Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Με εντυπωσίασε ένα άρθρο που ανήρτησε στην προσωπική της ιστοσελίδα η ανεξάρτητη ευρωβουλευτής , προσωπικότητα του αθλητισμού , με παγκόσμιο ρεκόρ στον ακοντισμό, παλιά βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μετά του ΣΥΡΙΖΑ, Σοφία Σακοράφα.
Με δυο λόγια, ο τίτλος του άρθρου της θα μπορούσε να είναι κάτι σαν «Πρόσωπα μεγάλης πολιτικής επιρροής προστατεύουν τους τραπεζίτες» και το βασικό νόημα, η δριμεία κριτική που ασκεί η κ. Σακοράφα στην κυβέρνηση για την αδυναμία της να αγγίξει το «παλαιό τοξικό τραπεζικό σύστημα» υποδεικνύοντας μάλιστα ως υπευθύνους «πρόσωπα μεγάλης πολιτικής επιρροής» μέσα σε αυτήν.
Μας χώριζαν πάντα πολλά με τη Σοφία αφού βρισκόμασταν σχεδόν πάντα σε διαφορετικά «στρατόπεδα» αλλά μας ένωνε η κοινή, μεγάλη μας αγάπη στον αθλητισμό και η κοινή μας παρουσία σε πολύ σπουδαίες στιγμές της σταδιοδρομίας της ως ακοντίστριας διεθνούς βεληνεκούς, όταν η ταπεινότητά μου εργαζόταν ως τηλεοπτικός σχολιαστής αθλητικών διοργανώσεων στην ΕΡΤ.
Αργότερα, όταν συνεργαστήκαμε και αλλού, διαπίστωσα αρκετές άλλες αρετές του χαρακτήρα της.
Έτσι λοιπόν, με εντυπωσιάζει ευχάριστα η ελεύθερη δημοσιοποίηση τολμηρών σκέψεών της . Με εντυπωσιάζει ευχάριστα :
- Η στάση της να κατηγορεί ανοιχτά τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αθέτησε τις υποσχέσεις του για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, λέγοντας ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ του Γενάρη , καθοδηγούμενος από πρόσωπα μεγάλης πολιτικής επιρροής στην κυβέρνηση και με γνωστές σχέσεις με το τραπεζικό σύστημα, όχι απλώς δεν άγγιξε κανέναν από το παλαιό τοξικό τραπεζικό σύστημα, τουναντίον τοποθέτησε ως επόπτες άκρως συστημικά πρόσωπα, τα οποία φέρουν τη μέγιστη ευθύνη για την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών».
- Η αναφορά της στην επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το ότι ανοιχτά αναρωτιέται « πώς οι ίδιες διοικήσεις που απέτυχαν να προστατεύσουν τις τράπεζες, θα διαχειριστούν τώρα τα 25 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης.
- Η χωρίς ταμπού τοποθέτησή της ότι «Είναι οι άφρονες πολιτικές αυτών των διοικήσεων που συνετέλεσαν στη δημιουργία χρηματοδοτικού κενού που σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος το 2009 έφταναν στα 163 δισ. ευρώ και το χρηματοδοτικό κενό το εξυπηρετούσαν με βραχυπρόθεσμο εξωτερικό δανεισμό.»
- Ο σχολιασμός της ότι : «Είναι σαν το παράδοξο που αναθέτεις στο δολοφόνο την εξιχνίαση του εγκλήματος. Και γίνεται ακόμη πιο παράδοξο – για να μην το χαρακτηρίσω αλλιώς- όταν αυτούς που η κυβέρνηση κατήγγειλε επί πέντε χρόνια ως «δολοφόνους» σήμερα τους αναθέτει εν λευκώ την εξιχνίαση των εγκλημάτων τους.»
Και το πιο «καλό» – αλλά και το πιο δυσάρεστο για όλους μας έρχεται στο τέλος όπου θεωρεί ότι το αποτέλεσμα θα είναι αναμενόμενο: «η επανάληψη του εγκλήματος».
