, τότε σίγουρα ενοχλείς αυτούς που, είτε ως φοιτητές, είτε ως μέλη ΔΕΠ, διαπλέκονται χάριν της εξουσίας και των συνεπαγόμενων ωφελειών.
Επειδή, όμως, πριν από τις θεωρίες και πριν από τις ερμηνείες ή τις οποίες κριτικές και τις οποίες αξιολογήσεις, πρέπει να προηγούνται τα γεγονότα, θα μιλήσω ευθαρσώς για τα γεγονότα.
Διότι, όταν κάποιοι φοιτητές απειλούνται από συμφοιτητές των και ακολούθως δέρνονται ανελέητα από τους ίδιους συμφοιτητές των και οδηγούνται με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Ξάνθης, όπου η Αστυνομία εκλήθη -από το ίδιο το Νοσοκομείο- και αυτεπάγγελτα απαγγέλθηκαν κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις, τότε η όποια πολιτική ρητορεία και αντιφασιστική φρασεολογία εναντίον κάποιου καθηγητή δεν μπορεί να αναιρέσει τα ίδια τα γεγονότα των εγκληματικών πράξεων. Η τυφλή βία δεν μπορεί να ηθικοποιηθεί, όσο και αν αυτό μας βολεύει και όσο και αν την επενδύουμε με πολιτική ιδεολογία.
Έτσι, όσοι δημοσιογράφοι, συνάδελφοι ΑΕΙ, μέλη της ΑΔΕΔΥ, ή όποιοι άλλοι, παρασύρθηκαν, χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα των πραγμάτων, από την αντιφασιστική ρητορεία μίας μικρής ομάδας δήθεν αριστερών φοιτητών που θέλουν να λένε πως εκπροσωπούν το φοιτητικό κίνημα, για να ρίξουν την πέτρα του αναθέματος σε έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο και συνάδελφό των, που επί 40 χρόνια αγωνίζεται εναντίον κάθε είδους αυταρχισμού, και υπέρ της ποιότητας σπουδών, της δημοκρατίας και της ελευθερίας της ακαδημαϊκής ζωής, αυτοί αγνοούν την αλήθεια των πραγμάτων επί της ουσίας βιάστηκαν να πάρουν θέση. Αδίκησαν και τους εαυτούς των και την αλήθεια.
Αγνοούν το ότι εις βάρος των φοιτητών αυτών, οι οποίοι έχουν στραφεί πολιτικά εναντίον μου, είναι αποδοχείς καταγγελιών από την Δικαιοσύνη -τελείως ανεξάρτητα από εμένα- και σε βάρος των διενεργείται κύρια ανάκριση που είναι σε εξέλιξη από την Εισαγγελία Ξάνθης.
Νομίζω πως κανείς πανεπιστημιακός δάσκαλος, ή φορέας, κοινωνικός ή πολιτικός, θα ήθελε ποτέ να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να γίνει το άλλοθι για τη συγκάλυψη σοβαρών κακουργηματικών πράξεων. Το έγκλημα είναι έγκλημα, είτε το διαπράττουν φασίστες είτε αντιφασίστες. Μάλιστα δε, οι φοιτητές που εχθές διαδήλωσαν στην πόλη της Ξάνθης υπέρ των 11 συμφοιτητών των, έλεγαν -μεταξύ άλλων- στα σύνθηματά των, πως αντιφασισμός σημαίνει ανοιγμένα κεφάλια πατριωτών…., φασίστες στο νεκροτομείο…, κλπ. Γι’ αυτό δεν νομίζω πως υπάρχει νοήμων Έλληνας πολίτης, όσο αλληλέγγυος και αν νοιώθει προς ομοϊδεάτες του, που θά ήθελε να γίνει -για τον οποιοδήποτε λόγο- άλλοθι για συγκάλυψη κακουργηματικών πράξεων.
