Πρόκειται για ένα θαυμαστό γεγονός: Ένας εκ γενετής τυφλός αποκτά, με προσωπική επέμβαση του Ιησού Χριστού, την όρασή του. Σ’ αυτό όμως το αντικειμενικά αναμφισβήτητο θαύμα δεν αντιδρούν όλοι με ομοιόμορφο τρόπο. Τη στάση τους χρωματίζει η διάθεσή τους.
Παρά τη θρησκευτική μόρφωση και την κοινωνική τους θέση οι φαρισαίοι δείχνουν μια φοβερή ανικανότητα να δουν και να παραδεχθούν την αλήθεια. Καμία αντικειμενικότητα στην κρίση τους. Η εμπάθεια αχρηστεύει την κριτική τους δύναμη. Κι οδηγεί σε μια σειρά εξωφρενικών συλλογισμών και επιχειρημάτων.
Στην αρχή προσπαθούν να αρνηθούν το θαύμα. Επειδή όμως αυτό δεν είναι δυνατό επιχειρούν να διαστρεβλώσουν τα πράγματα. Αμέσως «διαπιστώνουν» παράβαση. Μια κίνηση αγάπης του Ιησού, την χαρακτηρίζουν «εργασία», παράβαση του Νόμου.
Λίγο πριν από το θαύμα είχαν σηκώσει πέτρες να λιθοβολήσουν το Χριστό∙ και τώρα τον κατηγορούσαν ότι παραβίασε την αργία του Σαββάτου, γιατί, τάχα, έφτιαξε λίγο πηλό και θεράπευσε τον τυφλό. Κατόπιν, καλούν τους γονείς του τυφλού, τους ρωτούν και τους ξαναρωτούν, ελπίζοντας να θηρεύσουν κάτι και να στηρίξουν την άρνησή τους.
Μπροστά σ’ αυτή την εχθρότητα των ισχυρών και την επιμονή τους να λένε το άσπρο μαύρο και τη μέρα νύχτα, οι γονείς του τυφλού δειλιάζουν. Δεν έχουν το σθένος να μπλέξουν με τους άρχοντες. Βλέποντας ότι βρίσκονται σε περιβάλλον εχθρικό, προσπαθούν να ξεφύγουν. Και για να παρακάμψουν τη δυσκολία, αρνούνται να πάρουν θέση στο θέμα που έχει τεθεί σχετικά με την αντιμετώπιση του θαύματος. Κατόπιν καταφεύγουν σε μια υπεκφυγή για να μετατοπίσουν τη ευθύνη. «Ηλικία έχει, ρωτήστε τον».
Η γενναία όμως στάση του πρώην τυφλού δεν έμεινε απλώς μια έκφραση ευγνωμοσύνης για όσα είχε δεχθεί από το Χριστό. Αλλ’ έγινε αφετηρία ουσιαστικότερης γνωριμίας του Κυρίου. Είναι αξιοπρόσεκτα τα σκαλοπάτια, τα οποία ανεβαίνει καθώς εξελίσσεται η σύγκρουσή του με τους φαρισαίους. Την πρώτη φορά είπε: «Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς …». Αργότερα τονίζει τη βεβαιότητά του «ότι προφήτης εστίν».
Τέλος, τον βρίσκει πάλι ο Χριστός, για να του κάνει το αποκαλυπτικό ερώτημα, «Συ πιστεύεις εις τον Υιόν του Θεού;». Και ο πρώην τυφλός τότε κατορθώνει να δει όχι μόνο το επίγειο, αλλά κάι το πνευματικό φως: «Πιστεύω, Κύριε∙ και προσεκύνησεν αυτώ».
