Τα τελευταία χρόνια καλλιεργείται η αντίδραση όταν κανείς μιλάει για ιστορική συνέχεια, πατρίδα, ορθοδοξία, ηθικές αξίες να χαρακτηρίζεται εθνικιστής και οπισθοδρομικός. Έννοιες διαστρέφονται από πολλούς χωρίς όμως τη σχετική παιδεία και ιστορική γνώση για να τεκμηριώσουν τις παραποιήσεις τους. Μια νέα γενιά μεγαλώνει χωρίς ιστορική γνώση και μοιάζει κατά τη γνωστή ακαδημαϊκό κα Ε.Γλύκατζη Αρβελέρ «σαν την λευκή σελίδα και μπορεί να ξεκινήσει από το μηδέν και να μας πάει αλλού».
Η σχέση του ελληνικού έθνους με την αρχαία ελληνική γλώσσα αποτελεί όχι μόνο ιστορική συνέχεια αλλά θεμελιώδες συστατικό της υπόστασης του. Ας θυμηθούμε ότι όταν ανασυστάθηκε το κράτος του Ισραήλ, ορίσθηκε επίσημη γλώσσα όχι η τότε καθομιλουμένη αλλά το αρχαιότερο γλωσσικό τους ιδίωμα. Κατά συνέπεια μια προοδευτική ενέργεια στην εκπαίδευση μπορούσε να είναι η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και στο δημοτικό σχολείο.
Στην πατρίδα μας η ταυτότητα του Έλληνα και της γλώσσας του είναι δεμένα με την ορθόδοξη Θρησκεία. Άραγε για ποιους έλληνες και ποια Ελλάδα μπορούμε να μιλούμε στο μέλλον χωρίς γνώση της γλώσσας και της θρησκείας των προγόνων;
Η ορθόδοξη θρησκεία για τον Έλληνα είναι που δίνει νόημα στη ζωή του, δίνει χαρά, ελπίδα, παρηγοριά στις δυσκολίες, νοηματοδοτεί τις μεγάλες έννοιες της ζωής ακόμη και αυτή του θανάτου.
Να θυμηθούμε τις παρακλήσεις στις εκκλησιές μας για τις εξετάσεις των παιδιών μας και πόσοι νέοι προσέρχονται να προσευχηθούν και να πάρουν δύναμη. Στις δυσκολίες των ημερών, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους η ενατένιση στο εικόνισμα στην αίθουσα διδασκαλίας , με μια μικρή προσευχή και δέηση πόσες φορές δεν είναι πηγή δύναμης παρηγοριάς και ελπίδας; Ο εκκλησιασμός και η δυνατότητα εξομολόγησης, μέσα στη λειτουργία του σχολείου, οι συμβουλές από φωτισμένους κληρικούς είτε με λόγους παραινετικούς, είτε προσωπικά, στήριξαν αδύναμες νεανικές υπάρξεις στον κυκεώνα μιας δύσκολης καθημερινότητας, πολλές φορές χωρίς υποστηρικτικό υπόβαθρο ούτε από την οικογένεια ούτε από το διδακτικό προσωπικό του σχολείου. Ο αντίλογος για όποιες αδυναμίες είναι σεβαστός όμως δεν τεκμηριώνει την ολοκληρωτική απαξίωση έως την κατάργηση. Με την ίδια λογική πρέπει να έχουμε τα πάντα, όμως δεχόμαστε εξέλιξη και βελτίωση.