Οι εν λόγω 11 φοιτητές, μαζί με άλλους 20-25, συνολικά δηλαδή 35 περίπου φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης, αφού προηγουμένως και κατ’ επανάληψη είχαν απειλήσει τα θύματά των, δηλαδή συμφοιτητές των που τόλμησαν να έχουν άλλη άποψη σε διάφορα θέματα –τα οποία θα περιγράψω ακολούθως- στις 3 Απρίλιου του 2016, όσους μεμονωμένους συμφοιτητές των μπόρεσαν να «συλλάβουν» μετά από άγρια καταδίωξη στους διαδρόμους, τις αίθουσες, το κυλικείο και τον προαύλιο χώρο του Τμήματος ΗΜΜΥ, τους έσυραν στο έδαφος, τους κλωτσούσαν, και μετά από άγριο ξυλοδαρμό, τους έστειλαν αιμόφυρτους στο Νοσοκομείο Ξάνθης.
Οι στοχοποιημένοι φοιτητές που υπέστησαν τον άγριο αυτό ξυλοδαρμό και όσοι πρόλαβαν να κρυφτούν, όχι μόνο δεν είναι οπαδοί ακροδεξιών ιδεών, αλλά, αντιθέτως, έχουν το θάρρος να καταγγέλλουν στις φοιτητικές συνελεύσεις τις «αστυνομικές», αντιακαδημαϊκές και αυταρχικές συμπεριφορές της ομάδας αυτής των δήθεν αριστερών συμφοιτητών των, η οποία λειτουργεί ως άτυπη φοιτητική συγκυβέρνηση του ΔΠΘ και, μάλιστα, σε διαπλοκή με την επίσημη Διοίκηση του ΔΠΘ.
Προσωπικά, συνειδητοποίησα την φοιτητική αυτή αυθαιρεσία και την ύπαρξη άτυπης φοιτητικής «κυβέρνησης» στο ΔΠΘ, η οποία διαπλέκεται με την επίσημη διοίκηση του ΔΠΘ, όταν οι εν λόγω φοιτητές που είναι υπεύθυνοι για τους ξυλοδαρμούς και την βία στο ΔΠΘ μου έθεσαν όρο, προκειμένου να μην διωχθώ από τους ίδιους, όπως κατά το παρελθόν είχε συμβεί με άλλους συναδέλφους, να δίδω 10-15 το πολύ λυμένα θέματα και από αυτά να εξετάζω τα μαθήματά μου, κάτι που σαφώς το αρνήθηκα. Μερικοί δε από τους στοχοποιηθέντες και δαρθέντες φοιτητές είχαν τολμήσει να πούν ή να γράψουν λίγα καλά λόγια για τον δάσκαλό τους.
Διότι, από την στιγμή που αρνήθηκα να υποταχθώ στις αυταρχικές απαιτήσεις των φοιτητών εκείνων που απαιτούσαν –σε επίδειξη δύναμης- να με αναγκάσουν να υποταχθώ στους όρους τους, άρχισαν να ψάχνουν όλη την ζωή μου για να αποδείξουν οπωσδήποτε πως είμαι φασίστας: απομονώνοντας επιλεκτικά κάποιες φράσεις μου και αντιστρέφοντας με γκεμπελικό τρόπο το νόημα των λόγων μου σε δημοσιευμένα κείμενά μου ή σε συνεντεύξεις μου στην τηλεόραση, ή τα μαθήματά μου. «Κόβοντας και ράβοντας» μπορείς να βγάλεις όποια εικόνα θέλεις. Σε αυτό βρήκαν αρκετή και ποικίλη βοήθεια από μέλη της Διοίκησης του ΔΠΘ, τα οποία με τις ενέργειές των, που έχω περιγράψει αλλού, αποδεικνύουν πως ευρίσκονται σε στενή διαπλοκή με αυτή την δήθεν αριστερή ομάδα φοιτητών.
Ανεξάρτητα από τα γεγονότα της 3ης Απριλίου 2016, και ένα μήνα περίπου πριν από αυτά, υπήρξαν αντίστοιχα γεγονότα στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΔΠΘ, όταν φοιτητής σύρθηκε στα καμαρίνια των Εργαστηρίων της Αρχιτεκτονικής Σχολής, όπου υπέστη άγριο ξυλοδαρμό από «γνωστούς – άγνωστους» που συνοδεύονταν από συμφοιτητή τους ο οποίος και τους υπέδειξε το θύμα των. Μετά το γεγονός αυτό οι δράστες έφυγαν ανενόχλητοι. Φοιτήτριες που ειδοποίησαν την Αστυνομία έλαβαν την απάντηση πως δεν μπορεί η Αστυνομία να παραβιάσει το πανεπιστημιακό άσυλο. Ο φοιτητής που εσυνόδευε τη φοιτητική ομάδα βίας/κρούσης στην Αρχιτεκτονική Σχολή εδικαιολογείτο μετά πως δεν γνώριζε -όταν υπέδειξε τον συμφοιτητή του- τι θα συμβεί, αλλά καλό είναι να μην μιλήσει για το γεγονός, διότι θα πάθει χειρότερα.
