Γράφει ο Μητροπολίτης μας
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή που διηγείται την παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου μας φέρνει μπροστά στο δύσκολο και ακανθώδες πρόβλημα του πλούτου και της φτώχειας. Είναι όμως το κεντρικό θέμα της η καταδίκη του πλούτου και ο ύμνος της φτώχειας όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως;
Ο φτωχός δεν κερδίζει την εύνοια του Θεού επειδή είναι φτωχός, άλλα επειδή στηρίζει τις ελπίδες του στο Θεό και ζει σύμφωνα με την εντολή του και ο πλούσιος δεν είναι καταδικασμένος μόνο και μόνο γιατί έχει υλικά αγαθά, άλλα γιατί στηρίζει την ζωή του στα αγαθά και όχι στο Θεό, γιατί έχει ξεχάσει το φτωχό συνάνθρωπό του και γιατί έχει κλεισθεί και παγιδευθεί στον πλούτο του. Ότι μπορεί ένας πλούσιος να είναι πρότυπο αγάπης και ένας φτωχός να είναι ασεβής, αποτελεί επίσης μια πιθανή κατάσταση μέσα στη ζωή.
Έτσι οι λέξεις «πλούσιος» και «πτωχός» για την διδασκαλία της Εκκλησίας μας έχουν ένα περισσότερο θεολογικό παρά κοινωνικό περιεχόμενο. Εκείνο στο όποιο αποβλέπει η παραβολή είναι η επισήμανση ενός πραγματικού κινδύνου, του κινδύνου της αυτάρκειας και της πεποίθησης ότι η ευημερία είναι ατέλειωτη και ότι το μόνο σταθερό και αμετάβλητο είναι ο λόγος του Θεού, όπως διατυπώθηκε μέσα στην Αγία Γραφή. Όλα αλλάζουν και ευρίσκεται ο άνθρωπος μπροστά σε απροσδόκητες εκπλήξεις. Όταν μάλιστα είναι αργά πια για να μετανοήσει, η κατάσταση τότε γίνεται αναπόφευκτα τραγική.
Ο πλούσιος της διηγήσεως βλέπει να μεταβάλλονται τα πάντα στην άλλη ζωή. Αυτός διψά και ο φτωχός Λάζαρος ευφραίνεται. Ζητεί να προειδοποιήσει τους πέντε αδελφούς του για την μελλοντική τύχη τους. Αλλά η απάντηση είναι σαφής: «Έχουν τους Προφήτες, ας τους ακούσουν».
Ο κάθε άνθρωπος θέλει λογικές αποδείξεις για όλα τα πράγματα που τον αφορούν, θέλει ένα θαύμα, ζητεί την περιγραφή ενός αυτόπτη μάρτυρα για να πεισθεί, θέλει η πίστη του να στηρίζεται σε μια τετράγωνη λογική. Όλοι λίγο πολύ είμαστε παγιδευμένοι στον πλούτο των γνώσεών μας, της επιστήμης, της λογικής μας. Θα δεχόμασταν αμέσως μια κάποια μελλοντική μορφή ζωής αρκεί κάποιος αυτόπτης μάρτυρας να ερχόταν από εκεί και να την περιέγραφε, αρκεί να την αποδείκνυε λογικά.
Η Ευαγγελική περικοπή θέλει να μας προτρέψει για το ναι στο προσκλητήριο του Θεού για μετάνοια και καινούριο τρόπο ζωής, θέλει να στρέψει την προσοχή μας στο ότι η τωρινή στιγμή είναι η ώρα της μεγάλης απόφασης.
