Γράφει ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κκ. Παντελεήμων
Μετά την τελεσίδικη απόφαση του μεγάλου Κριτού, οι άνθρωποι χωρίζονται και κατευθύνονται οι μεν στην άβυσσο, «εις το σκότος το εξώτερον», οι δε στο φως του ουρανού. Γιατί όμως χωρίσθηκαν έτσι; Ποιό ήταν το κριτήριο του διαχωρισμού; Η μόρφωση άραγε; Τα χρήματα; Τα αξιώματα; Και στα δύο μέρη υπάρχουν σπουδασμένοι και αγράμματοι, αξιωματούχοι, άσημοι, αμόρφωτοι και σοφοί. Μήπως η υγεία, η ομορφιά, η δύναμη, η καταγωγή, η εθνικότητα. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Μόνο για μας έχουν σπουδαιότητα τέτοιες διακρίσεις.
Για το μεγάλο Κριτή αυτά δεν έχουν απολύτως καμμιά σημασία. Μέτρο κρίσεως στέκει η έμπρακτη αγάπη. Αυτός είναι ο κώδικας βάσει του οποίου θα δικάσει ο μεγάλος Δικαστής «την ημέραν εκείνην την φοβεράν» της κρίσεως. Διότι απλούστατα η αγάπη είναι το Άλφα και το Ωμέγα του νόμου του Θεού. Αυτή η αγάπη δεν σχετίζεται με εκπληκτικά κατορθώματα και θεωρίες.
Αναφέρεται σε πράγματα απλά, καθημερινά, που όλοι μπορούν να εφαρμόσουν, παντού και πάντοτε. Σ’ οποιεσδήποτε συνθήκες ζωής κι’ αν βρίσκονται, οποιοδήποτε επάγγελμα, ηλικία, μόρφωση, απασχόληση κι αν έχουν. Ποιός θα μπορέσει εκείνη την ώρα να δικαιολογηθεί ότι δεν είχε τα μέσα να δείξει αγάπη;
Ο Κύριος δεν στηρίζει την απόφασή του σε μεγάλες δωρεές και επιτεύγματα. Δεν τους λέγει, σας καταδικάζω, διότι ήμουν άρρωστος και δεν με γιατρέψατε, ήμουν στη φυλακή και δεν με απελευθερώσατε. Αλλά «επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με…». Γι’ αυτά τα μικρά, που περνούσαν από το χέρι σας και δεν τα εκάματε, γι’ αυτά σας καταδικάζω. Ένα πιάτο φαγητό, ένα ποτήρι νερό, μια επίσκεψη αδελφοί, είναι πράγματα που εύκολα προσφέρονται.
Το συνταρακτικό της σημερινής περικοπής βρίσκεται στις πρακτικές παραινέσεις. Βρίσκεται στην τοποθέτηση του καθημερινού χρέους αγάπης προς τους συναθρώπους μας.
Η ζωή είναι ακόμα μπροστά μας∙ δεν ξέρουμε για πόσα χρόνια, για πόσες μέρες. «Έως εστί καιρός», για να θυμηθούμε τα λόγια του αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, «Χριστόν επισκεψώμεθα, Χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν, Χριστόν συναγάγωμεν, Χριστόν τιμήσωμεν», αποκαλύπτοντάς Τον κάτω από την ταπεινή εμφάνιση του κάθε θλιμμένου και ταλαιπωρημένου. Ο πόνος μας κυκλώνει. Ας τον κυκλώσουμε με την αγάπη μας