Το θύμα αυτού του ξυλοδαρμού είχε κάνει το εξής μεγάλο έγκλημα, κατά την «φοιτητική χούντα» των δήθεν αριστερών φοιτητών του ΔΠΘ: είχε τολμήσει να γεννηθεί δίπλα στα Ίμια το τραγικό εκείνο βράδυ που έπεσε το ελικόπτερο του Ελληνικού Ναυτικού. Το ακόμη πιο τραγικό, βέβαια, ήταν πως τολμούσε να αναφέρει στο Facebook πως τα γενέθλια του συμπίπτουν με τα γεγονότα των Ιμίων και πως ένοιωθε ιδιαίτερη συγκίνηση για το γεγονός αυτό και αναρτούσε στο Facebook την ελληνική σημαία. Το Αυτόνομο Στέκι, που διατηρεί στενές σχέσεις συνεργασίας με την ανωτέρω ομάδα φοιτητών στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, ανέλαβε την ευθύνη των ξυλοδαρμών λέγοντας πως στο ΔΠΘ δεν μπορούμε να ανεχθούμε εθνικές και αντιτουρκικές πατριωτικές μπούρδες.
Όταν προσπάθησα να μιλήσω με τον φοιτητή – θύμα των ξυλοδαρμών της Αρχιτεκτονικής, οι συμφοιτητές του με πληροφόρησαν πως δεν θέλει να μιλά για το γεγονός σε κανέναν. Αργότερα, συνάδελφος και οικογενειακός φίλος της οικογένειας του φοιτητού αυτού, μου εζήτησε να βοηθήσω, διότι το παιδί φίλων του, όπως είπε, έχει υποστεί άγριο ξυλοδαρμό στο ΔΠΘ και έχει σοβαρό πρόβλημα. Έτσι, έμαθα πως επί τρεις ημέρες αυτός ο δαρθείς φοιτητής αιμορραγούσε και είχε ζαλάδες, αλλά έμενε στο σπίτι του διότι εφοβείτο να πάει στο νοσοκομείο, ύστερα από την προειδοποίηση που είχε λάβει.
Το γεγονός αυτό των ξυλοδαρμών στην Αρχιτεκτονική Σχολή συζητήθηκε στην Συνέλευση της Σχολής αλλά συγκαλύφθηκε χωρίς να ληφθούν μέτρα.
Επανειλημμένα, μόλις συνειδητοποίησα πως υφίσταται συστηματικό πανεπιστημιακό και φοιτητικό μπούλινγκ στο ΔΠΘ, προσπάθησα να ενημερώσω την Διοίκηση του Πανεπιστημόιυ. Όμως η όλη προσπάθειά μου ήταν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Η μόνη απάντηση που πήρα ήταν πως η Σύγκλητος -μετά από καταγγελίες των ιδίων των φοιτητών ενάντια στο πρόσωπο μου, και χωρίς ουδόλως να με καλέσει σε ακρόαση- πήρε απόφαση μονομερώς -λαμβάνοντας υπόψιν μόνο την όλη εναντίον μου λασπολογία και τα ασύστολα ψεύδη της φοιτητικής αυτής ομάδας- διέταξε ένορκη διοικητική εξέταση εναντίον μου. Η απόφαση αυτή για ΕΔΕ εναντίον μου υποκινήθηκε από μέλος της Διοίκησης του ΔΠΘ το οποίο αγωνίζεται με κάθε τρόπο ώστε να αποπροσανατολιστεί το ζήτημα των ξυλοδαρμών και των εγκληματικών πράξεων που βαραίνουν τους εν λόγω φοιτητές. Στην ίδια κατεύθυνση, δυστυχώς, κινείται όλη η Διοίκηση του ΔΠΘ.
