Γράφει ο Αθανάσιος Τσακνάκης
Η αποκρουστική υβριστική επίθεση τού ευκατάστατου κ. Αρτεμίου Σώρρα εναντίον των Ελλήνων Παραολυμπιονικών αποτελεί διπλή και όχι απλή, όπως παρουσιάστηκε, προσβολή εις βάρος τού αιμορραγούντος Ελληνισμού. Αφενός και αμέσως πλήττεται βάρβαρα ένα ουσιώδες και αναπόσπαστο στοιχείο τού πολυχιλιετούς ελληνικού πολιτισμού, αυτό που συνήθως αποκαλούμε «ανθρωπισμό», βαθύτατα ριζωμένο στην ελληνική ψυχή από την μυθική εποχή μέχρι και τις ημέρες μας, ενώ αφετέρου και εμμέσως υποσκάπτεται πονηρά το σωτήριο και συνταγματικώς κατοχυρωμένο ιδανικό τού πατριωτισμού.
Ο διαχρονικός ελληνικός ανθρωπισμός, τόσο κατά την Αρχαία Ελληνική, όσο και κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική έκφανσή του, κρίνει, αξιολογεί και ιεραρχεί την γυναίκα και τον άνδρα βασιζόμενος πρωτίστως στα ψυχικά χαρίσματα και προτερήματά τους, διδάσκοντας ότι το πολυτιμότερο χαρακτηριστικό ενός ανθρώπινου όντος είναι το ήθος του, ως αντικατοπτρισμός των πνευματικών αρετών του και τής ψυχικής καλλιέργειάς του. Μέσα στην μακραίωνη ιστορία της, η φωτοβόλος ελληνική κοσμοθέαση, δίχως να προδίδει ή να παραμελεί το θνητό σώμα, αποδεικνύει και αναδεικνύει ποικιλοτρόπως την υπεροχή τής αθάνατης ψυχής έναντι αυτού. Εάν τα δεδομένα ήταν διαφορετικά, τότε μετά βίας ή και καθόλου δεν θα είχε τιμηθεί ο μέγας ποιητής Όμηρος, επί αιώνες θεωρούμενος ως τυφλός, ή ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Αγησίλαος Β’, εκ γενετής χωλός, ή ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Β’, χωλός και μετέπειτα μονόφθαλμος, ή ο φιλάσθενος άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ή ο μονόχειρας ήρωας Αλέξανδρος Υψηλάντης ή ο μονίμως κλινήρης άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, καθώς και τόσοι άλλοι Έλληνες, των οποίων οι σωματικές αναπηρίες εξαϋλώνονται και καθίστανται αμελητέες ενώπιον τού απαράμιλλου ψυχικού σθένους και πνευματικού μεγαλείου τους. Ως εκ τούτου, οι ύβρεις, οι οποίες εκτοξεύονται εναντίον συνανθρώπων μας με κινητικές ή αισθητικές ιδιαιτερότητες και λόγω ακριβώς αυτών των ιδιαιτεροτήτων τους, αποτελούν χυδαία προσβολή στρεφόμενη κατά τού ελληνικού πολιτισμού.
Από αυτό το κρίσιμο σημείο αναφύεται και η δεύτερη προσβολή, επιμελώς αποκρυπτόμενη, ύπουλη και νοσηρή. Όταν ένας ιδιαιτέρως προβεβλημένος Έλληνας με εκατοντάδες ή και χιλιάδες οπαδούς, αυτοαποκαλούμενος και προβαλλόμενος ως «πατριώτης» ή «σωτήρας», επιτίθεται απρόκλητα, με τόση βαναυσότητα, εναντίον θεμελιωδών πολιτισμικών αρχών τής Πατρίδας και τού Έθνους μας, τότε εκούσια ή ακούσια διαστρεβλώνει, εξαθλιώνει και προδίδει την ίδια την έννοια και την αξία τού ελληνικού πατριωτισμού, εκθέτοντας τον Ελληνισμό στα πυρά των εθνομηδενιστών και των δωσίλογων, ενώ παράλληλα στοχοποιεί τους ειλικρινείς Έλληνες πατριώτες – μεταξύ των οποίων ίσως και πολλούς οπαδούς του – επιχειρώντας να τους καταστήσει υπόλογους, εάν όχι και υπόδικους, έναντι ισχυρισμών που σε καμμία περίπτωση δεν είναι δικοί τους. Μήπως, λοιπόν, γι’ αυτόν κυρίως τον λόγο οι απεχθείς ύβρεις τού κ. Αρτεμίου Σώρρα δεν αντιμετωπίστηκαν ταχύτατα και αυστηρότατα από τους «αρμοδίους»;
Ευτυχώς, όμως, η ελληνική ηθική δυναμική, καίτοι διωκόμενη, παραμένει ακόμη επαρκώς ισχυρή. Το έργο των υψηλόμισθων «ιθυνόντων» ανέλαβε ευθαρσώς και ανδροπρεπώς ο Έλληνας ιατρός κ. Δημήτριος Αντωνίου, καταθέτοντας μήνυση εναντίον τού υβριστή των Ελλήνων αθλητών και περισώζοντας – σε χαλεπούς καιρούς – την τιμή τού Ελληνισμού και τού ανθρωπισμού, αυτήν που εσκεμμένα αγνοούν, μεταξύ πάρα πολλών άλλων, οι «ελληναράδες» των καφενείων, οι «ανθρωπισταράδες» των ΜΚΟ και οι … κότες τής αυλής μας.
Αθανάσιος Τσακνάκης
10/09/2016
