Παραμένοντας πιστοί στην αρχή μας για διαφύλαξη της παράδοσης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς , που δεν μπορούν να διαχωριστούν από τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον λαό μας, θα συνεχίσουμε να κάνουμε εκθέσεις και διοργανώσεις προβολής τους, σεβόμενοι πάντα τους συμπολίτες μας ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Κι αναφέρομαι σε κάποιους μουσουλμάνους συνδημότες μας δημοτικούς συμβούλους, που καταψήφισαν στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου Κυπρίων Ξάνθης ( κάτι που πολύ σπάνια ζητήσαμε μέχρι σήμερα), από τον δήμο μας, γιατί λέει διαφωνούν με τον τίτλο μιας έκθεσης μας «Η Μικρασιατική καταστροφή στις Κυπριακές εφημερίδες». Η απορία η δική μας είναι τι τους ενόχλησε από τον τίτλο, η αναφορά στην Μικρά Ασία ή η λέξη Καταστροφή; Ενοχλούν οι λέξεις και όχι η ίδια η καταστροφή ενός πολιτισμού, της Ιωνίας, χιλιάδων χρόνων; Εάν δεν υπήρχε αυτή η καταστροφή, τότε πως η Βουλή των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998, συζήτησε και ψήφισε ομοφώνως την καθιέρωση της 14ης Σεπτεμβρίου ως «ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος»;
Αμφισβητούμε ένα ιστορικό γεγονός το οποίο έχει συμπεριληφθεί μάλιστα ως θέμα με τίτλο «Μικρασιατική καταστροφή (1919-1923)», στο Π.Δ. 540/6-10-1989- που δημοσιεύτηκε στο φύλλο αριθ. 226 της εφημερίδας της Κυβερνήσεως, το οποίο αφορά το Αναλυτικό Πρόγραμμα του μαθήματος της ιστορίας της ΣΤ! τάξεως του Δημοτικού Σχολείου; Μάλιστα το άρθρο 1, παράγραφος 2, αναφέρει χαρακτηριστικά : Η ιστορία είναι μέσον με το οποίον οι λαοί μελετούν το παρελθόν τους, εξασφαλίζουν την συνέχεια τους και διατηρούν τα ιδανικά και την παράδοσιν τους. Από την αυγή του πολιτισμού σχεδόν σε κάθε κοινωνία η Ιστορία έχει θεωρηθεί ότι διδάσκει τον πολίτη τις κοινές αρετές της συλλογικής ζωής.
Μάλιστα προχωρώντας στην ανάλυση της διδασκαλίας στην παράγραφο 9 του άρθρου 1, στο κεφάλαιο : ΙΙΙ. Βασικές Ιστορικές Γενικεύσεις και το υποκεφάλαιο ΙΙ. :Από τον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο ως τις μέρες μας (1914-1974), στην παράγραφο 36 αναφέρει: Η μικρασιατική καταστροφή (1919-1923) (Η επανάσταση στην Τουρκία, η μικρασιατική εκστρατεία, οι εσωτερικές διαμάχες, η καταστροφή, η συνθήκη της Λωζάνης).
Επειδή πιστεύω ότι η καλύτερη απάντηση που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι η αναφορά σε ντοκουμέντα και στοιχεία θα ήθελα να αναφερθώ ακόμη και στα Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, τα οποία δεν νομίζω ότι μπορεί να τα αμφισβητήσει κάποιος. Η αναφορά μου είναι στην συνεδρίαση ΛΖ του Θέρους 2014, ΙΕ περίοδος, Τμήμα Διακοπής εργασιών της Βουλής στις 16 Σεπτεμβρίου 2014, όπου βλέπουμε στα θέματα και μάλιστα στα ειδικά θέματα, με αύξοντα αριθμό 3: Αναφορά στην Ημέρα Εθνικής Μνήμης Γενοκτονίας των Ελλήνων στη Μικρά Ασία από το τουρκικό κράτος (14 η Σεπτεμβρίου ) και τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των θυμάτων σελ . 2928-2937. Μάλιστα κλείνοντας την συγκεκριμένη συνεδρίαση ο προεδρεύων της Βουλής Γεώργιος Καλαντζής είπε: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους συναδέλφους να τηρήσουν ενός λεπτού σιγή.
(Στο σημείο αυτό όρθιοι οι Βουλευτές τηρούν ενός λεπτού σιγή) Αιωνία τους η μνήμη!
Ελένη Χατζηγεωργίου
Πολιτικός Μηχανικός & Τοπογράφος Μηχανικός
