Κατά τη συνάντησή μας με τον κ. Κεραμάρη (25-11-2015) για το θέμα των ολιγομελών τμημάτων όπου και εκτέθηκαν οι ενστάσεις και τα επιχειρήματά μας, πήραμε τη διαβεβαίωσή του ότι θα επανεξετάσει τις περιπτώσεις των τμημάτων αυτών που το διδακτικό προσωπικό υπάρχει και άρα η διατήρησή τους δεν επιβαρύνει οικονομικά το κράτος.
Ωστόσο, για το τμήμα Γεωπονίας του 1ου ΕΠΑΛ, το μοναδικό από Ορεστιάδα έως Ελευθερούπολη, εμμένει στην αρχική απόφαση κατάργησης. Επανειλημμένα, τονίσαμε πως το συγκεκριμένο τμήμα λειτουργεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς με επαρκές διδακτικό προσωπικό και 11 μαθητές. Επομένως δεν υπάρχει κανένα δημοσιονομικό όφελος από την κατάργησή του. Αντίθετα, οι μαθητές αναγκαζόμενοι να γραφτούν σε άλλο τομέα από αυτόν που επέλεξαν αρχικά, θα προκύψει η ανάγκη για πρόσθετες προσλήψεις. Επιπλέον, διερωτόμαστε ποια θα είναι η τύχη των συναδέλφων εκπαιδευτικών του καταργημένου τμήματος που μπαίνουν σε μία φάση αβεβαιότητας και ανασφάλειας για το μέλλον τους.
Σχετικά, δε, με τις δηλώσεις του ότι δεν τον ενδιαφέρει να είναι «αρεστός» αλλά να ακολουθήσει άλλη οδό από αυτήν που «γέννησε και τον βασικό κορμό των οικονομικών προβλημάτων, που βιώνει η κοινωνία» θέτουμε μερικά, για εμάς, αυτονόητα ερωτήματα.
Γιατί δεν κάνει χρήση της ευχέρειας που του δίνει ο νόμος να εγκρίνει ολιγομελή τμήματα όταν συντρέχουν γεωγραφικοί και κοινωνικοοικονομικοί όροι;
Ποια εκπαιδευτική πολιτική κομίζει σε μια περιοχή γεωργική, με ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά μαθητικής διαρροής, ανεργίας και μετανάστευσης;
Πώς συνδέει το όραμά του για την Παιδεία με την ανάγκη παραγωγικής και πρωτογενούς ανασυγκρότησης της χώρας και χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό και ουσιαστικό διάλογο με εκπαιδευτικούς φορείς της περιφέρειάς του;
Αν μη τι άλλο το επιχείρημα ότι η χειμαζόμενη, εδώ και χρόνια, Παιδεία ευθύνεται για τα αδιέξοδα της χώρας, μόνο σε ώτα αφελών, το λιγότερο, μπορεί να ευσταθεί.
Ως ΕΛΜΕ Ξάνθης ζητάμε την αναστολή της απόφασης κατάργησης του τμήματος Γεωπονίας του 1ου ΕΠΑΛ.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ξάνθης