Η κατάργηση της θρησκευτικής αγωγής για τους χριστιανούς ορθόδοξους μαθητές αντίκειται στο σύνταγμα και τους νόμους αλλά και στη δημοκρατική επιλογή οι χριστιανοί ορθόδοξοι μαθητές να διδάσκονται τη θρησκεία τους , όπως πολύ σωστά προβλέπεται για τους Εβραίους, τους Μουσουλμάνους, τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Προτεστάντες Έλληνες μαθητές από το Υπουργείο Παιδείας. Ορίζεται από το Υπουργείο το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικά τη δική τους πίστη από διδάσκοντες και ύλη, που οι θρησκευτικές τους κοινότητες επιλέγουν και εγκρίνουν. Αντίθετα, σύμφωνα με το νέο Πρόγραμμα στα θρησκευτικά, οι Ορθόδοξοι μαθητές, δεν θα διδάσκονται πλέον, τη δική τους πίστη, που είναι και η επίσημη του Ελληνικού κράτους αλλά αναγκάζονται να διδαχθούν ένα μείγμα από όλες τις θρησκείες.
Παράλληλα με τη κατάργηση της θρησκευτικής και γλωσσικής αγωγής των Ελλήνων Χριστιανών Ορθοδόξων εισάγεται η σεξουαλική αγωγή των παιδιών. Από ποιους; Με τι πρόγραμμα σπουδών; Ελεγμένο, εγκεκριμένο και δοκιμασμένο που;
Ο Έλληνας στην πορεία του διαχρονικά, αλλά και η ανθρωπότητα πάντα προσπαθεί να δίνει νόημα στη ζωή με αξίες. Όταν ένας λαός χάσει αυτή την ικανότητα τότε επικρατεί ο μηδενισμός. Τα πάντα γίνονται ύλη, δεν υπάρχει νόημα στη ζωή, η χαρά γίνεται αντικείμενα, επικρατεί ατομισμός, πολλές φορές κτηνώδης ατομοκεντρισμός.
Η νέα γενιά τα έχει όλα εύκολα, χωρίς κόπο. Δεν χρειάζεται, για παράδειγμα, να κόψει ξύλα για να ζεσταθεί, να γράψει χειρόγραφα για μορφωθεί και αποκτά έναν ψυχισμό απομόνωσης. Δεν έχει ανάγκη κανέναν. Ούτε να ερωτευτεί άλλον άνθρωπο δεν μπορεί γιατί δεν ξέρει. Σε εξελιγμένη Δυτικοευρωπαϊκή χώρα ιδρύθηκε κόμμα κτηνοβατών και σε άλλη επίσης τελέσθηκε γάμος ανθρώπου με το άλογο του. Μήπως και στη χώρα μας δεν παρουσιάσθηκαν και πληθαίνουν φαινόμενα σεξουαλικής παραβατικότητας ανηλίκων η πολύ νέων ανθρώπων;
Σε όλη αυτή τη διαταραγμένη πραγματικότητα πάλι μια ελληνική πρόταση μπορεί να είναι το φως στο τούνελ. Μια άλλη σχολική αγωγή χρειάζεται ώστε να ξαναβρούμε την δοκιμασμένη ελληνική συνταγή που φώτισε τα έθνη. Την ελληνική πρόταση που μας παίρνει από το σκληρό<< εγώ>> και μας πάει στην ανθρώπινη κατάσταση όπου ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό, πολίτης, ενεργό μέλος της κοινωνίας , της πόλης, συνυπάρχει, όπου ελληνισμός και γλώσσα είναι συνυφασμένα με τη θρησκεία, την ορθοδοξία, γιατί πως μπορούμε να μιλούμε για ελληνισμό χωρίς ορθοδοξία;
Άλλωστε όπως λέει και ο ποιητής Δ,Σαββόπουλος
Τι να φταίει η Bουλή
τι να φταιν οι εκπρόσωποι
έρημοι και απρόσωποι βρε
αν πονάει η κεφαλή
φταίει η απρόσωπη αγάπη που `χε βρει
Mα η δικιά μας έχει όνομα
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στην τουρκοκρατία
Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς
Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας
«Να ξαναβρούμε τον τρόπο και το δρόμο της ελληνικότητας», φωνάζει ο Κ.Καβάφης, να τον ξαναβρούμε γιατί είναι αυτός που μας βγάζει από την απελπισία και μας δίνει νόημα στη ζωή, χαρά και ελπίδα.
Ανδρέου Γεωργία Μιχαηλίδη