Το πράγμα, βέβαια, έχει την εξής απλή εξήγηση:
Πρώτον, αυτή την στιγμή υπάρχουν στον «αέρα» σοβαρές καταγγελίες εναντίον της Διοίκησης του ΔΠΘ και η Πολιτεία διεξάγει ελέγχους. Επομένως, η όλη αυτή «φούσκα» που παίρνει πανελλήνια διάσταση πλέον, υπό τη μορφή του ότι δήθεν ένας φασίστας πανεπιστημιακός καθηγητής διώκει τους αγωνιστές και δημοκράτες φοιτητές, αποστρέφει τα φώτα της δημοσιότητας από την κριτική που ασκείται προς την Διοίκηση του ΔΠΘ και από ελέγχους που διεξάγονται σχετικά με τα πεπραγμένα της Διοίκησης.
Δεύτερον, η εν λόγω φοιτητική ομάδα, για την οποία διενεργείται κύρια ανάκριση απο την Εισαγγελία Ξάνθης, έχει διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στήριξης της Διοίκησης του ΔΠΘ κατά το παρελθόν, βεβαίως με το αζημίωτο. Πως;
Με το να διαλύει κάθε κρίσιμη Συνεδρίαση που είχε ως αντικείμενο την όποια κριτική και διαφάνεια σε σχέση με το έργο και τα μέλη της Διοίκησης του ΔΠΘ μέλη της οποίας εδώ και 25 σχεδόν χρόνια ευρίσκονται διαρκώς -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- σε θέσεις διοίκησης, ως Πρυτάνεις, Αντιπρυτάνεις, Κοσμήτορες, κ.ό.κ. Ως γνωστόν δε, η πολυετής τριβή με την εξουσία συνεπάγεται και μεγάλους πειρασμούς.
Για τους λόγους αυτούς, και παράλληλα με την διενεργούμενη ανάκριση απο την Εισαγγελία Ξάνθης για τα γεγονότα των ξυλοδαρμών, είναι ανάγκη η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ως η καθ’ ύλην αρμόδια για τα πανεπιστημιακά θέματα, να προχωρήσει σε μία συνολική ΕΔΕ για το ΔΠΘ, προκειμένου με την ουσιαστική παρέμβαση της Πολιτείας να εξυγιανθεί η ακαδημαϊκή ζωή στο ΔΠΘ. Διότι όσοι ζούμε από μέσα τα γεγονότα του ΔΠΘ ευρισκόμεθα πρό μίας σαφώς τραγικής κατάπτωσης της πανεπιστημιακής ζωής, όπου σε όποιον τολμήσει να θίξει τα κακώς κείμενα αμέσως ο Πρύτανης εισηγείται εναντίον του ΕΔΕ.
Η τρομοκρατία στο ΔΠΘ ξεκινά από μειοψηφίες φοιτητών-συνδικαλιστών, που κατ’ ουσίαν άτυπα, αλλά ουσιαστικά, διαπλέκονται με την Διοίκηση και απολαμβάνουν την όποια ασυλία, φθάνοντας στην ανήκουστη πλέον κατάσταση να συστήνουν τις φοιτητικές και πανεπιστημιακές ομάδες κρούσης (κάτι σαν ΜΑΤ), δέρνοντας και ξυλοκοπώντας όποιον αντιφρονούντα. Αλλά η προφανής αυτή άσκησης αντιδεοντολογικής εξουσίας εκτείνεται μέχρι τα υψηλά κλιμάκια της Διοίκησης όπου λαμβάνει τη μορφή της ΕΔΕ. Η οποία και αποτελεί το σύνηθες εργαλείο άσκησης διοίκησης.
