Τη Δευτέρα 12/12, ένας εργαζόμενος σε συνεργείο αυτοκινήτων, μόλις 36 ετών και πατέρας δύο παιδιών, χάνει τη ζωή του εν ώρα εργασίας σε εργατικό ατύχημα στην πόλη της Ξάνθης.
Το παραπάνω περιστατικό έρχεται να προστεθεί στη λίστα των νεκρών και των τραυματισμένων εργατών, η οποία μεγαλώνει καθημερινά. Μια νέα ανθρωποθυσία στο βωμό του κέρδους και της «αγοράς εργασίας» είναι γεγονός.
Δύο εβδομάδες πριν, μια εργαζόμενη γυναίκα 42 ετών, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, χάνει τη ζωή της από έκρηξη σε υπόγειο της αλυσίδας fast food Everest στην Αθήνα. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με δήλωση του ειδικού γραμματέα της επιθεώρησης εργασίας, μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2016 καταγράφηκαν 2000 εργατικά ατυχήματα , με τα 29 να είναι θανατηφόρα.
Πολλοί μιλούν για «ατυχή περιστατικά» ή για «την κακιά τη στιγμή». Για μας τα εργατικά ατυχήματα είναι ένα προμελετημένο έγκλημα στην περίοδο του εργασιακού μεσαίωνα που ζούμε. Η υπερ-εντατικοποίηση της εργασίας, όπου ένας εργάτης/εργάτρια καλείται, με την πρόφαση της κρίσης, να κάνει διπλές και τριπλές δουλειές, τα εξαντλητικά ωράρια και οι ατελείωτες υπερωρίες που επιβάλλονται από την εργοδοσία με τον εκβιασμό «όποιος δεν μπορεί φεύγει», σε συνδυασμό με την ολοκληρωτική έλλειψη μέτρων ασφαλείας, διαμορφώνουν τις καλύτερες προϋποθέσεις για μικρά και μεγάλα «ατυχήματα».
Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις, η εργοδοσία, το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο ζητάει περισσότερο ιδρώτα, περισσότερο αίμα από τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Ετοιμάζονται να ρίξουν ακόμη περισσότερο τα μεροκάματα και τους μισθούς, να απελευθερώσουν τις απολύσεις, να χτυπήσουν το δικαίωμα στην οργάνωση και την αντίσταση, να δώσουν το ελεύθερο στην εργοδοσία να εκβιάζει, να τρομοκρατεί, να δολοφονεί.
Το ερώτημα που για άλλη μια φορά αναζητά επιτακτικά απάντηση είναι: Με ποιον τρόπο η οργή και η θλίψη, από το θάνατο ενός νέου εργάτη εν ώρα εργασίας, μπορεί να μετατραπεί σε οργανωμένη δράση, σε αντίσταση στην σύγχρονη εργασιακή βαρβαρότητα και διεκδίκηση ανθρώπινων συνθηκών ζωής και εργασίας;
Μόνο η οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς και ο κοινός αγώνας εργατών, ανέργων, προσφύγων και μεταναστών μπορούν να μπουν φραγμός στον εργασιακό μεσαίωνα. Μόνο μέσα από τη συλλογική αντίσταση και διεκδίκηση μπορούμε να υπερασπίσουμε την ίδια μας τη ζωή.
Μαζικός αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες ζωής και δουλειάς
Καμιά ανοχή στην καθημερινή εργασιακή βαρβαρότητα
Κανένας στην δουλειά χωρίς τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας
Μόνο με τους αγώνες μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τις ζωές μας
taxikiporeia
Ξάνθη 13/12/16
