Γυρίζοντας την σκέψη στο παρελθόν, δύο δεκαετίες πριν, μια ημέρα σαν την σημερινή (25|1|1996) ο Δημήτρης, ο Παναγιώτης και ο Μανώλης, σήκωσαν τον «γενικό» του Κυβερνείου και μαζί του φώτισαν την πόλη.
Είκοσι χρόνια πριν άνοιγε τούτος ο μοναδικός χώρος που ήταν της μοίρας του να αποκτήσει μια σχέση λατρείας και αγάπης με το εκλεκτό του κοινό… Μόνο λατρεία και θαυμασμό ή αντιθέτως μεμονωμένες αντιπάθειες, που όμως γρήγορα γινόταν αντιληπτό ότι ήταν αλληλουχία σχέσεως «κράζεις-θαυμάζεις»… Αν δεν είχε κάτι ποτέ του το Κυβερνείο ήταν η μετριότητα και αυτό ήταν το χαρακτηριστικότερο του γνώρισμα. Η επιδίωξη των ιδιοκτητών για μια πρωτοπόρα, λαμπερή και πέρα απο τα στενά σύνορα μιας επαρχιακής πόλης,επιχείρηση, προκαλούσε αυτούς τους δυο πόλους που όμως όλοι γνώριζαν απο πρώτο χέρι, πόσο γιγάντια ήταν η επιτυχία της. Ποτέ δεν θα κατηγορούσε κανείς το Κυβερνείο ότι κινείται σε «ρηχά νερά» , σε στενά μονοπάτια … Και πως να το πεις αυτό, όταν συνομιλώντας με φίλους σε όλη την Ελλάδα, αναφέροντας την πόλη Ξάνθη, όλοι -μα όλοι- σου ρωτάνε «τι κάνει το Κυβερνείο;» σαν να είναι ένας φίλος… Ένας παλιόφιλος που τους έλειψε!
2016 …
Αναλαμβάνοντας το «τιμόνι» του Κυβερνείου και το «κοουτσάρισμα» της επιχείρησης, μπορούμε να πούμε ξεκάθαρα πως ενώ αισθάνεσαι «με την μία» το βάρος της κάθε πέτρας του κτίσματος, όχι απλά δεν φορτώνεις την ψυχή σου με άγχος ευθύνης ή «μαυρίλα» αλλά αντιθέτως νιώθεις πως αυτή η τεράστια «αγκαλιά» του οικοδομήματος σε γεμίζει με αγωνία και προσμονή,με πείσμα και μεγαλεπήβολα σχέδια. Με την καλή μορφή της λέξεως «φιλοδοξία» …
Το Κυβερνείο έχει τον χαρακτήρα του, την δική του προσωπικότητα και τα δικά του στάνταρ… Σου λέει τι θέλει απο μόνο του πριν προλάβεις να το σκεφτείς… Βρίσκεσαι στον χώρο και αφουγκράζεσαι την ανάσα του, αισθάνεσαι τον παλμό της καρδιάς του… Και ξέρεις, η καρδιά του χτυπάει απο την δική σου αγάπη… Απο την δική σου φλέβα…
Ας μη γελιόμαστε…
Το Κυβερνείο ήταν, είναι και θα παραμείνει δικό σου..
Το δικό σου Κυβερνείο!!!
Το Κυβερνείο είναι παντοτινό…
