Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΥΜΗΤΑΡΙ ΕΝΟΣ ΕΡΗΜΟΝΑΥΤΗ
ΞΑΝΘΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
ΙΔΡΥΜΑ ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Το 2009 είχα τη χαρά να προλογίσω, στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης πάλι, την πρόσφατη τότε ποιητική δουλειά της Έλενας Ψαραλίδου Φιλιππιτζή “Σώματα Λόγια”. Χαίρομαι που και σήμερα υποδέχομαι εκ μέρους του Ιδρύματος την Έλενα αγαπητή μαθήτρια και ανεψιά μου, με το ζεστό “Θυμητάρι Ενός Ερημοναύτη”.
Χαίρομαι που παρουσιάζομε την ποίηση της συμπολίτισσάς μας Έλενας Ψαραλίδου Φιλιππιτζή που γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1961, σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα Διεθνών Σπουδών και Ευρωπαϊκού Δικαίου στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Σύζυγος του Σταμούλη Φιλιππιτζή, έχουν δύο γιους, ζει από το 1987 στο Βόλο, όπου εργαζόταν ως πρόσφατα ως δικηγόρος, ενώ είναι πιστοποιημένη διαμεσολολαβήτρια.
Συμμετείχε και διακρίθηκε σε διεθνείς ποιητικούς διαγωνισμούς και συνέδρια. Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, αραβικά, αλβανικά, ινδικά και ισπανικά. Είναι μέλος των διεθνών ποιητικών οργανώσεων Poetas Del Mundo και World Poetry Movement. Εμψυχώνει την ομάδα προφορικής ποίησης Volos Poetry Slam από το 2010 με την οποία παρουσιάζουν θεματικές ποιητικές δράσεις σε χώρους της καθημερινής ζωής.
Εκτός από ποίηση γράφει δοκίμια και άλλα κείμενα, ενώ συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά και τον τύπο του Βόλου.
Το 1997 εμφανίστηκε στο ποιητικό Πάνθεον με τη συλλογή “Το Ρίγος των Φύλλων”. Τότε σε βιβλιοκριτικό σημείωμά μου έγραφα: ‘Η Έλενα Ψαραλίδου μεταδίδει το ρίγος μικρών και ευαίσθητων συγκινήσεων, “καρφώνοντας” τις λέξεις με το βλέμμα ποιητή’ και κατέληγα ότι ‘η κοινωνία και ο κοινωνικός άνθρωπος παραφυλάει, πίσω από τα φύλλα που ριγούν. Ένα παιχνίδι ισορροπιών, αγάπης, αναζήτησης’.
Πιστεύω και διατυπώνω την πεποίθηση ότι για ένα λογοτέχνη/μια λογοτέχνιδα, ποιητή/ποιήτρια, πιο σημαντικό είναι το δεύτερο βιβλίο. Αυτό πιστοποιεί αν κάποιος είναι ποιητής ή αν απλώς γράφει ποιήματα. Και η Έλενα πέρασε με συναρπαστική επιτυχία αυτή τη δοκιμασία.
Το 2005 έχουμε τη δεύτερη συλλογή της με τίτλο “Της αθέατης σελήνης” σε ελληνικά και γαλλικά. Στη δεύτερη επιβεβαιώνεται αυτό που διέβλεπα στην πρώτη συλλογή. Προσγείωση στον κόσμο τούτο και κοινωνικότητα. Από το μέσα στο έξω.
Στο Ρίγος έλεγε : Μέσα στο στήθος των ανθρώπων / πνέει μανιωδώς άνεμος ονείρων.
Τώρα: Μέρα και νύχτα αλιεύουν οι ψαράδες.
Το 2007 ακολουθεί η συλλογή “Αφή σκιών”, που τον επόμενο χρόνο κυκλοφορέι και σε γαλλική μετάφραση. Πρώτα από τον ουρανό στη γη, τώρα από τη γηστον ουρανό. Παλμικές κινήσεις που αχνίζουν αίμα και έρωτα.
Τα μάτια διαπερνούν την επιφάνεια / ψάχνουν στο βάθος της ζωής το Αμετάβλητο.
Άλλη μια νύχτα / κοιμούμαι και ξυπνώ στην ίδια έλλειψη.
Ταξίδι ανάμεσα στο φως και στο σκότος, ανάμεσα στη μέρα και στη νύχτα, βέβαια. Το ζητούμενο είναι, αυτό που συνδέει, που δένει κατά έναν προσωκρατικό τρόπο, το ωραίο με το καίριο.
Η τέταρτη συλλογή το 2008 “Σώματα λόγια” που τόν ίδιο χρόνο επίσης κυκλοφορεί και σε γαλλική απόδοση.
Οι παραδείσιες θύρες μισανοίγουν / οι σαύρες σέρνουν τα στήθη τους / στην γκρίζα πέτρα ανοιχτόχρωμα / και ο κόσμος καθρεφτίζεται κιτρινοπράσινος / μέσα στα μάτια τους.
Το 2009 στην παλιά αίθουσα του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης παρουσιάσαμε τη συλλογή ‘Σώματα Λόγια’. Τη συνόδευε στο πιάνο η Έφη Ζάννη. Ήταν μια μουσικοποιητική πανδαισία.
Και τώρα, 2015, η νέα ποιητική συλλογή “Θυμητάρι Ενός Ερημοναύτη”. Πρόκειται για μια από κάθε άποψη άρτια παρουσία, ως περιεχόμενο, τεχνική, εμφάνιση του βιβλίου. Η Έλενα προσέχει κάθε λεπτομέρεια.
Κλέβω κάποιες απόψεις του βολιώτη λογίου Νίκου Λαληγιάννη: “ Θυμητάρι Ενός Ερημοναύτη.
Παρακίνηση προς το βλέπειν.
Η έμπνευση.
Η σκέψη.
Με εμπράγματο λόγο δωρείται.
Φάρος φωταυγής. Ναυαγός ή κουρσευτής αλλοτινός.
Θέαση προσφιλής απ’ εδώ, αναζήτηση θύμησης απ’ εκεί”.
Η δεύτερη κλοπή είναι ένα αντιπροσωπευτικό ποίημα της Έλενας από τη συλλογή αυτή:
ΑΜΟΙΡΑΣΤΟ
Ξύπνησα γεμάτη αγάπη κι αίματα
από ποιήματα αγέννητα
Τον ύπνο σκούπισα που δάκρυσε.
Το χάδι σπάραξε στο χέρι μου,
βαθύ σημάδι
Το χάδι που δεν χάρισα, κάψιμο μοιάζει.
Άγρυπνος μέσα στο βράδυ
τυλίγομαι σκοτάδι
Σφίγγεται γύρω στο λαιμό
αμοίραστο το χάδι.
Με αγάπη η Έλενα Ψαραλίδου μοιράζεται με όλους την ποίησή της. Στις αναγνώσεις μαζί της ο Δημήτρης Βλάχος. Στο πιάνο η αγαπητή μου μαθήτρια, δικηγόρος, που ζει στη Δράμα, Έφη Ζάννη – Αναστασιάδη και στην ηλεκτρική κιθάρα ο γιος της Γιάννης Αναστασιάδης.
Ξάνθη, 7 Σεπτεμβρίου 2015