Άξιοι επιστήμονες και μέλη ΔΕΠ με διεθνή ακτινοβολία και επιστημονική παρουσία διώκονται με ποικίλους τρόπους από μία διοίκηση που έχει πλέον ξεχάσει πως -ως πανεπιστημιακοί- αμειβόμαστε από τον ελληνικό λαό για να προάγουμε την έρευνα και να εκπαιδεύουμε τα παιδιά της πατρίδας μας, αποδίδοντάς τα στην κοινωνία ως άξιους επιστήμονες και ενάρετους πολίτες. Και ακόμη, πως, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, έχουμε ευθύνη για την σωματική και ψυχική ακεραιότητα των παιδιών που έρχονται να φοιτήσουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Όταν κλήθηκα από την Εισαγγελία Ξάνθης ως μάρτυρας για τα γεγονότα των ξυλοδαρμών, εζύγισα μέσα μου όλες τις παραμέτρους, γνωρίζοντας, πως ανοίγω εναντίον μου «ασκούς του Αιόλου» και πως έρχομαι σε σύγκρουση με μία σύνθετη κατάσταση προβλημάτων για την οποία συνάδελφοι μού λένε: «εσύ θα βγάλεις το φίδι απο την τρύπα»;
Αποφάσισα να μιλήσω και να πω όλη την αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι αυτή. Δεν κρίνω και δεν προδικάζω κανέναν, ούτε συνάδελφό μου ούτε φοιτητή μου. Όμως, αποφάσισα να μιλήσω, προκειμένου να μην επαναληφθούν στο ΔΠΘ τα φοβερά γεγονότα της περίπτωσης του Βαγγέλη Γιακουμάκη της Γαλακτοκομικής Σχολής των Ιωαννίνων.
Προς τους συναδέλφους μου, προς την Διοίκηση του ΔΠΘ, προς τους φοιτητές που με λοιδωρούν και με συκοφαντούν ως φασίστα ή ό,τι άλλο, αλλά και προς όλη την ελληνική κοινωνία λέω ευθαρσώς και αποφασιστικά πως κάνω και λέω ό,τι κάνω και ό,τι λέω, διότι δεν θα ήθελα με κανέναν τρόπο μία μάνα όπως η μάνα του Γιακουμάκη, αλλά και όλων των παιδιών που δολοφονήθηκαν ή έπεσαν θύματα φοιτητικού, πανεπιστημιακού, κοινωνικού ή και πολιτικού μπούλινγκ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, να πει: «καλά, δεν βρέθηκε ένας καθηγητής ή ένας άνθρωπος να φροντίσει να μην μου φέρουν το παιδί μου νεκρό, ενώ το έστειλα να σπουδάσει στο ΔΠΘ;»
Για όλες τις άλλες κατηγορίες που αναφέρονται σε όσα γράφτηκαν ή θα γραφούν εναντίον μου στα ελληνικά ΜΜΕ και όπου αλλού, παραπέμπω ως απάντηση στα επισυναπτόμενα κείμενα που έχω λάβει απο άγνωστους φοιτητές μου, οι οποίοι ζώντας στο πετσί των την τρομοκρατία της «φοιτητικής χούντας» του ΔΠΘ, μου ζήτησαν να τηρήσω την ανωνυμία των. Είναι σαφές πως από την στιγμή που υπάρχουν φοιτητές του ΔΠΘ που φοβούνται να εκφραστούν δημόσια για τον καθηγητή των και για τα τεκταινόμενα στο ΔΠΘ, για εμένα τουλάχιστον αυτό είναι σοβαρός λόγος παραίτησης του Πρύτανη και όλης της Διοίκησης του ΔΠΘ.
Το μόνο ελαφρυντικό που έχουν οι 11 φοιτητές, αλλά και όσοι άλλοι συμμετείχαν σε πράξεις βίας και τρομοκράτησης στο ΔΠΘ, είναι πως με τον ένα ή άλλο τρόπο της η Διοίκηση του ΔΠΘ όλα αυτά τα χρόνια τούς έκλεινε το «μάτι της διαπλοκής».
Στο δεύτερο μέρος της απάντησης στα υποκινούμενα δημοσιεύματα σε βάρος μου θα πω ποιός είμαι, τί διδάσκω και πώς σκέπτομαι για την πολιτική, την κοινωνία, το φοιτητικό κίνημα, την παγκοσμιοποίηση και φτωχοποίηση της ανθρωπότητας, τα Μνημόνια, την συνομοσιολογία και για όσα άλλα έχω υποχρέωση να ασχολούμαι ως πανεπιστημιακός δάσκαλος αλλά και ως ενεργός Έλληνας πολίτης.
Διότι το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν πρέπει ποτέ να πάψει να υπηρετεί τον ζωντανό πολιτικό διάλογο, την δημοκρατία και την ελευθερία των ανθρώπων και των λαών, κάτι που είναι και η ουσία του υγιούς φοιτητικού κινήματος, πέραν διαπλοκών και λατρείας της εξουσίας.
