Η ομολογία ή η άρνηση του Χριστού είναι δύο δυνατότητες που έχει ένας μαθητής Του. Οι συνέπειες δε αυτής η εκείνης της επιλογής προεκτείνονται στην αιωνιότητα και την προδιαγράφουν. Ο Χριστός θα αναγνωρίσει τελικά για δικούς του ενώπιον του Πατρός του εν ουρανοίς μόνο όσους είχαν το θάρρος να τον ομολογήσουν μπροστά στους ανθρώπους.
Δεν πρόκειται μόνο για τις επίσημες στιγμές ομολογίας η αρνήσεως που αντιμετώπιζαν οι Χριστιανοί σε περιόδους διωγμών η μεγάλων ιστορικών κρίσεων. Ευκαιρίες για να ομολογήσει η να αρνηθεί κανείς τον Χριστό παρουσιάζονται καθημερινά. Υπάρχουν βέβαια πολλοί που θα προτιμούσαν να αποφύγουν τέτοια διλήμματα σαφούς ομολογίας η αρνήσεως του Χριστού και θα ήθελαν να αποσυρθούν σε μια ουδετερότητα. Τέτοια όμως δυνατότητα, ένα τρίτο ενδεχόμενο δεν προσφέρεται.
Σε πολλές περιπτώσεις αρνούμαστε τον Χριστό χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνουμε, κάποτε χωρίς να το υποπτευόμαστε. Μπορεί να τον αρνούμαστε με τη σιωπή μας. Όταν αποφεύγουμε να λάβουμε θέση, βλέποντας εχθρικό κλίμα εναντίον Του∙ όταν φοβόμαστε πως κινδυνεύει η ασφάλεια, η θέση μας η ακόμα η ησυχία μας.
Κυρίως όμως συμβαίνει να αρνούμαστε τον Χριστό με τις πράξεις μας, με τη ζωή μας: Αρνούμαστε τον Χριστό, όταν δεν ακολουθούμε τις εντολές Του, και κάνουμε το δικό μας θέλημα.
Όποιος αρνείται, άμεσα η έμμεσα το Χριστό, σημαίνει ότι αγαπάει κάτι άλλο παραπάνω από Αυτόν. Ότι δηλαδή δεν Του δίνει την πρώτη θέση, όπως Του ανήκει∙ ότι δεν αναγνωρίζει ότι Εκείνος είναι το Α και το Ω της ζωής και του κόσμου. Ο Κύριος είπε: «ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος∙ και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος».
Στο πρώτο άκουσμα αυτός ο λόγος αντηχεί σκληρός. Εδώ όμως δεν πρόκειται για περιφρόνηση των γονέων η των παιδιών. Το κέντρο της σκέψεως βρίσκεται στο «υπέρ». Παραπάνω δηλαδή από μένα, λέγει ο Κύριος. Και φέρνει ως σημείο συγκρίσεως την πιο υψηλή βιολογική αγάπη, προς τους γονείς και τα παιδιά, ακριβώς για να κάνει εντονότερη την αντίθεση και να αποκλείσει απόλυτα κάθε άλλη αγάπη σε πρόσωπο η πράγμα.
Οι άγιοι Πάντες, που σήμερα τιμά η Εκκλησία μας, οι Απόστολοι, οι μάρτυρες, οι ομολογητές, οι όσιοι αγάπησαν το Χριστό πάνω από οτιδήποτε άλλο. Μαρτύρησαν με θάρρος την χριστιανική πίστη και σήκωσαν με αυταπάρνηση τον καθημερινό τους σταυρό, συσταυρώθηκαν με το Χριστό και παρέμειναν στη συνείδηση του ορθόδοξου λαού σύμβολα, πρότυπα για μια σεμνή, ηρωική πορεία μαζί με τον Χριστό.
